Ο νέος ηγέτης του ΚΙΝΑΛ αν θέλει - που το θέλει - να αυξήσει σημαντικά τη δύναμη του κόμματος του οφείλει να ασκήσει σκληρή αντιπολίτευση στη Νέα Δημοκρατία, στοχευμένη όμως και όχι αντιπολίτευση των ίσων αποστάσεων και να αποδομήσει τον πολιτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ. Θα τα καταφέρει; Το γεγονός πως ο βασικός στόχος του είναι ο επαναπατρισμός όσο το δυνατόν περισσότερων παλιών, παραδοσιακών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν στο ΣΥΡΙΖΑ, καθιστά επιτακτική τη σκληρή κριτική προς τη Νέα Δημοκρατία. Αυτοί οι άνθρωποι εγκατέλειψαν το κόμμα τους μαζικά είτε γιατί «μυρίστηκαν» αλλού εξουσία είτε γιατί διακατέχονται από αντιδεξιά συμπλέγματα.
Συνεπώς, είναι μονόδρομος για τον Ν. Ανδρουλάκη η άσκηση σκληρής αντιπολίτευσης. Αυτό όμως δεν αρκεί για να πείσει τους παλιούς ψηφοφόρους του να εγκαταλείψουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα πρέπει, με πειστικό λόγο, να δώσει την εικόνα ενός ΚΙΝΑΛ που έχει και τη θέληση και τη δυνατότητα να ξαναγίνει μεγάλο και ισχυρό. Παράλληλα, είμαι σίγουρος, πως θα εκμεταλλευτεί τις διαφωνίες που υπάρχουν πλέον στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να δείξει πως το ΚΙΝΑΛ είναι η ανερχόμενη δύναμη στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Να ανατρέψει την ισορροπία του 3:1 σε πρώτη φάση σε 2:1. Tο 32%/8% να γίνει 24%/12%. Μπορεί;
Αν αυτή η ανατροπή αποτυπωθεί σταθερά στις δημοσκοπήσεις δημιουργείται ένα πρόσθετο πρόβλημα για τη Νέα Δημοκρατία. Η απομάκρυνση της προοπτικής επανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία μπορεί να αποδυναμώσει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και κατ' ακολουθία να μειώσει τις αντι-ΣΥΡΙΖΑ ψήφους. Με δεδομένο πως η αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές θα κριθεί οριακά, η απώλεια έστω και ποσοστού 1% από τη Νέα Δημοκρατία μπορεί να αποβεί καθοριστική για την αυτοδυναμία της.
Ο Ν. Ανδρουλάκης έχει από την αρχή ένα πλεονέκτημα. Ανήκει σε μια γενιά που δεν κουβαλά τις αμαρτίες του ΠΑΣΟΚ. Φέρει τη νοσταλγία του, χωρίς τις παθογένειες του. Ως εκ τούτου είναι υποχρεωμένος να αναδείξει στην κεντρική πολιτική σκηνή τη γενιά του. Και είναι υποχρεωμένος ό,τι αλλαγές σκοπεύει να κάνει, να τις κάνει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα και όσο ο θρίαμβος του θα είναι νωπός.
Απαραίτητη βέβαια προϋπόθεση για να ευοδωθεί το θετικό σενάριο είναι το ΚΙΝΑΛ να παραμείνει ενωμένο. Αυτός ο χώρος είναι πολυτραυματίας από τη δεκαετία του 2000 και ο νέος αρχηγός θα πρέπει να ξεπεράσει όλες αυτές τις νοσηρές καταστάσεις, αν θέλει το κόμμα του να κοιτάξει στα μάτια τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ο στρατηγικός αντίπαλος του ΚΙΝΑΛ δεν είναι η Νέα Δημοκρατία. Από αυτόν το χώρο ελάχιστα οφέλη μπορεί να έχει. Στρατηγικός του αντίπαλος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Από αυτόν θα διεκδικήσει ό,τι του πήρε το 2012. Θα τα καταφέρει ο νέος αρχηγός;
