Της Οντίν Λιναρδάτου
Στους Γερμανούς αρέσουν οι επέτειοι γιατί τους δίνουν μία ξεκάθαρη εικόνα της ιστορίας. Οι επέτειοι απλοποιούν τα πράγματα, αμβλύνουν τις αντιθέσεις και λειαίνουν τις αντιφάσεις. Η Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας ζωντανεύει μόνο σε αυτές τις επετείους μια που εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί μία χώρα – μουσείο. Με αυτά τα λόγια ο 49χρονος ανατολικογερμανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Μάξιμ Λέο περιγράφει τι σηματοδοτεί για αυτόν η 9η Νοεμβρίου, η μέρα που έπεσε το Τείχος της πόλης του, του Βερολίνου. Ο Μάξιμ Λέο γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ανατολικό Βερολίνο και εξακολουθεί να ζει εκεί.
Τα τελευταία χρόνια νιώθει μεγάλη απογοήτευση για το πως αντιμετωπίζει ο κόσμος και οι δυτικογερμανοί την πρώην Ανατολική Γερμανία. Κανείς δεν ενδιαφέρεται να μάθει πως ζούσαμε πραγματικά λέει ο αρχισυντάκτης της Berliner Zeitung. Κάθε χρόνο ακούμε τις ίδιες ιστορίες, για τους γενναίους ακτιβιστές που αγωνίζονταν για την ελευθερία και τους κακούς πράκτορες της Stasi. Απλοί άνθρωποι δεν εμφανίζονται ποτέ σε αυτές τις ιστορίες. Και η Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας έχει μεταμορφωθεί σε μία καρικατούρα της ιστορίας εξηγεί ο Μάξιμ Λέο. Η αφήγηση του είναι σκληρή και ρεαλιστική όταν εξηγεί πως οι Δυτικογερμανοί δεν θέλουν να μάθουν τίποτα απλά τους ενδιαφέρει να επιβεβαιώνουν κάθε χρόνο πως βρέθηκαν στη σωστή πλευρά της ιστορίας, ενώ οι Ανατολικογερμανοί στη λάθος. Και θέλουν οι πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας να νιώθουν ευγνώμονες επειδή μοιράστηκαν μαζί τους τον πλούτο τους και το σύνταγμα τους.
Ο Μάξιμ Λέο παρουσιάζει στο βιβλίο του Red Love The Story of an East German Family μια πολύ σκοτεινή πλευρά της επανένωσης των δύο Γερμανιών και δηλώνει πως δεν σταμάτησε ποτέ να νιώθει Ανατολικογερμανός και όπως όλοι οι συμπολίτες του έχει βαρεθεί να εξηγεί πως δεν έβρεχε συνεχώς στην Ανατολική Γερμανία, πως οι άνθρωποι ερωτευόντουσαν και εκεί και πως υπάρχει φυσιολογική ζωή ακόμα και σε μη φυσιολογικά κράτη. Η αντίδραση των Δυτικών σε όλα αυτά είναι πάντα η ίδια, λένε πως δεν πρέπει κανείς να υποτιμά μία δικτατορία ούτε να ωραιοποιεί τη ζωή στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας. Και οι Ανατολικογερμανοί σιωπούν ξανά. Ο ίδιος νιώθει πάντα άσχημα στην επέτειο της Πτώσης του Τείχους και θυμάται το διάλογο που είχε με ένα φοιτητή από το Ντίσελντορφ στο πρώτο πάρτι που πήγε στο Δυτικό Βερολίνο. Ο φοιτητής τον ρώτησε που είχε χτυπήσει το δάχτυλο του και χαριτολογώντας του απάντησε πως στην Ανατολική Γερμανία τους χτυπούσαν με ένα σφυρί τα δάχτυλα όταν δεν έπαιρναν καλούς βαθμούς. Αντί να γελάσει ο φοιτητής τον πίστεψε! Αυτό το θυμάται με θλίψη σε κάθε επέτειο.
Και σήμερα λέει σε άρθρο του που δημοσιεύει η βρετανική εφημερίδα Guardian για τους περισσότερους Ευρωπαίους οι Ανατολικογερμανοί αποτελούν μία απογοήτευση , λίγο όπως και οι Βρετανοί. Είναι αυτοί που ψηφίζουν άκρα δεξιά, δεν συμπαθούν τους ξένους, δεν πιστεύουν στο θεό, τρώνε πολύ κρέας και δεν κάνουν πολλά παιδιά. Ο Μάξιμ Λέο έχει έτοιμη και τη λύση. Το Ηνωμένο Βασίλειο να εγκαταλείψει τη Βόρεια Ιρλανδία και να πάρει στη θέση της την Ανατολική Γερμανία. Έτσι όλοι θα είναι ευχαριστημένοι λέει γελώντας ο Μάξιμ Λέο. Μόνο μην κάνουμε και εμείς το λάθος και τον πιστέψουμε.
