Η κυβέρνηση αποφάσισε την δημιουργία κλειστών δομών στα νησιά και εν ανάγκη και την επίταξη χώρων για την στέγαση προσφύγων-μεταναστών.
Ο κ. Ν.Μηταράκης αντιμετώπιζε το εξής δίλημμα: ή να αποσυμφορήσει τα νησιά, αποστέλλοντας τους μετανάστες σε κλειστά κέντρα στην ηπειρωτική Ελλάδα ή θα τους κρατούσε στον τόπο πρώτης υποδοχής.
Στην πρώτη περίπτωση, η Ελλάδα έχανε το δικαίωμα της επαναπροώθησης στην Τουρκία, όσων δεν θα ελάμβαναν ασύλο. Με απλά λόγια το τίμημα της αποσυμφόρησης των νησιών θα ήταν όλοι αυτοί οι μετανάστες να παραμείνουν για άγνωστο χρονικό διάστημα στην Ελλάδα, καθώς η απέλαση τους είναι πρακτικά ανεφάρμοστη.
Οι νησιώτες, μόλις έγινε γνωστή αυτή κυβερνητική απόφαση, άρχισαν να διαμαρτύρονται. Επιθυμούν οι μετανάστες να μεταφερθούν στην ηπειρωτική Ελλάδα. Θα είχαν ενδεχομένως δίκαιο αν η μεταφορά αυτών των μεταναστών, που διαβιούν στα νησιά, θα έλυνε το πρόβλημα των κατοίκων.
Επειδή οι ροές δεν θα σταματούσαν, τα νησιά απλώς θα άδειαζαν από τους μετανάστες που βρίσκονται ήδη εκεί και σε λίγο χρονικό διάστημα θα γέμιζαν με άλλους, καινούργιους.
Με απλά λόγια η ζωή των κατοίκων των νησιών δεν θα γινόταν όπως ήταν πριν προκύψει το μεταναστευτικό πρόβλημα.
Τούτων δοθέντων, εγείρεται ένα ερώτημα για τα κίνητρα των διαμαρτυρομένων νησιωτών. Μήπως επιδιώκουν να διώξουν αυτούς τους εξαθλιωμένους οικονομικά μετανάστες για να έρθουν άλλοι με «ζεστό χρήμα»; Μήπως τα κίνητρα των διαμαρτυριών τους δεν είναι τόσο αγνά;
Είναι παγκοίνως γνωστό πως γύρω από τα μεταναστευτικό διακινούνται δισεκατομμύρια ευρώ. Και είναι επίσης γνωστό πως ένα σημαντικό μέρος αυτών των χρημάτων μένει στις τοπικές κοινωνίες. Μάλιστα στα νησιά αυτοί οι τζίροι είναι θείο δώρο μέσα στο καταχείμωνο.
Με την δημιουργία κλειστών κέντρων φύλαξης, οι μετανάστες δεν θα έχουν δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης. Η σίτιση και η στέγαση θα παρέχονται εντός των καταυλισμών.
Έτσι, το χρήμα –όσο έχει απομείνει—δεν θα κυκλοφορεί στις τοπικές κοινωνίες. Αυτό είναι μια καλή δικαιολογία για τις αντιδράσεις, που πιθανόν να ενταθούν, γιατί με αυτήν την κυβερνητική απόφαση θίγονται και οι ΜΚΟ.
Η κυβέρνηση άργησε, ταλαντεύτηκε, αλλά τελικά έλαβε την σωστή απόφαση. Με δεδομένο πως δεν μπορεί αυτή να ελέγξει τις ροές μεταναστών, η μόνη λύση που έχει είναι να τις αποθαρρύνει. Και η δημιουργία κλειστών κέντρων φύλαξης στον τόπο πρώτης άφιξης είναι ένα αποθαρρυντικό μέτρο, καθώς είναι το πρώτο στάδιο της επαναπροώθησης. Κανένας δεν θα θέλει να πληρώσει τους διακινητές, αν γνωρίζει πως μετά από λίγους μήνες πιθανόν να βρεθεί ξανά στην Τουρκία.
Θα πάει αλλού.
Ας γίνει αντιληπτό απ΄όλους μας, πως καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να επιλύσει μόνη της το μεταναστευτικό πρόβλημα. Η επίλυση του είναι ένα μεγάλο πακέτο μέτρων που θα λάβει η ΕΕ μαζί με την Τουρκία. Μέχρι τότε—αν ποτέ έρθει αυτή η στιγμή—οι ελληνικές κυβερνήσεις θα πρέπει απλώς να το διαχειρισθούν.
Εκείνο που χρειάζεται είναι η λήψη και κυρίως η υλοποίηση τολμηρών αποφάσεων, σαν αυτή που έλαβε ο κ.Ν.Μηταράκης χθες.
