Βύθιση υπερωκεάνιου μετά από θαλασσοταραχή σε ποτήρι. Αυτού του επιπέδου είναι η συζήτηση που γίνεται τις τελευταίες ώρες σε τμήμα της
πολιτικό - δημοσιογραφικής αγοράς με αφορμή τη διαγραφή του Κωνσταντίνου Μπογδάνου και τα ερωτήματα πόσο δελφίνος και πόσο μόνος
είναι ο Νίκος Δένδιας, πόσο ανησυχεί ο Μητσοτάκης και πού πάει η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας.
Τα «καυτά» ερωτήματα - που διατυπώνονται από πολιτικούς χώρους, πρόσωπα και γραφίδες που έχουν με τη γαλάζια παράταξη διαχρονικά
σχέσεις ιδεολογικής κόντρας, κομματικής σύγκρουσης και προσωπικής οργής με τους εκάστοτε αρχηγούς - μπορούν να απαντηθούν και με την
προβολή τους στο παρελθόν και στο μέλλον.
Καταρχήν στο κόμμα που κάποτε ο πρόεδρός του διέγραψε με συνοπτικές διαδικασίες τον κύριο αντίπαλό του στο συνέδριο και μετά βρέθηκαν να
συμπορεύονται σε θέση πρωθυπουργού – αντιπροέδρου, η διαγραφή Μπογδάνου είναι ούτε καν για μονόστηλο.
Την έκανε κάτι παραπάνω, η στάση του Ν. Δένδια στη Βουλή, ο οποίος πάντως έκλεισε τα στόματα όσων πήραν πάλι αμπάριζα και ισχυρίζονται
πως κάθε συνεπής δεξιός κρύβει μέσα του, σώνει και καλά, έναν φασίστα.
Ας δεχθούμε επίσης την υπόθεση ότι ο Νίκος Δένδιας εγγράφει υποθήκες επειδή θέλει μελλοντικά να γίνει πρόεδρος της ΝΔ. Πώς αυτό δημιουργεί ή μεταφράζεται ως εσωκομματικό πρόβλημα; Θα αμφισβητήσει ο Δένδιας τον Μητσοτάκη και θα τον ρίξει από πρωθυπουργό;
Η πολιτική ισχύς της ΝΔ και η πρωτοκαθεδρία Μητσοτάκη δεν κονταίνουν και δεν ψαλιδίζονται δια της προβολής - από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών - μιας υπερμεγέθους «δελφινοποίησης Δένδια» και «αμφισβητήσεως Σαμαρά».
Ο Αλέξης Τσίπρας και στις επόμενες κάλπες με τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα βρεθεί απέναντι. Θέλει δεν θέλει με αυτόν θα αναμετρηθεί πάλι. Είναι
το κάρμα του. Ένας δεξιότερος ή ένας αδεξιότερος μπορεί να του έδινε μεγαλύτερα περιθώρια πολιτικής επιβίωσης, αλλά επιλογή αντιπάλου δεν γίνεται. Η τέταρτη ήττα ΣΥΡΙΖΑ - Τσίπρα θα έρθει ευκολότερα απ’ ό,τι οι προηγούμενες.
Διότι εξαντλεί κάθε μέρα την ελπίδα κάποιων ότι μπορεί έστω και τώρα να αλλάξει ρότα το κόμμα και μυαλό ο ίδιος. Η κοντόθωρη σκέψη είναι ότι
αν τα πράγματα στραβώσουν στη χώρα θα στραβώσει ο κόσμος με τον πρωθυπουργό. Αν δεν συμβεί αυτό θεωρούν ότι με κάποιο τρόπο θα
στραβώσει το κόμμα της ΝΔ με τον Μητσοτάκη.
Δεν περνάει από το μυαλό τους πως αν σοβαρεύονταν ως αντιπολίτευση και εμφανίζονταν απέναντι στη ΝΔ ως δύναμη ευθύνης θα είχαν περισσότερες ελπίδες να δοκιμαστεί το προφίλ του Μητσοτάκη και να αρχίσει η γκρίνια στη ΝΔ.
Δεν το κάνουν και κάνουν μονόδρομο για το «όλον» της παράταξης της ΝΔ να πορεύεται στο πλευρό του κ. Μητσοτάκη!
