Του Θανάση Χειμωνά
Έχω γράψει και άλλες φορές πως το αφήγημα που κυριαρχεί στο χώρο του ΠΑΣΟΚ το τελευταίο έτος είναι ο επαναπατρισμός των «παραπλανημένων» (sic) ψηφοφόρων που το παράτησαν και πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί άλλωστε εντάσσεται η γενικότερη φρασεολογία της ίδιας της Φώφης, των περισσότερων στελεχών, του Γραφείου Τύπου αλλά και των πασοκοτρόλ που έχουν σκάσει μύτη τον τελευταίο καιρό στο Ίντερνετ. Τονίζω πως δεν μιλάμε για όσους ψήφισαν περιστασιακά ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο π.χ. του 2015 παρασυρμένοι από απογοήτευση, οργή ή και απλή περιέργεια. Το ΠΑΣΟΚ λιμπίζεται ξεκάθαρα τον σκληρό πυρήνα των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτούς που σήμερα εξακολουθούν να παραμένουν πιστοί στον Αλέξη Τσίπρα.
Εδώ νομίζω πως θα είχε ενδιαφέρον να αποφασίσουμε πως ορίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι είναι εν έτει 2017 αυτό το κόμμα -φαινόμενο που διαχειρίζεται σήμερα τις τύχες της χώρας μας;
Καταρχάς, ΣΥΡΙΖΑ αναμφισβήτητα σημαίνει Αλέξης Τσίπρας. Ειδικά μετά την κωλοτούμπα που ακολούθησε το δημοψήφισμα του καλοκαιριού του 2015 άλλη φωνή δεν ακούγεται στην Κουμουνδούρου. Κάτι ομάδες τύπου «53» υπάρχουν μόνο για να γεμίζουν τις σελίδες του φιλοκυβερνητικού Τύπου και να χαρίζουν σε κάποιους παλιούς συριζαίους την ψευδαίσθηση πως βρίσκονται ακόμα σε ένα αριστερό κόμμα.
Με τα ψέματα, την ανηθικότητά του, τον καιροσκοπισμό του αλλά και το αναμφισβήτητο επικοινωνιακό του χάρισμα ο Τσίπρας είναι ο άνθρωπος που πήρε ένα κόμμα από το 4% και το πήγε στο 44%. Ο άνθρωπος που μετέτρεψε ένα προοδευτικό ριζοσπαστικό κόμμα στο ψευτομαρξιστικό, εθνικιστικό, απολιτίκ μηχανισμό εξουσίας και ρουσφετιού που ταλανίζει την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.
ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι και ο Πάνος ο Καμμένος! Ο βετεράνος δεξιός πολιτικός είναι αυτός που εκτόξευσε τον λαϊκισμό και τον δήθεν πατριωτισμό στα ύψη, δίνοντας στον ΣΥΡΙΖΑ τον αμιγώς εθνολαϊκιστικό χαρακτήρα του. Άλλωστε, όποιος συναναστρέφεται (νυν) συριζαίους γνωρίζει πως ο Πανούλης είναι πολύ πιο δημοφιλής σε αυτούς από τον ίδιο τον Τσίπρα.
Τα υπόλοιπα στελέχη της κυβέρνησης δεν είναι υποχρεωτικά χαρακτηριστικά δείγματα της συριζαίικης λογικής. Αν απομονώσεις, ακόμα και τα πιο προβεβλημένα, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και αποστασιοποιηθείς θα παρατηρήσεις πως δεν έχουν δα και τεράστια διαφορά από τα στελέχη οποιουδήποτε άλλου κόμματος που βρίσκεται στη Βουλή (με εξαίρεση φυσικά την Χρυσή Αυγή που δεν μπαίνει σε καμία λογική σύγκρισης). Σκεφτείτε π.χ. πόσο μάγκας θα θεωρούταν ο Πολάκης από κάποιους που σήμερα τον βρίζουν, έτσι και βρισκόταν στη Νέα Δημοκρατία και κατακεραύνωνε με τον χαρακτηριστικό τρόπο του τον ΣΥΡΙΖΑ. Ή πόσο σοβαρός θα χαρακτηριζόταν από άλλους ο Δραγασάκης έτσι και ανήκε στην κοινοβουλευτική ομάδα π.χ. του Ποταμιού. Όλοι αυτοί διαθέτουν σαφές αρνητικό πρόσημο κυρίως επειδή εφαρμόζουν την πολιτική που έχει χαράξει ο Τσίπρας. Αλλού θα αντιδρούσαν διαφορετικά.
Αντίθετα, ο «σκληρός πυρήνας» των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ (αυτός που επιθυμεί να γοητεύσει το ΠΑΣΟΚ) ΕΙΝΑΙ ο ΣΥΡΙΖΑ. Περισσότερο ίσως και από τον ίδιο τον Αλέξη. Γιατί αυτό ακριβώς είναι ο Νέος και Βελτιωμένος ΣΥΡΙΖΑ από το 2010 και εντεύθεν: Ο λαϊκισμός και η χυδαιότητα. Οι βρισιές, οι απειλές, οι συκοφαντίες. Η διαχρονική λαμογιά και το πάθος για τον αναξιοκρατικό διορισμό. Οι ιαχές του όχλου για «προδότες» και «γερμανοτσολιάδες». Οι προπηλακισμοί, τα γιαουρτώματα και, ενίοτε, το ξύλο.
Αυτοί είναι οι «οπαδοί» του ΣΥΡΙΖΑ. Και ποτέ δεν παραπλανήθηκαν από κανέναν. Συνειδητά υπηρέτησαν, αν όχι δημιούργησαν, αυτό το καθεστώς. Και ήδη πολλοί από αυτούς έχουν ανταμειφθεί για την προσπάθειά τους. Αποτελούν το πιο αναπόσπαστο κομμάτι του συνονθυλεύματος της Κουμουνδούρου.
Σε αυτούς τους ανθρώπους απευθύνεται το σημερινό ΠΑΣΟΚ. Τους αποκαλεί «συντρόφους», τους περιμένει με ανοιχτές αγκάλες, έτοιμο να σφάξει τον μόσχο τον σιτευτό. Είναι όμως δυνατό να αφαιρέσεις τον ΣΥΡΙΖΑ από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Σαν το ΠΑΣΟΚ να παρακαλάει τον Καμμένο να ηγηθεί της προσπάθειας συσπείρωσης της Κεντροαριστεράς ένα πράμα...
