Βλέπω τον Αλέξη ν’ αλλάζει κάθε μήνα στρατηγικές και θυμάμαι μια σκηνή απ’ τα μικράτα μου. Μας έπεφτε απ’ τα χέρια το παλιό θερμόμετρο, έσπαζε στο τσιμεντένιο πάτωμα, έφευγε ο υδράργυρος που είχε στο εσωτερικό του, προσπαθούσαμε να τον πιάσουμε, αλλά αυτός διαλυόταν σε υγρά κομμάτια που ξέφευγαν ανάμεσα στα δάκτυλα μας. Δεν τον πιάναμε με τίποτα και πουθενά. Μετά πάλι ξαναμαζευόταν όλος μαζί, ενωνόταν και μας κορόιδευε από το πάτωμα. Έτσι και ο Τσίπρας.
Από την έναρξη της πανδημίας έφαγε τα λυσσακά του ότι η κυβέρνηση δίνει ψίχουλα σε εργαζόμενους και επιχειρήσεις, ότι δεν στηρίζει την πραγματική οικονομία. Πέφτανε τα δισεκατομμύρια από το κυβερνητικό ελικόπτερο, αλλά εκείνου δεν του έφταναν. Έπαιρνε σβάρνα τις ρούγες με τα κλειστά μαγαζιά κι έλεγε ότι οι επαγγελματίες καταστρέφονται. Καλούσε τις συνδικαλιστικές ενώσεις και έκλαιγε μαζί τους επειδή οι εργαζόμενοι πεινάνε.
Είχε μάλιστα κάνει και κείνη την αλήστου μνήμης καμπάνια στην αρχή του πρώτου lock down «να δοθούν όλα τα λεφτά τώρα», για φανταστείτε να είχε γίνει κάτι τέτοιο. Ουδέποτε ένιωσε την ανάγκη να αρθρώσει μια λέξη αυτοκριτικής για την τρελή αυτή πολιτική παρότρυνση. Επί δυο ολόκληρα χρόνια συνέχισε το ίδιο βιολί. Λίγα τα 530 για κάθε εργαζόμενο σε αναστολή, μικρός ο αριθμός των επιχειρήσεων που παίρνουν επιστρεπτέα, ανεπαρκείς οι ενισχύσεις που παίρνει ο τάδε ή ο δείνα κλάδος, πρέπει να πάρουν όλοι όσα θέλουν.
Πάντα αυτά που έδινε ο Μητσοτάκης ήταν ελάχιστα, κουτσουρεμένα, ψίχουλα, δεν φτάνανε ούτε για «ζήτω». Αν ήταν πρωθυπουργός ο Τσίπρας θα έδινε πολύ περισσότερα, σε πολύ περισσότερους, πολύ πιο συχνά. Δυο χρόνια πορεύτηκε μ’ αυτό το παραμύθι. Όπου έβλεπε διαμαρτυρόμενο του χτυπούσε την πλάτη κι όπου έβλεπε αίτημα το υιοθετούσε, υποσχόμενος διπλά και τρίδιπλα, με την υπόμνηση ότι δεν ήταν δάνεια αλλά δανεικά κι αγύριστα.
Και παραλλήλως, ενώ μοίραζε σε όλους δισεκατομμύρια, πενταπλασίαζε μέσα σ’ έναν χρόνο τις σχολικές αίθουσες της χώρας, τριπλασίαζε μέσα σ’ έναν μήνα τα αστικά λεωφορεία και τα βαγόνια του μετρό μέσα και δεκαπλασίαζε τις ΜΕΘ που θα έφτιαχνε στα νοσοκομεία. Αυτός που είχε αφήσει τους Θεσσαλονικείς χωρίς λεωφορείο και που φεύγοντας παρέδωσε 500 ΜΕΘ όλες κι όλες. Είχε χρήμα για όλα και για όλους ο Αλέξης. Αυτός ήταν απλοχέρης, ο Κυριάκος ήταν τσιγκούνης.
Και τώρα ξαφνικά, κάνει ένα τσαφ ο Αλέξης και τι ανακαλύπτει; Ότι ο Μητσοτάκης έχει αυξήσει δραματικά τα ελλείμματα της χώρας και ότι αυτό είναι καταστροφικό. Αυτός θα έδινε πενταπλάσια, αλλά χωρίς να αυξήσει τα ελλείμματα και το χρέος. Ενώ ο Κυριάκος έδωσε ψίχουλα, αλλά μας κατέστρεψε. Και την ίδια ώρα που το καταγγέλλει, συνεχίζει να μοιράζει για το ρεύμα και την ακρίβεια. Αλλά χωρίς να χρεώνει κανέναν, ξέρει αυτός που τα βρίσκει και τα δίνει στη φτωχολογιά. Υδράργυρος σας λέω.
