Σε άρθρο μας στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» στις 13/8/2018, λίγες μέρες μετά την πολύνεκρη πυρκαγιά στο Μάτι, είχαμε αναρωτηθεί εάν οι συμπολίτες μας που φιλοδοξούσαν, τότε, να ενταχθούν στα ψηφοδέλτια των κομμάτων στις βουλευτικές και αυτοδιοικητικές εκλογές, είχαν αναρωτηθεί εάν θα τα κατάφερναν στην περίπτωση που θα βρίσκονταν να διαχειριστούν μια ανάλογης σοβαρότητας κρίση.
Γράφαμε τότε:
«Οι επίδοξοι υποψήφιοι που κάποιοι θα γίνουν και υπουργοί και δήμαρχοι, τρόμαξαν καθόλου; Μπήκαν άραγε στη διαδικασία να σκεφτούν αν θα τα κατάφερναν καλύτερα αν ήταν εκείνοι στο τιμόνι του καραβιού; Κατάλαβαν ότι η εμπλοκή στη διακυβέρνηση και τη διοίκηση του κράτους απαιτεί πολλά περισσότερα από καλές προθέσεις και αντοχή στην έκθεση στη δημόσια σφαίρα; Κατάλαβαν ότι σε μια διαλυμένη χώρα το οποιοδήποτε αξίωμα έχει μόνον ευθύνες και υποχρεώσεις και κανένα προνόμιο ή έστω γοητεία;».
Το θυμηθήκαμε παρατηρώντας, για άλλη μια φορά, τις αντιδράσεις των αυτοδιοικητικών στις εκκλήσεις των συμπολιτών τους για βοήθεια στα προάστια ή έστω και στην γκρίνια τους για την ταλαιπωρία που υπέστησαν. Το καλύτερο που είχαν να κάνουν αρκετοί από αυτούς ήταν να προσφέρουν το γραφείο τους στο Δημαρχείο για να φορτίσουν οι πολίτες τα κινητά τους, χωρίς να διευκρινίζουν βέβαια πώς θα μπορούσε ένας ενδιαφερόμενος να προσεγγίσει το Δημαρχείο, ενώ υπήρξαν και Δήμαρχοι (Παπάγου-Χολαργού, Αγίας Παρασκευής, Ζωγράφου και ίσως και άλλοι) που θεώρησαν καλή ιδέα να χορηγούν βεβαιώσεις της ανικανότητάς τους να διαχειριστούν την έκτακτη συνθήκη σε πολίτες που θα καλούνταν να δικαιολογηθούν για την απουσία από τη δουλειά τους.
Το καλύτερο που μπορούσαν να προσφέρουν αρκετοί αυτοδιοικητικοί ήταν αυτό.
Ακόμα κι αν σε κεντρικό επίπεδο η διαχείριση του χιονιά είχε εξελιχθεί ομαλά, η κυβέρνηση θα πάθαινε ήττα από τους Περιφερειάρχες και τους Δημάρχους και μάλιστα από αυτούς που η Νέα Δημοκρατία είχε δώσει το χρίσμα. Είναι γεγονός ότι ελάχιστοι σοβαροί άνθρωποι θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά αλλά αφού πλέον αυτό το γνωρίζουμε η κεντρική κυβέρνηση θα έπρεπε προ πολλού να έχει μπει σε μια διαδικασία εκπαίδευσης αυτών των καθόλα άχρηστων για διοίκηση ανθρώπων στα βασικά.
Δεν μπορούμε να φανταστούμε ούτε μια κρίση, από πυρκαγιά και σεισμό μέχρι χιονοθύελλα που να μην απαιτεί, πέραν της καλής κεντρικής οργάνωσης, στοιχειώδη επάρκεια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Η ανασυγκρότηση της Πολιτικής Προστασίας πρέπει να γίνει στη βάση και αυτής της μέριμνας. Πρώτα οι αρχές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στη συνέχεια οι πολίτες πρέπει να εκπαιδευτούν στα στοιχειώδη κι αυτό όχι για να αποφεύγουμε ταλαιπωρίες, αυτό είναι το λιγότερο αλλά για να αποτρέψουμε τις απώλειες της ανθρώπινης ζωής.
Χωρίς τη συνδρομή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης καμία κεντρική εξουσία δεν μπορεί να διαχειριστεί επαρκώς τέτοιες κρίσεις. Αφού το επίπεδο των στελεχών της είναι τόσο χαμηλό επείγει να αποκτήσει στοιχειώδη εκπαίδευση.
