Της Έφης Μπάσδρα*
Ο Ζυλιέν Μακαλού είναι τριτοετής φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής και σπουδάζει στη σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών. Το 2015 πέρασε μετά από πανελλαδικές εξετάσεις πρώτος στο τότε ΤΕΙ Πειραιά με 18.500 μόρια. Έφτασε στην Ελλάδα από το Κονγκό το 2011 στα δεκαέξι του χρόνια ως πολιτικός μετανάστης. Γιος πολιτικού με αγώνες για τη δημοκρατία στον τόπο του, εισέρχεται στην Ελλάδα ως «παράνομος μετανάστης», μένει για τρεις μήνες στα κρατητήρια του Έβρου, περιπλανάται στο τρομερό κέντρο της Αθήνας, και μετά από εισαγγελική παραγγελία, καταλήγει στο Κέντρο Προστασίας Ανηλίκων Προσφύγων στην Κόνιτσα. Ένας ευγενικός και θλιμμένος δεκαεξάχρονος με επιμονή να συνεχίσει το σχολείο, προκαλεί το ενδιαφέρον των υπευθύνων, και εγγράφεται στο ΕΠΑΛ της Κόνιτσας. Εκεί έμαθε άπταιστα ελληνικά, όπου αρίστευε κάθε χρονιά και τελικά πέρασε πρώτος στο πανεπιστήμιο. Η σκληρή προσπάθεια του στηρίχτηκε καθοριστικά από τους καθηγητές του και την τοπική κοινωνία την οποία θεωρεί πλέον οικογένεια του.
Συνάντησα τον Ζυλιέν ως πρόεδρος στο Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών όταν με πρωτοβουλία μου και την καθοριστική συμβολή της φίλης Νέλλυς Τζάκου εξασφαλίστηκαν τροφεία ως υποτροφία από ιδιωτικούς αποκλειστικά πόρους, την Εθνική Τράπεζα και στέγη απο την Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Ο Ζυλιέν ολομόναχος στον κόσμο, έχοντας χάσει ολόκληρη την οικογένεια του συνέχισε δουλεύοντας στη διάρκεια των σπουδών του και σκληρά τα καλοκαίρια να προχωράει και να εντάσσεται. Ο Δημήτρης και η Λίνα γίνονται η δεύτερη του οικογένεια στην Αθήνα, και πριν δύο χρόνια μετά από τρομακτική συγκυρία όμοια με αυτή στις κινηματογραφικές ταινίες ξαναβρίσκει τη μοναδική αδερφή του που επέζησε από την δραματική περιπέτεια της οικογένειας του, που έχασε τους γονείς και τα άλλα τρία αδέρφια του. Μετά από συντονισμένες ενέργειες και με τη βοήθεια του αδερφικού μου φίλου καθ. Τάκη Σκανδαλάκη κατορθώνουμε να φέρουμε και τη Νικόλ στην Ελλάδα. Οι περιπέτειες τα πέντε χρόνια που ήταν αγνοούμενη έχουν αφήσει το ισχυρό τους αποτύπωμα που με την αγάπη των γύρω της και τη βοήθεια όλων κυρίως όμως τη «ζουζουνιά» του μικρού Δημήτρη που τώρα πια φροντίζει εργαζόμενη, επουλώνεται συνεχώς.
Χθες λοιπόν ο Ζυλιέν μου έστειλε τις φωτογραφίες που βλέπετε. Καλεσμένος στο Ευρωκοινοβούλιο για να μιλήσει για την εμπειρία του ως ασυνόδευτο παιδί μετανάστης και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είμαι σίγουρη ότι ο Ζυλιέν θα πάει πολύ μπροστά. Και είμαι περήφανη που κόντρα σε πολλούς βοήθησα και γω να βρει τον δρόμο του. Και συγκινούμαι για την όλη του πρόοδο!
Ο Ζυλιέν επικαλείται τον Θεό, πιστεύει πολύ, προσεύχεται καθημερινά, και κρατά σφιχτά πάνω του μια Καινή Διαθήκη, το μοναδικό αναμνηστικό από τη μητέρα του, σαν φυλαχτό. Ίσως αυτό το φυλαχτό να ήταν και η δύναμη του να ξεπεράσει ανυπέρβλητες δυσκολίες και να φτάσει ως εδώ. Ο Ζυλιέν είναι πλέον Έλληνας. Όχι στα χαρτιά αλλά στην καρδιά του. Αγαπάει την Ελλάδα που του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία, αγαπάει και τιμάει όλους αυτούς που τον βοήθησαν, θυμάται με κατανόηση όλους εκείνους που τον κυνήγησαν, και είναι έτοιμος για κάθε νέα πρόκληση. Θα την αντιμετωπίσει με δύναμη, στοχοπροσήλωση, επιμονή και ...χιούμορ.
«Μην με βγάζετε φωτογραφίες το βράδυ κα. Έφη, δεν φαίνομαι....»
Ζυλιέν να είσαι πάντα καλά!
* Η κα. Έφη Μπάσδρα είναι καθηγήτρια στην Ιατρική Σχολή του Παν.μίου Αθηνών και πρώην Πρόεδρος του ΙΚΥ.
