Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Οι δηλώσεις και τα άρθρα που άπτονται των τραπεζικών θεμάτων μπορεί να περνούν χαμηλά κάτω από τα ραντάρ της επικαιρότητας που βρίθει σημαντικότερων θεμάτων, όμως ο απόηχος αυτών των ειδήσεων έχει την ιδιαίτερη βαρύτητά του. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου κατακεραύνωσε για ακόμα μία φορά το «μπλοκ των εσωτερικών δυνάμεων» που δεν επιθυμεί να βγούμε από την επιτροπεία και τον έλεγχο των ξένων.
Επιπλέον δήλωσε πως η μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων θα γίνει με τους «δικούς μας όρους» και τον δικό μας τρόπο, για να μη γίνει με τρόπο «ανάλγητο και ισοπεδωτικό». Δεν γνωρίζω αν στο μυαλό του είχε τον Ιησού και τον πολλαπλασιασμό των άρτων και των ιχθύων, ή το κλασικό λεφτόδεντρο της «κοινωνικής ανάπτυξης» και του «προοδευτικού πρόσημου». Το μόνο σίγουρο είναι πως οι δηλώσεις αυτές ηχούν ως μια θορυβώδης παραφωνία ή ως μια ακόμα εκούσια αυταπάτη. Με δυο λόγια, η κυβέρνηση δεν γνωρίζει τον τρόπο που θα χειριστεί τα κόκκινα δάνεια, την ίδια στιγμή που ένα νέο μοντέλο διαχείρισης των NPLs υιοθετείται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με ταχύτητα στον τρόπο διαχείρισης και με σημαντικά κεφάλαια για την αναπλήρωση των ζημιών.
Ο δικός μας, ο ελληνικός τρόπος διαχείρισης τη τραπεζικής κρίσης αποδείχτηκε καταστροφικός. Ειδικά με την ανακεφαλαιοποίηση του 2015, όπου το ΤΧΣ έχασε τη μετοχική πλειοψηφία των τραπεζών και την μπαγκέτα του συντονισμού των εξελίξεων και της αναδιοργάνωσης του τραπεζικού και επιχειρηματικού σκηνικού. Οι άτσαλες συγχωνεύσεις των μικρότερων τραπεζών, όπως της ΑΤΕ, του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, της ProBank, οι μάχες των παλαιών διοικήσεων με τους νέους μετόχους, όπως για παράδειγμα στην Τράπεζα Πειραιώς με τη σύγκρουση Σάλλα - Paulson - Θωμόπουλου, και κάποιοι χαριστικοί διακανονισμοί και χειρισμοί, έφεραν ένα μη βιώσιμο αποτέλεσμα.
Και τώρα μαθαίνουμε πως οι ιδιώτες «στρατηγικοί» μέτοχοι των τραπεζών επιθυμούν να αναβάλουν τις αναγκαίες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου του 2018 και αναφερόμαστε στη Fairfax και στο Group επενδυτών του Paulson. Εξοργισμένοι για την αποτυχημένη πορεία των επενδύσεων τους στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα, με βασική ευθύνη των κυβερνητικών χειρισμών για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, θα προβούν σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, μόνο και εφόσον υποχρεωθούν από τις εποπτικές αρχές. Λες και οι ίδιοι δεν αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε.
Μόνη ελπίδα, η ταχεία υιοθέτηση των προτάσεων της Ε.Ε. και η ταχύτερη εκκαθάριση των NPLs. Ο «δικός μας τρόπος», είναι για τα καφενεία.
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο που κυκλοφόρησε στις 20 Μαρτίου.
