Του Ανδρέα Ζαμπούκα??
Στην πραγματικότητα, η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είναι η πιο εμβληματική και ταυτόχρονα, αντιπροσωπευτική των συλλογικών και εθνικών μας διαθέσεων. Ίσως γι αυτό, κέρδισε τρεις συνεχόμενες εκλογές- πρωτοφανές για την συγκυρία- και συνεχίζει ακόμα, να συντηρεί την συμπάθεια ενός μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος.
Προσέξτε πως λειτουργεί μετά την περίφημη "έξοδο" από τα μνημόνια, η κυβέρνηση για να αντεπεξέλθει στη ν υποχρέωση της ανάπτυξης και της σταθεροποίησης της οικονομίας. Το πρώτο που κάνει είναι να ξεσηκωθεί σε έναν πάνδημο στόχο για να μη μειωθούν οι συντάξεις. Επιμένουν ότι το μέτρο δεν είναι διαρθρωτικό ισχυριζόμενοι ότι μπορούν τιμήσουν την υπογραφή τους. Και ποιο είναι το ισχυρό τους επιχείρημα; Ότι τα δημοσιονομικά πάνε καλά!
Επίσης, συγκαλούν σύσκεψη στο Μαξίμου, καλώντας το μεγάλο "επόπτη"¨των τραπεζών Φλαμπουράρη για να αντιμετωπιστεί η τραπεζική κρίση. Ταυτόχρονα, δεν χάνουν ευκαιρία να υβρίζουν τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας τον οποίο όχι μόνο δεν τον συμβουλεύονται αλλά προσπαθούν να τον απαξιώσουν.
Τέλος, στέλνουν τον γνωστό ευήθη υπουργό ΥΠΟΙΚ Γιούκλιντ Τσακαλώτο σε Σιγκαπούρη και Χονγκ Κονγκ να ανακαλύψει επενδυτές με το σύνθημα "Κάντε το όπως η COSCO". Ειδικά το τελευταίο μπορεί να σε στείλει στον ψυχαναλυτή, μιας και η Αριστερά έχει δώσει τους δραματικούς της "αγώνες" για να μην ξεπουληθεί το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας.
Απίστευτη φλυαρία παντού και ξεκαρδιστικές κινήσεις από μία κυβέρνηση αδιάφορη για τον καπιταλιστικό κόσμο αλλά εμμονική με το να διατηρήσει το επικοινωνιακό της προφίλ.
Από την άλλη, υπάρχουν αυτοί που πάντα πληρώνουν την νύφη αλλά δεν λένε τίποτα. Οι νέες γενιές που θα βρουν τον ερασιτεχνισμό της κυβέρνησης μπροστά τους, δεν αρθρώνουν κουβέντα, αγνοώντας τι θα κάνουν τα "ξεφτέρια" της οικονομίας για να σώσουν τις συντάξεις. Ή καλύτερα τι δεν θα κάνουν, όπως στη μείωση του κατώτατου φορολογικού συντελεστή από το 22% στο 20%· η την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για εισοδήματα έως 30.000 ευρώ· η την επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών για νέους κάτω των 25 ετών· η την ενίσχυση του προγράμματος “Βοήθεια στο Σπίτι” . Κι όλα αυτά για να διατηρήσουμε την πρώτη θέση σε συνταξιοδοτικές δαπάνες στην Ευρώπη.
Μιλάμε για μία χώρα που τα εισοδήματα των εργαζομένων είναι όσα σχεδόν και των συνταξιούχων και το ασφαλιστικό σύστημα καταρρέει. Μιλάμε για μία κοινωνία που αναζητά διέξοδο μόνο στην προστασία ενός παλαιού και ξεπερασμένου κρατισμού. Μιλάμε για ένα μοντέλο συντήρησης του ελληνικού κράτους, το οποίο δεν θα άντεχε ούτε έναν μήνα αυτόνομης οικονομικής πορείας, αν δεν υπήρχε η στήριξη των δανειστών.
Ακολουθούν μία πολιτική που θα μπορούσε να την ασκήσει ένας παλιός τραπεζικός κλητήρας, αν του είχαν αναθέσει την διοίκηση της τράπεζας που εργαζόταν. Όχι επειδή αξιολόγησαν έστω, την εμπειρία του αλλά επειδή μίσησαν παράφορα τον τραπεζίτη!
Τι θα συμβεί από δω και πέρα; Ο θεός βοηθός και όλοι οι άγιοι μαζί. Αριστεροί κατά προτίμηση και επαναστάτες, υπέρ του λαού και των συμφερόντων του
