Το πολύ ενδιαφέρον άρθρο του προέδρου του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου και πρώην υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Dr. Wolfgang Schäuble, έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι τα πράγματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν είναι σίγουρο ότι θα ακολουθήσουν τον δρόμο που έχει προτείνει ο Ιταλός πρωθυπουργός Mario Draghi και η πρόεδρος της ΕΚΤ Christine Lagarde.
Την πρώτη μεγάλη αντίθεση του, απέναντι στον κοινό ευρωπαϊκό δρόμο που έχει επιλεγεί μέσω της υιοθέτησης του Ταμείου Ανάκαμψης, την είχε εκδηλώσει τον Ιανουάριο του 2021.
Τότε είχε αναφερθεί αρχικά στο έλλειμμα πραγματικής προόδου και στο έλλειμμα αποτελεσματικότητας στην υλοποίηση των μεταρρυθμιστικών προγραμμάτων στα κράτη-μέλη.
Και είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, εκτιμώντας ότι δεν είχε αποσαφηνιστεί σε ποιους τομείς θα επένδυαν τα κράτη τα κεφάλαια αυτά, όπως στην τεχνητή νοημοσύνη, στην ψηφιοποίηση και στην προώθηση πολιτικών για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Η απάντηση ήταν τότε διπλή. Τόσο από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό της Γερμανίας.
Ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών είχε απαντήσει ότι η οικονομική πραγματικότητα στην ΕΕ καθορίζεται από τρία πράγματα, τα υψηλότερα επίπεδα χρέους στην ιστορία, τα χαμηλότερα επίπεδα επιτοκίων στην ιστορία και τη μεγαλύτερη ανάγκη επενδύσεων στην ιστορία, οπότε το δημοσιονομικό πλαίσιο της ΕΕ και της Ευρωζώνης πρέπει να αλλάξει ριζικά και όχι απλώς προσωρινά.
Η δεύτερη απάντηση είχε έρθει από τις εσωκομματικές εκλογές των Χριστιανοδημοκρατών, στις οποίες ο εκλεκτός του Dr. Wolfgang Schäuble, είχε ηττηθεί.
Σήμερα εντός της ΕΕ διαμορφώνονται δυο εσωτερικοί συνασπισμοί, όσον αφορά τη φυσιογνωμία και το χαρακτήρα του Ταμείου Ανάκαμψης. Από τη μια πλευρά είναι η Γερμανία, η Ολλανδία, η Αυστρία, η Δανία, η Σουηδία και η Φινλανδία, που πιστεύουν στην ύπαρξη ενός μνημονίου γύρω από επιχορηγήσεις και τα δάνεια. Και από τη άλλη πλευρά βρίσκονται η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα.
Στο πρόσφατο άρθρο στους Financial Times, αποτυπώνεται η σκληρή ευρωπαϊκή πραγματικότητα, με τον γνωστό ωμό τρόπο του Γερμανού πολιτικού, ο οποίος προειδοποιεί για τους ενδεχόμενους κινδύνους.
Σημειώνει, ότι μεγάλο μέρος από την προσφορά χρήματος της ΕΚΤ διοχετεύεται σε ακίνητα και τροφοδοτεί φούσκες.
Ότι η επέκταση του δανεισμού, διευρύνει το χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, απειλώντας την κοινωνική συνοχή. Προειδοποιεί επίσης πως με τη γήρανση των πληθυσμών τους, οι χώρες της ΕΕ θα δυσκολευτούν να πλησιάσουν την Κίνα και τις ΗΠΑ σε ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα, αν χάσουν κάθε ευελιξία εξαιτίας της υπερχρέωσής τους.
Αυτά ήταν, όσα κατέγραψε για την κατάσταση στην ΕΕ. Kαι είναι απολύτως ακριβή. Διότι είναι υπαρκτά προβλήματα, που λόγω του φόβου από την πανδημία, αλλά και του ενθουσιασμού από το Ταμείο Ανάκαμψης, έχουν απομακρυνθεί από την πολιτική ατζέντα.
Αυτό δεν σημαίνει, ούτε ότι έχουν εξαφανιστεί, ούτε ότι έχουν επιλυθεί. Η θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο νέο κόσμο που ανατέλλει, θα είναι δύσκολη και αυτό είναι που επισημαίνει ο Γερμανός πολιτικός.
Όπως είναι φυσικό, στο άρθρο του αναφέρεται και στις γνωστές προτάσεις του. Αναφέρεται εμμέσως πλην σαφώς, στην ένσταση του για την αμοιβαιοποίηση των ελλειμμάτων και των χρεών, στο χρέος που δικαιολογημένα ανέλαβαν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για να αντιμετωπίσουν την πανδημία που πρέπει να αποπληρωθεί και να είναι βιώσιμο, στην επιστροφή στη νομισματική και δημοσιονομική κανονικότητα, και τέλος στη δημιουργία ενός νέου ευρωπαϊκού θεσμού που θα επιβάλει τη συμμόρφωση σε συμφωνηθέντες κανόνες για την αποπληρωμή των ενισχύσεων από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Η πορεία για την αλλαγή του Δημοσιονομικού Συμφώνου, δεν θα είναι απλή υπόθεση. Το μέτωπο έχει ανοίξει.
Kαι ίσως η έκβαση των γερμανικών ομοσπονδιακών εκλογών, θα δείξει αν οι θέσεις του Dr. Wolfgang Schäuble, αποτελούν και θέσεις της Γερμανίας, απέναντι στις θέσεις Γαλλίας και Ιταλίας.
Η πραγματικότητα είναι βαριά και οι ισορροπημένες λύσεις δυσεύρετες.
