Βεβαίως είναι απόλυτο δικαίωμα κάποιου να μη βγάλει δίπλωμα οδήγησης. Δε γουστάρει, φοβάται, διαφωνεί ιδεολογικά, είναι υπέρ της πεζοπορίας, γούστο του, καπέλο του. Αλλά να συμφωνήσουμε και σε κάτι άλλο παράλληλα. Η εταιρεία μεταφορών που δε θα τον προσλάβει για οδηγό στα φορτηγά της, δεν τον καταδικάζει σε πείνα. Δεν είναι ανάλγητη, ούτε διαπνέεται από φασιστική νοοτροπία.
Βεβαίως είναι δικαίωμα κάποιου να μη θέλει να πιάσει όπλο στα χέρια του. Δε θέλει να σκοτώσει ανθρώπους, τρομάζει με τους κρότους, σιχαίνεται τη μυρωδιά της μπαρούτης. Σύμφωνοι, τον καταλαβαίνω απόλυτα. Πλην το ελληνικό κράτος που δε θα τον περιλάβει στους καταλόγους πρόσληψης οπλιτών πενταετούς θητείας, δεν τον καταδικάζει στην ανεργία. Ο άνθρωπος δεν κάνει γι' αυτή τη δουλειά.
Βεβαίως είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα όλων μας να μετακινούμαστε ελεύθερα μέσα στη χώρα μας χωρίς να μας εμποδίζει καμία αρχή και κανένα φυσικό πρόσωπο. Αυτός όμως που θα ερμηνεύσει το Σύνταγμα ως αναφαίρετο δικαίωμα του να πάρει το αμάξι του και να ανέβει ανάποδα τον μονόδρομο της Πανεπιστημίου και βρεθεί στο πίσω κάθισμα του περιπολικού, δύσκολα θα βρει συνταγματολόγο να του δώσει δίκιο.
Βεβαίως διαθέτουμε όλοι το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματος μας. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δικαιούμαστε να ζωστούμε με εκρηκτικά και να κυκλοφορούμε στους δρόμους και στα εμπορικά κέντρα. Ο αστυνομικός που θα μας σταματήσει και θα μας συλλάβει, δεν παραβιάζει κανένα δικαίωμα. Προστατεύει την κοινωνία από την τρέλα μας, έστω κι αν αυτή διατυπώνεται με δικαιωματική ορολογία.
Ο σημερινός ανεμβολίαστος (με τον τόπο γύρω του να βράζει από αδιάθετα εμβόλια και με το κράτος να τον παρακαλά να εμβολιαστεί δωρεάν) που παραπονιέται για άδικη μεταχείριση, είναι καιρός να συνειδητοποιήσει ότι για την κοινωνική πλειοψηφία είναι παρείσακτος και επικίνδυνος. Είναι ο τύπος που ανεβαίνει με το αμάξι του ανάποδα την Πανεπιστημίου, είναι αυτός που δίχως να χει δίπλωμα θέλει να οδηγήσει σχολικό, είναι ο αντιρρησίας συνείδησης που απαιτεί να διοριστεί αξιωματικός στο στράτευμα, είναι αυτός που έχει ζωστεί εκρηκτικά και κάνει επίσκεψη στο κατάμεστο Attica.
Είναι κρίμα βέβαια, αλλά με αυτούς τους τύπους οι αρχές κουβεντιάζουν για λίγο μπας και τους μεταπείσουν, μετά όμως κάνουν γιουρούσι κατά πάνω τους για να σώσουν τους υπόλοιπους από την παράνοια και τον φανατισμό τους. Και ποτέ, μα ποτέ, ο αστυνομικός που εφαρμόζει τον νόμο δε σκέφτεται μήπως αυτός που θα συλληφθεί τσαντιστεί ως ψηφοφόρος και στις επόμενες εκλογές ψηφίσει την αντιπολίτευση.
