Έχει δίκιο ο Δήμαρχος Αθηναίων, Κωστής Μπακογιάννης: «Οι διαμαρτυρίες για τον στολισμό της Αθήνας και το κόστος της Πρωτοχρονιάτικης γιορτής είναι κάτι σαν τα κάλαντα. Έθιμο των ημερών».
Ειδικότερα φέτος, στην... ευλαβική τήρηση του εθίμου συνέβαλε και η επιλογή του καλλιτέχνη. Βλέπετε, ο κ. Σάκης Ρουβάς, δεν είναι μόνο ότι δεν υπηρετεί την υποκουλτούρα της μιζέριας και της χαρμολύπης, δεν είναι μόνο ότι είναι εξαιρετικά δημοφιλής, ιδιαίτερα στα νεανικά κοινά.
Το βασικό «πρόβλημά» του είναι ότι ποτέ δεν προσκύνησε την κουλτούρα της «ταγαροσύνης» και φυσικά στις μεγάλες κρίσεις στοιχήθηκε με τη σωστή πλευρά της ιστορίας. Ποτέ δεν θα του συγχωρέσουν ότι στο δημοψήφισμα δεν έσπευσε στην εξέδρα του ΟΧΙ να τραγουδήσει κι αυτός «αντάρτικα» σε εκείνη την αλήστου μνήμης τελετή τυμβωρυχίας του Εμφυλίου Πολέμου, την παραμονή του δημοψηφίσματος.
Αν ο Δήμος της Αθήνας είχε επιλέξει για την πρωτοχρονιάτικη εκδήλωσή του κάποιον αριστερό επαναστάτη που θα έψελνε επί σκηνής γρατζουνώντας μια θλιμμένη κιθάρα -γιατί τα έχουμε δει αυτά σε προηγούμενες χρονιές- κανείς δεν θα ενοχλούνταν τόσο πολύ. Ή ακόμα κι αν ενοχλούνταν η συζήτηση θα είχε πάρει άλλη τροπή.
Την γκρίνια λοιπόν βασικώς την προκαλεί το γεγονός ότι ο Δήμος Αθηναίων επέλεξε τη λάμψη του Ρουβά αντί για κάποια αριστερή μιζέρια. Αυτή είναι η αλήθεια και όλοι την ξέρουμε.
Όλοι λέμε πως θέλουμε μια σύγχρονη, δυτική πρωτεύουσα. Όλοι, ανεξαιρέτως, την πρώτη μέρα του χρόνου, μπαίνουμε στα site των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων για να δούμε αν περιέλαβαν στα ρεπορτάζ τους για την αλλαγή του χρόνου στις μεγαλουπόλεις της υφηλίου και την Αθήνα κι αν δεν τη βρούμε, γκρινιάζουμε για το πόσο χωριό είμαστε και για το ότι δεν ασχολείται μαζί μας κανείς.
«Θα συγκινήσει ο Ρουβάς τους Reuters;» θα αναρωτηθεί κάποιος. Με δεδομένο το ιστορικό ενδιαφέρον της πρωτεύουσας μας, ο σύγχρονος κόσμος αναζητά, κάθε χρόνο, να διαπιστώσει πως συνδυάζουμε το χθες με το σήμερα και το σήμερα αντανακλάται πρωτίστως στη δική μας διάθεση και στο πώς αντιλαμβανόμαστε εμείς τον εορτασμό.
Φέτος ο στολισμός της πόλης είναι λαμπρός με τρόπο ανακουφιστικό για όλους μας. Χρειαζόμασταν όλη αυτή τη φωταψία για να αισθανθούμε όμορφα μετά από όσα έχουμε περάσει και όσα ξέρουμε ότι έχουμε ακόμα μπροστά μας. Ο Δήμος στόλισε την πόλη με αγάπη και φροντίδα. Οι εκδηλώσεις στην Τεχνόπολη είναι εξαιρετικές και απευθύνονται σε όλα τα γούστα και η παραμονή του νέου χρόνου, με τον Σάκη Ρουβά στη σκηνή θα κορύφωνε ωραία τις γιορτές. Ειδικά στην παρούσα συγκυρία!
Αμφιβάλλουμε ότι αυτοί που φωνάζουν δεν μπορούν να σκεφτούν ότι το επίδικο ποσό καλύπτει ολόκληρη την παραγωγή. Οι περισσότεροι είναι σε θέση να το φανταστούν αλλά παρ' όλα αυτά δεν δίστασαν να συγκρίνουν το κόστος παραγωγής με τις αμοιβές των γιατρών του ΕΣΥ.
Αν αρχίσουμε να τα μετράμε έτσι μπορούμε να πούμε κι εμείς πολλά τέτοια, ανάλογα: πόσους γιατρούς, ας πούμε, μπορούμε να προσλάβουμε για το ΕΣΥ με τη βουλευτική αποζημίωση βουλευτών που ψωνίζουν ηλεκτρονικά παπούτσια από τα έδρανα του Κοινοβουλίου; Δεν βγάζεις άκρη έτσι και το κυριότερο είναι ότι δεν είναι αυτός τρόπος για να αποτιμήσουμε ένα λειτούργημα όπως αυτό των γιατρών.
Θα μπορούσε, ίσως, να πει κανείς ότι για τις αντιδράσεις φταίει και λίγο ο Δήμαρχος με τις παλινωδίες του σε έργα όπως ο Μεγάλος Περίπατος αλλά ακόμα κι αν όλα τα έκανε άψογα, πάλι θα γκρινιάζαμε για το στολισμό και τις εκδηλώσεις της Πρωτοχρονιάς.
Είναι όντως έθιμο. Όχι από τα καλύτερά μας έθιμα όμως. Καιρός είναι, ως πολίτες και ψηφοφόροι να ενηλικιωθούμε και να ασκηθούμε στην ουσιαστική κριτική προς τους αιρετούς μας. Είναι βαρετό όλοι μας να καταλήγουμε ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι.
