Του Επαμεινώνδα Κορώνη*
Ως συνήθως η ημέρα των εκλογών στην Μεγάλη Βρετανία ήταν μια μέρα χωρίς εξάρσεις και αλλαγές στην καθημερινότητα της χωράς. Σε αντίθεση με τον εκλογικό πυρετό που επικρατεί σε άλλες χώρες, η προσέλευση των εκατομμυρίων ψηφοφόρων έγινε σε κλίμα ηρεμίας καθώς αρκετοί έλειψαν για λίγες ώρες από την δουλειά τους ή ψήφισαν μετά το τέλος του ωραρίου τους ή πιο απλά θα στείλουν την ψήφο τους με επιστολή. Την επιλογή αυτή επέλεξαν πάνω από 7 εκατ. πολίτες στις εκλογές του 2017 και πιθανότατα ένας αυξημένος αριθμός χθες. Αρκετή ψυχραιμία για μια χώρα που βρίσκεται κοντά στον γκρεμό της απομόνωσης και ξενοφοβίας.
Αυτή η χαλαρότητα είναι που ωφέλησε όσους ισχυρίζονται εδώ και καιρό ότι το Brexit δεν φέρνει την καταστροφή. Σε αυτή την ατμόσφαιρα τελικά επικράτησε ο Μπόρις Τζόνσον και είναι ο μεγάλος νικητής. Ανανέωσε την πλειοψηφία στην Βουλή, προχωρά στο Brexit την επόμενη Παρασκευή και θα κάνει έναν δομικό και βολικό κυβερνητικό ανασχηματισμό.
Αλλά κέρδισε πραγματικά ο Μπόρις ή έκανε έναν περίπατο σε άδειο γήπεδο; Κρίθηκε όμως σήμερα και κατά κύριο λόγο η εξέλιξη του Brexit αλλά και η σχέση της χώρας με τον καλπάζοντα λαϊκισμό ή απλώς επιβεβαιώθηκε η απουσία εναλλακτικής και η μειωμένη αξιοπιστία της αντιπολίτευσης; Γιατί οι εκλογές του 2019 σημαδεύονται κατά βάση από την απουσία της αναγκαίας φωνής λογικής και την αφάνεια των ορθολογικών δυνάμεων.
Σωστά κάποιοι ήδη υποστηρίζουν ότι η επικράτηση των συντηρητικών είναι κατά βάση αποτέλεσμα ενός αναιμικού, αδύναμου και ασαφούς Κόρμπιν. Ο ηγέτης των Εργατικών τους οδήγησε σε μια ήττα αναμασώντας μια περίεργη στάση στο θέμα της ΕΕ., δίνοντας έμφαση σε παρωχημένες πολιτικές και διαμορφώνοντας μια πλατφόρμα που θύμισε την δεκαετία του '70. Το γεγονός ότι η ηγέτης των Φιλελεύθερων Δημοκρατών δεν διασφάλισε ούτε την δική της έδρα χθες λέει πολλά για τον τρόπο που εργάστηκε η αντιπολίτευση απέναντι στην καθαρότητα του Μπόρις, η οποία απορρόφησε καθολικά και τα ακραία κόμματα
Το μάθημα της 12ης Δεκεμβρίου είναι η σκληρή υπενθύμιση ότι αν οι δυνάμεις που αντιστρατεύονται τον λαϊκισμό δεν συνεργαστούν, δεν εργαστούν και δεν αποσαφηνίσουν τις θέσεις τους, θα δοκιμάζουν συνεχώς πικρές ήττες από τους γοητευτικούς λαϊκιστές. Είναι επίσης μια ξεκάθαρη ένδειξη ότι χωρίς ικανούς ηγέτες στον αντίποδα της ξενοφοβίας και του απομονωτισμού οι Τραμπ και οι Τζόνσον θα κάνουν εκλογικούς περιπάτους. Πολιτικοί όπως ο Μακρόν δεν είναι πολιτικές πολυτέλειες αλλά η αναπόφευκτη αναγκαιότητα για να αποφύγουμε τα χειρότερα.
Η Βρετανία πάλι δεν φαίνεται να αποφεύγει τα χειρότερα. Το κόμμα των Εργατικών και οι Φιλελεύθεροι ίσως έχουν όμως μια τελευταία ευκαιρία να αναδομηθούν και να ανασυνταχθούν στο και πέντε. Να διαμορφώσουν μια γενναία και πειστική εξωστρεφή πολιτική δικαιοσύνης και αλληλεγγύης χωρίς τις εύκολες κραυγές και την ενοχοποίηση της μετανάστευσης. Η καταστροφή γεννά την ελπίδα και μόνο ως τέτοια μπορεί να αντιμετωπίσει κάνεις το χθεσινό αποτέλεσμα. Η συνέχεια στις οθόνες τους.
AP Photo/Matt Dunham
* Ο Επαμεινώνδας Κορώνης είναι Καθηγητής στο Hult International Business School και διδάσκει θεωρία Ηγεσίας στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου
