Εγώ με τον Αμβρόσιο έχω προϊστορία. Το 2008, όταν ο Κορκονέας δολοφόνησε τον δεκαπεντάχρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, ο Αμβρόσιος είχε γράψει έναν λίβελο εναντίον του νεκρού παιδιού, που είχε ως κεντρική ιδέα το ανατριχιαστικό αφού τριγύριζε στα Εξάρχεια, καλά να πάθει. Εκνευρισμένος απ’ αυτά που διάβασα, έβρισα σκαιώς τον δέσποτα από την πρωινή μου εκπομπή στο Mega. Τότε ήταν που κατάλαβα ότι με τους λογής-λογής Αμβρόσιους δεν ξεμπλέκεις εύκολα.
Οι εκφράσεις μου, προϊόν εκνευρισμού για όσα έγραψε η πένα ενός ανθρώπου της εκκλησίας, ήταν πράγματι στο όριο της μήνυσης για προσωπική εξύβριση. Το θέμα πήρε διαστάσεις στις τηλεοπτικές στήλες των εφημερίδων, με αποτέλεσμα η διοίκηση του Mega να ζητήσει το βίντεο για να διαπιστώσει τι ακριβώς είχα πει. Κατάλαβαν ότι το ‘χα παρατραβήξει και ότι με τις λέξεις που είχα χρησιμοποιήσει η καταδίκη του καναλιού ήταν δεδομένη.
Μου ζήτησαν λοιπόν να γράψω μια επιστολή συγνώμης προς τον Αμβρόσιο, την οποία θα έπρεπε να αναγνώσω και από την εκπομπή. Το έκανα με βαριά καρδιά και με τα χίλια ζόρια, αφού πρώτα ξεκαθάρισα ότι η συγνώμη μου θα αφορούσε τις εκφράσεις που χρησιμοποίησα πάνω στα νεύρα μου και όχι την ουσία των απόψεων μου επί του θέματος στις οποίες επέμενα στο 100%. Η επιστολή γράφτηκε, στάλθηκε στην επισκοπή Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, ενώ την διάβασα ολόκληρη και στην εκπομπή. Ψιλοξεφτιλίστηκα δηλαδή, αλλά τέλος πάντων το έκανα.
Ο Αμβρόσιος, λίγες μέρες αργότερα και αφού είχε λάβει την επιστολή μου, έκανε καταγγελία στο Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο ζητώντας την τιμωρία μου και την επιβολή βαρύτατου προστίμου και σε μένα προσωπικά και στο κανάλι που δούλευα. Τότε προϊστάμενος του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου ήταν ένας καθ’ όλα σεβαστός και σοβαρός άνθρωπος, ο οποίος όμως ήταν γνωστός για την θρησκοληψία του και για τις επαφές που διατηρούσε με εκκλησιαστικούς κύκλους.
Ήταν λοιπόν λογικό να περάσω πολύ άσχημα κατά την διάρκεια της απολογίας μου ενώπιον του ΕΣΡ. Αν και το βράδυ της δολοφονίας είχε καεί η Αθήνα και η οργή για την αποτρόπαιη πράξη ξεχείλιζε μέσα στην κοινωνία, η ηγεσία του ΕΣΡ λειτουργούσε λες και ζούσε μέσα σε γυάλινο κλωβό που εντός του δεν κατέφθανε έξωθεν ήχος ή εικόνα. Και μόνο η ιδέα ότι κάποιο κανάλι ή παρουσιαστής τα χε βάλει με εν ενεργεία επίσκοπο θεωρούνταν εξωφρενική, πόσο μάλλον να τον έχουν βρίσει κιόλας. Η επιστολή συγνώμης απερρίφθη από το Συμβούλιο ευθύς εξ αρχής, ως υποκριτική.
Αναμένοντας λοιπόν μεγάλη καμπάνα, κάποιος ιθύνων του Mega είχε την φαεινή ιδέα να μεσολαβήσει στο περιβάλλον του Αμβρόσιου μήπως και αμβλυνθεί λίγο η οργή του δέσποτα και το κανάλι γλυτώσει το θηριώδες πρόστιμο για μια στιγμή εκνευρισμού κάποιου παρουσιαστή του. Το τηλεφώνημα έγινε σε κοντινό πρόσωπο του Αμβρόσιου, αυτό μίλησε μαζί του και την άλλη μέρα πήραμε την απάντηση: «Ο σεβασμιότατος μου είπε να σας διαμηνύσω ότι εντός της εκκλησίας είναι μητροπολίτης ο οποίος συγχωρεί τους ειλικρινώς μετανοούντες, αλλά εκτός αυτής παραμένει αντισυνταγματάρχης της χωροφυλακής ο οποίος τιμωρεί τους ενόχους.» Πιστεύω να καταλάβατε.
Και τώρα κάτι εντελώς άσχετο με τον Αμβρόσιο και την Εκκλησία. Ακόμα κι αν ένας θεσμός έχει θεσπίσει την ισοβιότητα των λειτουργών του, δεν πρέπει να διαθέτει μηχανισμούς προφύλαξης του για την περίπτωση που κάποιος τέτοιος ισόβιος λειτουργός (εκ των υστέρων) αποδειχθεί ή (στο τέλος της ζωής του) καταλήξει διαταραγμένος;
