Εντάξει λοιπόν, ούτε ο Τσίπρας, ούτε ο Μητσοτάκης θα δουν πρωθυπουργική καρέκλα από τον Ανδρουλάκη. Την κατανοήσαμε την αδιαπραγμάτευτη θέση του ρυθμιστή Νίκου. Είναι η βαθιά πολιτική στάση «ούτε-ούτε». Παρακάτω όμως; Αν ούτε ο Κυριάκος ούτε ο Αλέξης γίνουν πρωθυπουργοί, τότε ποιος θα γίνει; Ο Κανένας των δημοσκοπήσεων; Ο ίδιος ο Ανδρουλάκης με το 10-11% που μαζεύει; Κάποιος τρίτος που δεν έχει καν ψηφιστεί, αλλά υπάρχει στο βάθος του μυαλού του Νίκου;
Εκτός αν στην (ευρωπαϊκή κιόλας) σκέψη του Ανδρουλάκη, η ύπαρξη πρωθυπουργού στη χώρα είναι ζήτημα άνευ σημασίας. Εκτός αν πιστεύει ότι η ύπαρξη αρχηγού του κράτους και κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που θα τον στηρίζει για να κρατά το τιμόνι του τόπου, είναι πολυτέλεια ή πλεονασμός. Εκτός και αν θεωρεί ότι η καλύτερη λύση των τερατωδών προβλημάτων που μας κατατρύχουν, είναι ένα μεγάλο και ηχηρό κενό εξουσίας.
Μάλλον, ο φέρελπις Νίκος ονειρεύεται μια Ελλάδα που θα βολοδέρνει στις θάλασσες του «ούτε-ούτε», που θα πορεύεται ακέφαλη και άναρχη εν μέσω πανδημιών, πολέμων και παγκόσμιων οικονομικών κρίσεων. Δικαίωμα του, πλην όσο αυτή η αποθέωση της αποστασιοποίησης θα τον ευνοεί (νομίζει) ως την ώρα της κάλπης, τόσο θα μετατραπεί σε βρόγχο του λαιμού του μόλις γίνουν γνωστά τα εκλογικά αποτελέσματα.
Διότι το «ούτε-ούτε» δεν είναι πολιτική θέση, είναι υπεκφυγή. Είναι λεκτικός τσαμπουκάς που δεν θα χει την παραμικρή αξία όταν θα φθάσει ο κόμπος στο χτένι.
Και ενώ παντού στον κόσμο βλέπουμε τις πολιτικές μάχες να επικεντρώνονται γύρω από τα πρόσωπα των ηγετών, ο Ανδρουλάκης έρχεται να μας πει ότι προτείνει έναν ελληνικό δρόμο χωρίς αρχηγούς, χωρίς επιλογή ηγέτη, χωρίς πρωθυπουργό. Προτείνει να πάμε στις κάλπες ξέροντας ποιοι δεν θα γίνουν πρωθυπουργοί, όχι ποιος θα γίνει.
Εντάξει, να δεχτώ ότι δεν θέλει να πει από τώρα. Ότι για λόγους τακτικής υποχρεώνεται να κρατήσει αυτές τις αποστάσεις από αμφότερους τους διεκδικητές της πρωθυπουργίας. Αλλά θα ήταν σοφότερο γι αυτόν να λέει «θα δούμε» ή «ανάλογα με τα αποτελέσματα θα κρίνουμε».
Όμως αυτό το κατηγορηματικό «ούτε Κυριάκος, ούτε Αλέξης», γιατί πιστεύει ότι εν τέλει θα τον ευνοήσει; Δεν αντιλαμβάνεται ότι όσο θα πλησιάζει η κρίσιμη ώρα των αποφάσεων, τόσο οι ίδιοι οι οπαδοί του θα αρχίσουν να αναρωτιούνται μήπως ο αρχηγός τους σκοπεύει να κάνει μαντάρα τη χώρα;
Πούθε του προκύπτει του Νίκου ότι ο κόσμος του ΚΙΝΑΛ ή εκείνοι που φλερτάρουν με την ιδέα να ξαναψηφίσουν ΚΙΝΑΛ, προτιμούν μια μακρά περίοδο χαοτικής ακυβερνησίας και απανωτών εκλογικών αναμετρήσεων, εξαιτίας ενός ανερμάτιστου «ούτε-ούτε»;
Το ακέφαλο του κράτους θα μειώσει τους λογαριασμούς του ρεύματος ή η υπόσχεση του χάους θα ρίξει τις τιμές των αλεύρων, του ηλιέλαιου και των λιπασμάτων; Ποιος του είπε ότι εν μέσω φουρτούνας, οι ναύτες του σκάφους θα προκρίνουν την ιδέα ότι δεν χρειάζεται καπετάνιος;
