Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Οι 17άρηδες που θα ψηφίσουν για πρώτη φορά, το 2019, ανέρχονται σε 106.760 σε σύνολο 9.922.294 εκλογέων όλων των ηλικιών ή σε 1,075% του εκλογικού σώματος. Σε αυτούς όμως πρέπει να προστεθούν και οι νέοι ηλικίας 18 έως 21 ετών, που επίσης θα ψηφίσουν για πρώτη φορά. Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, το ηλικιακό γκρουπ 17-21 ετών ανέρχεται σε 528.996 ή σε 5,33% του εκλογικού σώματος.
Αν υπολογίσει κανείς και το υπόλοιπο ποσοστό των ηλικιών μέχρι τα 30, καταλαβαίνει από πού θα κριθεί η έκβαση του εκλογικού αποτελέσματος.
Τι έχουν να πουν όμως οι πολιτικοί στο πιο σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας; Και πόση ρητορική τους απομένει, όταν μέχρι τώρα είχαν αφιερώσει όλα τα στρατηγικά τους ευρήματα στους συνταξιούχους;
Δυστυχώς για την δημοκρατία, υπάρχουν δύο κόμματα που διαθέτουν έναν ιδιαίτερο πειστικό λόγο, όταν απευθύνονται στους νέους και ειδικά στους 17άρηδες. Είναι το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή. Και το αποδεικνύουν διάφορες δημοσκοπήσεις που κατά καιρούς, μετρούν τις διαθέσεις των νέων κάτω από 20 ετών πριν τις κάλπες.
Στις προηγούμενες εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να διεισδύσει σ΄αυτές τις κατηγορίες, με τον προκλητικό λαϊκιστικό του λόγο και με την κυριαρχία των συνθημάτων του. Τώρα όμως, μετά από τέσσερα χρόνια στην εξουσία, φαίνεται να καταρρέει.
Είναι επομένως η μεγάλη στιγμή κάποιος να μιλήσει με μια διαφορετική γλώσσα σ΄αυτούς τους νέους. Όχι όμως για να πείσει τον εαυτό του… ή τους μεγαλύτερους οπαδούς του αλλά τους ίδιους τους 17άρηδες.
Η Νέα Δημοκρατία προσανατολίζεται να τους προσεγγίσει με ήπια στρατηγική που δεν θα στοχεύει στην προβολή κομματικών συνθημάτων, αλλά θα έχει ενημερωτικό χαρακτήρα για τον τρόπο λειτουργίας των ευρωπαϊκών θεσμών και για την επιρροή των αποφάσεων που λαμβάνονται στις Βρυξέλλες στην καθημερινότητα, τα πανεπιστήμια και την αγορά εργασίας.
Αυτή όμως, θα ήταν μία εξαιρετική στρατηγική για νέους που είχαν ήδη δεχθεί μία ανάλογη πολιτική διαπαιδαγώγηση από το σχολείο. Κάτι που δυστυχώς δεν έχει συμβεί. Αντίθετα, εκείνο που κυριαρχεί στην πολιτική τους σκέψη, είναι ο μηδενισμός και το οπαδικό πνεύμα. Τουλάχιστον στην πλειοψηφία τους, αφού δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι περισσότεροι έχουν στον νου τους τοbrain drain και την ποιότητα των σπουδών στο πανεπιστήμιο.
Δυστυχώς για την ελληνική εκπαίδευση, οι σημερινοί 17άρηδες πιο πολύ αναζητούν τα ολοκληρωτικά πρότυπα (εθνικιστικά ή αριστερά) παρά τις καθαρές εξηγήσεις για το μέλλον τους που βλέπουν ότι μέχρι τώρα καθορίζεται από τις συντάξεις των παππούδων ή τον μισθό των μπαμπάδων τους…
Στη θέση του Κυριάκου θα αναζητούσα μία πιο άμεση επικοινωνία μαζί τους. Έχοντας στον μυαλό μου όχι μόνο τον καλό μαθητή μιας σχολικής τάξης αλλά και τον μπάχαλο του τελευταίου θρανίου. Αυτόν που γοητεύεται από την βία των νεοναζί και αυτόν που συγκινείται από τον ουτοπικό «δίκαιο κόσμο» της αριστερής προπαγάνδας.
Είναι σημαντικό στην πολιτική να δημιουργείς τα νέα πρότυπα που θα χτίσουν την δική σου κοινωνία. Μέχρι τώρα, όμως, το πολιτικό σύστημα δίδαξε στους νέους υποκρισία και απάτη. Και αυτά δεν αλλάζουν από την μία μέρα στην άλλη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αν θέλει, θα έχει όλο τον χρόνο μπροστά του, ως πρωθυπουργός, να στρέψει τους νέους στην δημιουργικότητα και στην παραγωγή. Τώρα όμως, δεν έχει άλλη επιλογή από το να μιλήσει στο βλέμμα και στην καρδιά τους. Πρώτα εκεί και μετά στην σκέψη τους.
Η δύναμη, όπως είχε πει κάποτε- ως νέος- ένας σημερινός «σοφός» ηγέτης που μπορεί να τον προτείνουν για νόμπελ.., βρίσκεται στο παραμύθι. Και οι 17άρηδες έχουν πρώτα, ανάγκη από το τίμιο και αληθινό παραμύθι και μετά από την πύρινη γλώσσα της λογικής
