Του Αλέξανδρου Σκούρα
Όσοι έχουν διδαχθεί την τέχνη της πολιτικής επικοινωνίας στις ΗΠΑ, και πιο συγκεκριμένα στο αμερικανικό Ινστιτούτο Ηγεσίας (Leadership Institute), μαθαίνουν ότι το πολιτικό μήνυμα πρέπει να χαρακτηρίζεται από την εξίσωση Μ=EC3. Η εξίσωση αυτή μπορεί να θυμίζει την διασημότερη εξίσωση όλων των εποχών, E=MC2, αλλά δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον Einstein ή την ατομική βόμβα.
Με την εξίσωση Μ=EC3 οι κορυφαίοι επικοινωνιολόγοι των ρεπουμπλικανών θέλουν να βοηθήσουν τους μαθητευόμενους spin doctors να μην ξεχνούν τα βασικά συστατικά ενός πετυχημένου πολιτικού μηνύματος:
Emotion – Συναίσθημα / πώς θέλω να αισθανθεί το κοινό μου:
Αρκετά συχνά οι φιλελεύθεροι νομίζουν ότι για να κερδίσει κανείς στην πολιτική, αρκεί να έχει δίκιο. Κάπως έτσι φτάσαμε μετά από τον θρίαμβο της φιλελεύθερης δημοκρατίας, μετά την πτώση του κομμουνισμού, να φοβόμαστε τον ερχομό των αντιφιλελεύθερων λαϊκιστών. Οι λαϊκιστές ποντάρουν πάντοτε στο συναίσθημα των ψηφοφόρων και μετά στη λογική. Το κάνουν αυτό γιατί γνωρίζουν ότι αν αγαπά ή μισεί κανείς κάτι, δεν υπάρχει κανένα γράφημα και κανένα στατιστικό στον κόσμο που να τον κάνει να αλλάξει συμπεριφορά.
Contrast – Διαφοροποίηση / γιατί είμαι διαφορετικός από τους άλλους:
Μία άλλη παγίδα στην οποία πέφτουν οι φιλελεύθεροι είναι η ταύτισή τους με το κατεστημένο. Ειδικά στην Ελλάδα, μετά από δεκαετίες ποινικοποίησης της λέξης φιλελεύθερος, υπάρχει ακόμα μία ενοχική τάση υπεράσπισης του φιλελευθερισμού ιδιαίτερα από τις παλαιότερες γενιές. Ορισμένες φορές, οι φιλελεύθεροι στρογγυλεύουν τόσο πολύ τις απόψεις τους που είναι αδύνατος ο διαχωρισμός τους από τη σοσιαλδημοκρατία. Αυτή η έλλειψη πυγμής στοιχίζει στο φιλελεύθερο μήνυμα τη διαφοροποίηση που ενώ πράγματι δημιουργεί εχθρούς, ταυτόχρονα αποτελεί και τον καλύτερο τρόπο απόκτησης νέων υποστηρικτών.
Connection – Ενσυναίσθηση / γιατί θέλω να ενδιαφερθεί το κοινό μου:
Υπάρχει λόγος που από όλα τα κοσμητικά επίθετα με τα οποία οι εχθροί του φιλελευθερισμού μας χαρακτηρίζουν, η λέξη 'ανάλγητος' έρχεται πρώτη στο μυαλό μας όταν ακούμε περί φιλελευθερισμού. Μπορεί οι φιλελεύθεροι, που γνωρίζουν ότι η κατηγορία είναι αβάσιμη, να το διασκεδάζουν στις μεταξύ τους συζητήσεις όμως αυτό δεν σημαίνει ότι για τους υπόλοιπους συμπολίτες μας η κατηγορία δεν ευσταθεί. Ένας από τους λόγους που οι φιλελεύθεροι τείνουν να δικαιώνουν τον χαρακτηρισμό της αναλγησίας είναι η εμμονή τους με τα εμπειρικά δεδομένα, την επιστημονική μέθοδο και την διανοητική ταπεινοφροσύνη που χαρακτηρίζει τις φιλελεύθερες ιδέες. Αντίθετα, οι δεξιοί και αριστεροί έχουν ιδιαίτερα ανεπτυγμένη την αίσθηση του γνήσιο ενδιαφέροντος για το κοινό τους - π.χ. οι δεξιοί για τους συμπατριώτες και οι αριστεροί για τους φτωχούς και τους μετανάστες. Φυσικά, ουδείς σοβαρός φιλελεύθερος αποδέχεται ότι οι άλλοι ενδιαφέρονται περισσότερο για τους συνανθρώπους τους. Άλλωστε, οι πολιτικές που προτείνουν έχουν αποδειχθεί ως καλύτερες από αυτές των αντιπάλων τους. Όμως, πρέπει να γίνει καλύτερη προσπάθεια στην επικοινωνία αυτού του ενδιαφέροντος.
Credibility – Εγκυρότητα / Γιατί πρέπει να με πιστέψει το κοινό μου:
Πόσο αστείες φαίνονται αυτές τις μέρες οι κατηγορίες του αντιπολιτευόμενου κ. Τσίπρα για τους αντιπάλους του που περνούσαν τις διακοπές τους στις θαλαμηγούς των μεγαλοεπιχειρηματιών; Είναι σαφές ότι για κάθε πράγμα που λέει ένας φιλελεύθερος πολιτικός θα πρέπει να έχει και την αντίστοιχη αίσθηση εγκυρότητας. Στις ΗΠΑ θεωρείται θανάσιμο αμάρτημα να πει ένας πολιτικός ψέματα και να πιαστεί. Κάπως έτσι, λένε οι αμερικάνοι, ότι τελειώνουν οι πολιτικές καριέρες. Εδώ, στα Βαλκάνια, είμαστε λίγο πιο κυνικοί από ότι στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού και ανεχόμαστε περισσότερα ψέματα από τους πολιτικούς μας. Όμως, αυτό που καταστρέφει ένα πολιτικό μήνυμα είναι η 'μαυρογιαλούρικη' συμπεριφορά. Αντί λοιπόν να έχει κανείς άποψη για κάθε θέμα, ασχέτως του αν το γνωρίζει ή όχι, καλύτερο είναι επικοινωνιακά να επιλέξει ο/η υποψήφιος τρία έως πέντε κύρια θέματα τα οποία γνωρίζει καλά και μπορεί να τα επικοινωνήσει αποτελεσματικά. Έτσι, αποφεύγονται οι παγίδες που εκθέτουν ανεπανόρθωτα και τελειώνουν πολιτικές καριέρες.
