Ο COVID-19 θα αφήσει πίσω του χιλιάδες επιχειρήσεις κλειστές και εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη καλείται να διαχειριστεί την τρίτη μεγάλη κρίση της διακυβέρνησής της, μετά τον Έβρο και τον κορονοϊό. Η διαχειριστική λογική που ακολούθησαν στο παρελθόν σχεδόν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις αποτελεί σε αυτή την φάση συμβόλαιο αποτυχίας. Χρειάζεται μία σκληρή μεταρρυθμιστική ατζέντα. Ή τώρα ή ποτέ!
Υπάρχει μία «ευκαιρία» για την χώρα, αν μπορεί να μιλήσει κανείς για ευκαιρίες μέσα σε μία τέτοια καταστροφή. Οι οικονομικές επιπτώσεις της κρίσης του Κορονοϊού αφορούν όλο τον πλανήτη και όχι μόνο την Ελλάδα ή μερικές ακόμη αδύναμες χώρες, όπως συνέβη στην πρώτη φάση της κρίσης των ενυπόθηκων δανείων. Είναι σαν να ξεκινάει ένας αγώνας από την αρχή, δίνοντας έτσι την δυνατότητα σε εκείνους που δεν διακρίθηκαν στην προηγούμενο να μελετήσουν τα λάθη τους και να τα πάνε καλύτερα!
Το ζητούμενο για την κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι να μπορέσει να μετρήσει σωστά τις προκλήσεις. Να μην χαθεί στην ανάγκη της κάλυψης των άμεσων αναγκών. Όχι ότι δεν πρέπει να υπάρξει μέριμνα για τους ανέργους, αλλά το θέμα είναι να μην χάσουμε το δάσος.
Η μεγάλη βιομηχανία της χώρας είναι ο τουρισμός. Και αν τα καταφέρουμε να συνεχίσουμε όπως πάμε στο μέτωπο του κορονοϊού, τότε η τουριστική βιομηχανία θα ξεκινήσει με μία μεγάλη νίκη έναντι των ανταγωνιστών της. Αλλά η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι μόνο τουρισμός. Χρειάζεται περισσότερους πυλώνες. Οι δυνατότητές της είναι σημαντικές, λόγω και της θέσης της. Η ενέργεια και οι μεταφορές είναι δύο σημαντική κλάδοι. Η τεχνολογία, επίσης, είναι μία επιλογή. Κι αυτό διότι η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση αφήνει τους πάντες να ανέβουν στο λεωφορείο της. Χωρίς άλλες προϋποθέσεις και προαπαιτούμενα.
Οι οικονομολόγοι συνηθίζουν να βρίσκουν σε κάθε κρίση μια ευκαιρία. Αυτή την φορά, όμως, η κρίση είναι πράγματι ευκαιρία για την χώρα. Της δίνεται η δυνατότητα να σχεδιάσει πολλά πράγματα από την αρχή και να αναδείξει όλα τα στρατηγικά της πλεονεκτήματα. Πολύ απλά διότι οι ανταγωνιστές της στην Ενέργεια, στις θαλάσσιες μεταφορές, στον τουρισμό, θα έχουν να γιατρέψουν τις δικές τους πληγές, δεν θα έχουν χρόνο να ασχοληθούν βάζοντας εμπόδια σε άλλους. Αν υπάρχει μία ευκαιρία να καλύψουμε το χαμένο έδαφος, αυτή είναι τώρα!
Έπειτα από μία δεκαετία χαμένων αναζητήσεων στον κόσμο των εθνικών και κομματικών ψευδαισθήσεων, είναι καιρός να βρούμε τον δρόμο μας. Όχι ότι θα είναι εύκολο. Αλλά είναι από αυτές τις στιγμές που «γράφεται ιστορία», που οι μελλοντικές γενιές θα την εισπράξουν ως μια «βαριά κληρονομιά». Οι Εβραίοι χρειάστηκε να περάσουν την Ερυθρά θάλασσα για να ξεφύγουν από τους Αιγύπτιους. Ο Κυριάκος καλείται ως νέος Μωυσής να βρει λύσεις εκεί που οι άλλοι βρίσκουν αδιέξοδα και να οδηγήσει έτσι έναν τυραννισμένο λαό στην γη της επαγγελίας. Έναν λαό όμως που είναι πλέον έτοιμος για την «Έξοδο». Σε αντίθεση με τον πολιτικό κόσμο, αυτός ο λαός έδειξε στις δύο τελευταίες κρίσεις ότι είναι πολύ πιο ώριμος απ’ ότι τον θεωρούν και ότι οι αποτυχημένες επιλογές της τελευταίας εικοσαετίας τον έχουν διδάξει.
Η επόμενη ημέρα είναι η μεγάλη ημέρα της αφετηρίας μιας νέας πορείας. Ένα λαός ξεκινάει να κτίζει από την αρχή το μέλλον του, πάνω σε στέρεες βάσεις και με απόλυτη αυτοπεποίθηση. Μπορούμε καλύτερα, όπως αποδείχτηκε τους τελευταίους μήνες! Κι έχουμε, επιτέλους, καπετάνιο που μπορεί να κρατήσει το τιμόνι στην σωστή πορεία!
Θανάσης Μαυρίδης
