Του Θανάση Χειμωνά
Το μνημείο για το «μαύρο της ΕΡΤ» θεωρώ πως είναι ίσως το σημαντικότερο στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Πράγματι, ελάχιστες φορές παγκοσμίως έχει κατορθώσει ένα μνημείο να περιγράψει με τέτοια ακρίβεια μια ιστορική περίοδο, ένα πολιτικό φαινόμενο που σημάδεψε σε τέτοιο βαθμό την πορεία μιας χώρας.
Όλα αυτά φυσικά δεν αφορούν το κλείσιμο της ΕΡΤ το 2013. Άλλωστε –όσο και αν και εγώ προσωπικά διαφώνησα κάθετα με την κίνηση εκείνη της κυβέρνησης Σαμαρά- είναι τουλάχιστον φαιδρό να εγερθεί μνημείο για κάτι τέτοιο. Η πραγματικότητα είναι πως το «Μνήμες και χρέος» (όπως είναι η επίσημη ονομασία του) είναι απλώς το απόλυτο σύμβολο του φαινομένου του Συριζαϊσμού. Της πρωτοφανούς λαίλαπας που διαλύει σε κάθε επίπεδο την χώρα μας τα τελευταία επτά χρόνια.
Ας ξεκινήσουμε από το όνομα. Οι μνήμες. Αυτό ακριβώς που δεν διαθέτει ένα (σημαντικό ακόμα) κομμάτι του ελληνικού λαού. Όλοι εκείνοι οι Μπατριώτες που εξακολουθούν να παρέχουν στήριξη στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ξεχνώντας επιδεικτικά το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και τις εξωφρενικές υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα την περίοδο 2010-2015.
Το χρέος. Το απόλυτο φετίχ του ΣΥΡΙΖΑ. Πάλαι ποτέ «επαχθές», «απεχθές» και «επονείδιστο» όπως το αποκαλούσε η –πανίσχυρη τότε- Ζωή Κωνσταντοπούλου. Σήμερα δε, το «κούρεμα» του χρέους αυτού αποτελεί το μπιχλιμπιδάκι που τάζει στους ιθαγενείς του ο Τσίπρας- ασχέτως αν τρώει συνεχώς πόρτα από τους ανάλγητοι Ευρωπαίοι.
Αλλά και η ίδια η μορφή του γλυπτού: Μια φιγούρα η οποία προσπαθεί με αγωνία να κρατήσει μια πόρτα ανοιχτή- πιθανότατα για να εισέρθει κάπου. Πόσοι υπέροχοι συμβολισμοί! Από τις ορδές των συριζαίων που προσπαθούν να «τρουπώσουν» στο Δημόσιο έως τα συριζοτρόλ που μπουκάρουν στα προφίλ μας στα σόσιαλ μίντια για να μας προσβάλουν και να διαδώσουν την θεσπέσια προπαγάνδα τους.
Υπάρχει ωστόσο και μια άλλη λεπτομέρεια που αρχικά λίγοι πρόσεξαν: Στη βάση του μνημείου αναγράφεται η φράση «Οία ηώ ω υιέ αεί ει». Η φράση αυτή αποτελεί ένα (ακόμα…) εξωφρενικό αστικό- ιντερνετικό μύθο. Υποτίθεται πως σημαίνει: «Όπως η αυγή, γιε μου να είσαι πάντα» και αποδεικνύει –για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο- το μεγαλείο της αρχαίας ελληνικής γλώσσας καθώς περιλαμβάνει μόνο φωνήεντα. Φυσικά πρόκειται για μια ακόμη αρλούμπα που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο πλάι στις θεωρίες για την επίπεδη γη και την πεποίθηση πως η λέξη «Αμπεμπαμπλόμ» είναι επίσης αρχαιοελληνική. Η αναγραφή της ωστόσο στο συγκεκριμένο μνημείο διαθέτει και αυτή έναν κολοσσιαίο συμβολισμό: Συμβολίζει τους χιλιάδες ευκολόπιστους και «ψεκασμένους» συμπατριώτες μας που είναι έτοιμοι να χάψουν τα πάντα, που αποτέλεσαν και αποτελούν τον «σκληρό πυρήνα» του εκλογικού σώματος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Το πιο εντυπωσιακό με το «Μνήμες και χρέος» όμως είναι πως πρόκειται για ένα διαδραστικό έργο. Η επιρροή του δηλαδή δεν περιορίζεται μόνο στο γλυπτό αλλά και στους ανθρώπους που το περιβάλουν. Οι σκηνές από το άγριο ξεκατίνιασμα ανάμεσα σε Διονύση Τσακνή και Ραχήλ Μακρή μπροστά στον σούπερ συνδικάλα Καλφαγιάννη, μια χούφτα κομματόσκυλα αλλά και έναν παπά που έψελνε ευχέλαια αποτελεί την επιτομή του φαινομένου ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό ήταν, αυτό είναι ο Συνασπισμός ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς, Alexis Tsipras version.
Τιμή και δόξα λοιπόν στο «Μνήμες και χρέος». Χρέος μας να τους θυμόμαστε όταν φύγουν. Χρέος μας να μην τους ξαναεπιτρέψουμε να ξανάρθουν.
