«Καμία επίθεση δεν έκανε ο Ρουβίκωνας σε Μπακογιάννη. Αν και μπορούσαμε να το κάνουμε κόλαση (είμασταν πολλοί κ ήταν αφύλακτος) κ να φύγουμε κύριοι, εμείς πήγαμε όμορφα κ ωραία να διαμαρτυρηθούμε». Αυτό έγραψε στο twitter «ηγετικό στέλεχος» του Ρουβίκωνα. Πράγματι ανατριχιαστικό. Ο «Αφύλακτος» Μπακογιάννης και οι «πολλοί» του Ρουβίκωνα. Αυτή η εμμονή απέναντι στον Κώστα Μπακογιάννη είναι εντυπωσιακή. Γιατί τους φοβίζει; Τι επιδιώκουν; Να μην ξεχνάμε τα συνθήματα συμπαράστασης του «χώρου» στους φονιάδες του Παύλου Μπακογιάννη.
Η στοργή με την οποία τα αριστερόστροφα μέσα ενημέρωσης υποδέχονται τις ενέργειες του Ρουβίκωνα είναι εντυπωσιακή. Προφανώς και είναι δικαίωμά τους να ονομάζουν «παρέμβαση» ενέργειες που έχουν στόχο να επιβάλλουν απόψεις δια της βίας και της απειλής. Δεν είναι, πάντως, «παρέμβαση» να παρακολουθούνται οι κινήσεις του κ. Μπακογιάννη, όπως προκύπτει από τα τελευταία γεγονότα, και να οργανώνονται «καταδρομικές επιχειρήσεις» σε βάρος του. Είναι κανονικότατη παρενόχληση, στα όρια της πολιτικής βίας. Απέναντι σε ποιόν; Σε έναν άνθρωπο που έχασε τον πατέρα του από τους δολοφόνους της 17 Νοέμβρη, τους οποίους η ακροαριστερά υπερασπίστηκε στη συνέχεια ως «πολιτικούς κρατούμενους». Οι συνειρμοί που μπορεί να κάνει κανείς δεν είναι άπειροι και στην πολιτική αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία. Οι πράξεις πολιτικού ακτιβισμού έχουν έναν αντικειμενικό στόχο και στην προκειμένη περίπτωση αυτός έχει σχέση με την πολιτική και οικογενειακή κληρονομιά του Κώστα Μπακογιάννη.
Για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε με τους φίλους της αντίπερα όχθης, αν αυτό είναι δυνατόν, ας κάνουμε μία αντιστροφή των ρόλων. Ας πούμε ότι έξω από κάθε δημόσια εκδήλωση ενός αριστερού πολιτικού εμφανιζόντουσαν διαρκώς τα μέλη μιας αντίπαλης ιδεολογικά ομάδας και τον προπηλάκιζε. Και τον απειλούσε. Τι θα έλεγαν τότε τα αριστερόστροφα μέσα ενημέρωσης; Θα έκαναν λόγο για «παρέμβαση» ή για «τρομοκρατία»; Αφήνουμε το ερώτημα να το απαντήσετε εσείς.
Αλλά αυτή είναι και η βασική διαφορά του φιλελεύθερου χώρου και της αριστεράς. Ο φιλελεύθερος χώρος πιστεύει στη νομιμότητα και υπερασπίζεται σε κάθε περίπτωση τα ανθρώπινα δικαιώματα και όχι α λα καρτ. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα για τους φιλελεύθερους και τα ατομικά δικαιώματα του καθενός είναι σεβαστά. Με άλλα λόγια, δεν θα βρισκότανε μία «φιλελεύθερη συλλογικότητα» να κάνει αυτά που κάνει σήμερα ο Ρουβίκωνας. Δεν θα ήταν φιλελεύθεροι…
Έχουν πάντως ένα δίκιο να φοβούνται τον Κώστα Μπακογιάννη, όπως φοβόντουσαν και τον πατέρα του. Ο Κώστας Μπακογιάννης είναι ένας κανονικός φιλελεύθερος πολιτικός που έχει δείξει στο πεδίο τι μπορεί και τι θέλει να κάνει. Είναι γεγονός ότι ο κ. Μπακογιάννης ήταν αρωγός στην προσπάθεια της κυβέρνησης να διαλυθεί το κρατίδιο της ανομίας των Εξαρχείων. Από την άλλη, η προσωπική στάση του απέναντι στα θέματα της κοινωνίας και των μειονοτήτων τους χαλάει το αφήγημα ότι αυτοί και μόνο αυτοί εκπροσωπούν τους φτωχούς και αδυνάτους. Ο φιλελευθερισμός, γενικώς, είναι ένας πραγματικός εχθρός για την άκρα αριστερά και αυτό φροντίζουν να το δείχνουν με κάθε ευκαιρία…
Θανάσης Μαυρίδης
