Του Νίκου Νυφούδη
Όσο κι αν επιθυμούμε να αποφεύγουμε τα διλήμματα στη ζωή μας, αυτή είναι γεμάτη από αυτά. Κάτι σαν το αλατοπίπερό της. Σε καμμία περίπτωση η γενιά μου όμως, - όταν ανέμελα τελείωνε το Λύκειο τη δεκαετία του '90 και έμπαινε στο Πανεπιστήμιο - δεν φανταζόταν πώς θα χρειαστεί να απαντήσει σε όλα τα μεγάλα διλήμματα της χώρας. Κάτι σαν σε Fast Track. Εν αντιθέσει φυσικά με τη γενιά των γονιών μας που βίωσε περίπου 3 δεκαετίες απόλυτης ευημερίας. Τουλάχιστον οικονομικής.
Την εβδομάδα που μας πέρασε με μεγάλη χαρά βρέθηκα στα βόρεια της Αθήνας για να συμμετάσχω στην μεγάλη εκδήλωση του Ποταμιού εκδήλωση με αφορμή τις επικείμενες Ευρωεκλογές και κεντρική θεματική το Brexit. Καθώς προετοίμαζα τις σημειώσεις μου προσπαθούσα να χωρέσω σε 7 λεπτά, αμέτρητες ιστορίες, εικόνες, εμπειρίες, απογοητεύσεις, χαρές μα πάνω από όλα τη ζωή μου από το 2011 που βρέθηκα στη Μεγάλη Βρετανία, λίγο πριν η οικονομική κρίση χτυπήσει την πόρτα της Ελλάδας. Τώρα που το σκέφτομαι, τις πρώτες μέρες ήταν λες και με είχαν απαγάγει εξωγήινοι. Και θυμάμαι πως δεν έλεγε να σταματήσει να χιονίζει. Μετά από λίγο καιρό, η κρίση στην Ελλάδα άρχισε να φαίνεται και τα νέα παιδιά που με λίγα ρούχα στις αποσκευές και καλή γνώση αγγλικών ξεκινούσαν την δική του περιπέτεια. Όλοι τους ανεξαιρέτως περάσανε από εμάς, για μια kalimera, έναν ελληνικό καφέ, ένα ζεστό χτύπημα στην πλάτη. Ένοιωθες λες και ήταν γύρω γύρω Λονδίνο εκεί μέσα Ελλάδα!
Και ύστερα ήρθε το Brexit. Από την επομένη κιόλας του δημοψηφίσματος, υπήρχε νευρικότητα στο δρόμο. Οι ευρωφοβικοί για αρκετούς μήνες είχαν αποθρασυνθεί. Ένοιωθες πως δεν ήμασταν πια ευπρόσδεκτοι. Το έπιανες στον αέρα. Δεν έχει σημασία αν οι διαδικασίες και οι διαβουλεύσεις θα διαρκούσαν πολύ όπως λέγανε όλοι. Περισσότερη σημασία είχε πως με αυτή τους την επιλογή δείχνανε το δρόμο? δεν ήμασταν ευπρόσδεκτοι για έναν στους δυο Βρετανούς!
Στο μεσοδιάστημα από τότε μέχρι και σήμερα, άλλαξαν αρκετά. Η αβεβαιότητα των πρώτων ημερών μειώθηκε, οι ευρωσκεπτικιστές δεν έχουν την ίδια δυναμική στη ρητορική τους και προχωράμε, πιστεύοντας ότι το Brexit είτε θα ανατραπεί πριν καν γίνει πράξη, είτε θα ανατραπεί στην πράξη από την επόμενη γενιά που θα επιθυμεί να ξαναμπεί στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Αν κάτι όμως μας δίδαξε το Brexit είναι πως, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν κατάφερε να πείσει τους πολίτες για την σπουδαιότητά της, ακόμα και σε περιοχές όπως η Κορνουάλη η οποία αν και αναγεννήθηκε χάριν των ευρωπαϊκών κονδυλίων ψήφισε με ένα από τα υψηλότερα ποσοστά Brexit και αυτό διότι ο λαϊκισμός ως παγκόσμιο φαινόμενο έχει εκτοξεύσει τεράστια ψεύδη για την Ένωση και τα οφέλη της.
Το μόνο όπλο μας απέναντι στο φαινόμενο του λαϊκισμού και σε ότι αυτό συνεπάγεται, είναι η παιδεία, η πολύπλευρη πληροφόρηση, οι σωστές και μελετημένες επιλογές. Ας διδαχτούμε, λοιπόν, από τα λάθη των Βρετανών φίλων μας και ας επιλέξουμε σε αυτές τις Ευρωεκλογές ίσως το μόνο καθαρά ελληνικό φιλοευρωπαϊκό κόμμα. Ας επιλέξουμε όχι μεταξύ διάσημων προσώπων, ποδοσφαιριστών και celebrities της τηλεόρασης, αλλά μεταξύ χρήσιμων προσώπων που γνωρίζουν καλά τη βαρύτητα και τον αυξημένο ρόλο των Ευρωβουλευτών για την προώθηση των συμφερόντων της χώρας μας. Τα σημαντικά παίζονται στην Ευρωβουλή!
* Νίκος Νυφούδης είναι στέλεχος του Ποταμιού, επιχειρηματίας της εστίασης σε Θεσσαλονίκη και Λονδίνο και
υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος στον Συνδυασμό του Σπύρου Βούγια
