Του Γιάννη Παντελάκη
Το momentum ήταν εξαιρετικό. Ο πρωθυπουργός, που αυτοαποκαλείται (ακόμα και σήμερα!) αριστερός σε ομιλία του, κατακεραυνώνει το κομματικό κράτος και επισημαίνει την ανάγκη «να σταματήσει το καθεστώς εξυπηρέτησης πελατειακών σχέσεων και ημετέρων»! Ποιος θα έλεγε όχι σ'' αυτό; Ωστόσο, την ώρα της ομιλίας του, αποκαλύπτεται ένας ακόμα διορισμός συγγενικού του προσώπου. Της συζύγου του εξάδελφου του πρωθυπουργού σε υπουργικό γραφείο! Ο οποίος (εξάδελφος) ήταν μάλιστα από τους πρώτους διορισμούς του περασμένου χρόνου λίγο μετά την ανάληψη εξουσίας από τη νέα κυβέρνηση!
Έμοιαζε σαν μια σατανική σύμπτωση. Να καταγγέλλει τις πελατειακές σχέσεις και τους ημετέρους και ν'' αποκαλύπτεται ένα ακόμα κρούσμα επιβεβαίωσης της άρρωστης αυτής κατάστασης. Ήταν μια μικρή συνωμοσία που ήρθε ν'' ακυρώσει ολόκληρη την πρωθυπουργική επιχειρηματολογία. Διάβασα κάπου πως για τον νέο διορισμό συγγενικού προσώπου (και μάλιστα του πρωθυπουργού) ρωτήθηκε ο Χρ. Βερναρδάκης, ο καθ'' ύλην αρμόδιος υπουργός δηλαδή για τον δημόσιο τομέα (που φέρνει, ειρωνικά λες, τον τίτλο Διοικητικής Μεταρρύθμισης). Η απάντησή του αφοπλιστική: «Νομίζω πως δεν υπάρχει θέμα ηθικής τάξης», είπε. Αφού προηγουμένως, ωστόσο, είχε δηλώσει πως δεν γνωρίζει το θέμα!
Η μικρή αυτή συνωμοσία δεν απέδειξε μόνο πως η σημερινή κυβέρνηση χάνει και τα τελευταία ψήγματα αξιοπιστίας της. Δεν λειτούργησε απλά απαξιωτικά για το ιδεολογικό πρόσημο που επικαλείται. Δεν έδειξε μόνο ότι είναι μια ανήθικη τακτική η οποία κινείται στη γνωστή «Βουλγαράκιο» ρήση περί νόμιμου και ηθικού. Κατά βάση, λειτούργησε αρνητικά για ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος. Το εμφανιζόμενο ως καινούργιο ακολουθεί τα χνάρια του παλιού και τα δυο μαζί εμφανίζονται ως οι εναλλακτικές προτάσεις για τη διακυβέρνηση της χώρας. Οι απορίες για συνολική απαξίωση κομμάτων και πολιτικών δεν έχουν πια θέση. Δεν έχουμε λόγο ν'' αναρωτιόμαστε γιατί ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας δηλώνουν απογοητευμένα από τα πολιτικά κόμματα, τους γυρίζουν την πλάτη και δεν μετέχουν καν στις εκλογικές διαδικασίες.
Υπάρχουν πολλές πιθανότητες η σημερινή κυβέρνηση να ξεπεράσει τους μεγάλους σκοπέλους που έχει ν'' αντιμετωπίσει, παρά την ισχνή πλειοψηφία της στη Βουλή. Να περάσει και το ασφαλιστικό και τη φορολόγηση των αγροτών και όλα εκείνα τα δύσκολα και επώδυνα που προβλέπονται στο δικό της μνημόνιο. Μπορεί να συνεχίσει να πορεύεται γαντζωμένη στην εξουσία για κάποια χρόνια. Κάποια στιγμή ωστόσο θα τελειώσει κι αυτό. Και θα θυμόμαστε καλά όλοι πως, εκτός από τα συντρίμμια που θα έχει αφήσει λόγω της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής, δεν θα έχει απομείνει ούτε ίχνος ηθικού πλεονεκτήματος που αντικειμενικά είχε, έναν χρόνο πριν…
