Του Θανάση Χειμωνά
Κάτι που μου προξένησε εντύπωση όταν ξέσπασε η κρίση, στο ξεκίνημα της δεκαετίας που διανύουμε, ήταν το μίσος που ξέρασαν ουκ ολίγοι συνάνθρωποί μας. Προσοχή! Δε μιλάω για την (απολύτως δικαιολογημένη) οργή του περισσότερου κόσμου. Αναφέρομαι στο συναίσθημα του καθαρού, ατόφιου μίσους του οποίου αποδέκτες έγιναν (κυρίως αλλά όχι μόνο) όσοι δεν συντάχθηκαν με την δήθεν «λαϊκή αγανάκτηση» και τις λογικές των «λεφτόδεντρων». Όχι βέβαια πως δεν δόθηκαν αφορμές και από την άλλη πλευρά. Και ελιτισμός υπήρξε και Μαρίες Αντουανέτες είδαμε και "Δουλέψτε και σκάστε" ακούσαμε. Αυτά τα φαινόμενα όμως δεν δικαιολογούν τέτοια σφοδρότητα επιθέσεων οι οποίες, σχεδόν πάντα, ήταν σε προσωπικό επίπεδο. Μια στάση εξωφρενική και ανεξήγητη ακόμα και αν όλοι αυτοί οι οργίλοι υβριστές απέβλεπαν στους διορισμούς που ακολούθησαν από το 2015 και μετά.
Αναγκαστικά θα μιλήσω για την προσωπική μου εμπειρία. Φαντάζομαι ωστόσο πως η περίπτωση μου δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Όλα αυτά τα χρόνια, οι επιθέσεις που δεχόμουν στο Ίντερνετ, κάποιες φορές και στον γραπτό Τύπο- ποτέ όμως σε επίπεδο κομματικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ- προέρχονταν βασικά από μια χούφτα άτομα. Άτομα τα οποία σχεδόν πάντα είχαν στη μπούκα και τους υπόλοιπους «συνήθεις υπόπτους» συγγραφείς. Όσο μπόρεσα να μάθω (γιατί ορισμένοι κρύβονταν πίσω από την ανωνυμία) οι πιο πολλοί από δαύτους ήταν ομότεχνοί μου. Συγγραφείς ντε! Φυσικά δεν τους έλεγες και επιτυχημένους καθώς εξέδιδαν κυρίως αυτοεκδόσεις ή, στην καλύτερη, είχαν κάποτε βγάλει ένα βιβλίο σε «κανονικό» εκδοτικό οίκο που όμως είχε πάει άπατο.
Με τον ίδιο τρόπο παρατηρεί κανείς πως οι πιο άγριοι κατήγοροι των «μνημονιακών» δημοσιογράφων είναι συχνά αποτυχημένοι δημοσιογράφοι που χαρίζουν αμισθί τα άρθρα τους σε διάφορα site της πυρκαγιάς.
Με άλλα λόγια, το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ βοήθησε κάποιους εμμονικούς και συμπλεγματικούς συμπατριώτες μας να απενοχοποιήσουν τα κόμπλεξ τους και τα προσωπικά τους απωθημένα προσδίδοντάς τους έναν ψευτοϊδεολογικό μανδύα. Άνθρωποι που θα εξαντλούσαν την κακία τους σε έναν περιορισμένο κύκλο συγγενών και φίλων ξαφνικά βρέθηκαν να έχουν ως ακροατήριο έναν εξαγριωμένο (διαδικτυακό) όχλο έτοιμο να κατασπαράξει εκείνους που ο ίδιοι δεν θα κατάφερναν ποτέ να φτάσουν. Τα χολεριασμένα και αποτυχημένα αυτά άτομα αποτέλεσαν, πλάι στα έμμισθα συριζοτρόλ, ένα εκρηκτικό μείγμα. Ένας στρατός από μουτζαχεντίν και μισθοφόρους στην υπηρεσία του Αλέξη Τσίπρα και της παρέας του.
