Η υπόθεση της Marfin, είναι και θα είναι για πάντα, μια αδιανόητη προσωπική τραγωδία για τα αθώα θύματα και τις οικογένειες τους.
Στην μεγάλη της εικόνα, είναι και θα είναι, ένα επώδυνο συλλογικό «έγκαυμα».
Αποτέλεσμα ενός πολιτικού «εμπρησμού» στην εύφλεκτη και ευερέθιστη ελληνική κοινωνία, το ταραγμένο 2010.
Όταν η πιο λαϊκίστικη εκδοχή της πολιτικής καθοδηγούσε τους πολίτες να βρουν ενόχους εντός και εκτός της χώρας. Ώστε να φορτωθούν οι διαχρονικές ευθύνες, οι αβελτηρίες και ο εθνικός μας συντεχνιασμός που οδήγησε μαθηματικά στην απώλεια της (δανεικής) ευδαιμονίας ετών.
Το άνοιγμα εκ νέου του φακέλου της Marfin και η έρευνα από το μηδέν, για την ταυτοποίηση των ανθρώπων εκείνων που υπερέβησαν κάθε ηθικό φραγμό και οδηγήθηκαν στην ειδεχθή δολοφονία τριών αθώων, δεν είναι διαδικασία απλώς για την απόδοση δικαιοσύνης.
Αν η αστυνομία και η δικαιοσύνη βρει τους δράστες θα απαλυνθεί λίγο ο ψυχικός πόνος των οικογενειών και των φίλων της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου που κάηκε στον 4ο μήνα της εγκυμοσύνης, της Παρασκευής Ζούλια και του Επαμεινώνδα Τσάκαλη.
Αλλά δεν είναι βέβαιο ότι θα συμβεί το ίδιο με τις συλλογικές μας ευθύνες.
Πιθανόν η κοινωνία να βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο ξανά με τα «τέκνα» της και τις επιλογές της.
Τα «παιδιά» τα οποία κάποια υποψιασμένα κάποια παντελώς ανυποψίαστα, στρατολογούνται από «καθοδηγητές» του κοινωνικού εμπρησμού.
Και τα τέκνα της πολιτικής που προσβλέπουν σε …εκλογικό ταμείο με τις εισπράξεις του ριζοσπαστισμού της καταστροφής, της κοινωνικής βίας.
Το επίδικο της νέας έρευνας για την Marfin, έθεσε με όρους κοινωνίας και με τρόπο συγκλονιστικό , ένας από τους εργαζόμενους στην τράπεζα Marfin που κατάφερε να βγει από την κόλαση της φωτιάς.
« Εγώ θα ήθελα να μάθει όλος ο κόσμος ποιοι είναι, ώστε να ξέρουν οι φίλοι τους οι συγγενείς τους, τα αδέλφια τους…να ξέρουν ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που σκοτώσανε αυτούς τους ανθρώπους»…
Η εύρεση των ενόχων για το έγκλημα στη Marfin θα αποδείξει ότι σε ένα κράτος δικαίου ο όχλος, είτε πραγματικός είτε διαδικτυακός, δεν έχει τη δύναμη που νομίζει, ούτε αόρατος και ατιμώρητος μπορεί να είναι.
Θεωρητικά η ανεξέλεγκτη πολιτική εχθροπάθεια που υποδαυλίζει κοινωνικές εντάσεις και «οπαδικό» μίσος έχουν εξαντλήσει στην χώρα μας ,την εκλογική τους απόδοση κατά την προηγούμενη δεκαετία. ‘Αφησαν πίσω τους , βαριά κληρονομιά σε όλους τις δολοφονίες στη Marfin. Αλλά πάνω απ όλα απαράγραπτο στίγμα στους θιασώτες του « μπάχαλο όλα».
