Του Γιάννη Παντελάκη
Nομίζω, πως τα πράγματα στη χώρα μας έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Η κυβέρνηση, υλοποιεί το μνημόνιο σε μια εξαθλιωμένη κοινωνία. Το μνημόνιο αυτό πρέπει να καταργηθεί μ' έναν νόμο και ένα άρθρο. Αποτελεί την μόνη ρεαλιστική και σωτήρια εναλλακτική πρόταση για να καταργηθούν όλα τα μέτρα λιτότητας. Και το ελάχιστο που πρέπει να κάνει, είναι να εφαρμόσει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, να το εφαρμόσει χωρίς καμμία διαπραγμάτευση με τους τοκογλύφους της τρόικας.
Επίσης πιστεύω, πως πρέπει να κάνουμε στάση πληρωμών στους δανειστές. Μέχρι να στηριχτεί η οικονομία και η κοινωνία, είναι αδιανόητο να πληρώνουμε έστω και ένα ευρώ στους πιστωτές και στους τοκογλύφους. Προτεραιότητα πρέπει να είναι η στήριξη των αναγκών του λαού σε τροφή, σε ενέργεια, σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σε αξιοπρέπεια. Πρώτα η ζωή και η αξιοπρέπεια του λαού μας και μετά οι τοκογλύφοι. Πρώτα οι φτωχοί, οι αδύναμοι και οι άνεργοι και μετά η κα Μέρκελ και οι τραπεζίτες.
Η κοινωνία, καλείται για μια ακόμα φορά, να καταβάλει τον ΕΝΦΙΑ και μάλιστα με αντικειμενικές αξίες στα επίπεδα προ κρίσης. Πρέπει να το καταλάβουμε πια. Ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας παράνομος και αντισυνταγματικός φόρος. Οι πολίτες δεν πρέπει να τον πληρώσουν, ν' αντισταθούν. Τον αντέγραψαν, λέει, από τη Ρουάντα. Είναι δικαίωμα τους στη Ρουάντα να κάνουν αυτό που θέλουν και ο λαός της χώρας να αντιστέκεται. Αλλά στην Ελλάδα δεν μπορεί η ιδιωτική περιουσία να καταργείται. Εγώ προσωπικά δεν θα πληρώσω, είναι αντίθετος και με το Ευρωπαϊκό δίκαιο.
Και κάτι τελευταίο. Ο Έλληνας πρωθυπουργός, έχει ανοιχτή γραμμή με την Μέρκελ, την συναντάει συχνά και μιλάει ακόμα συχνότερα τηλεφωνικά μαζί της. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Ολάντ, τον οποίο υποδέχτηκε με ιδιαίτερες τιμές πρόσφατα στην Αθήνα. Είναι απαράδεκτα όλα αυτά. Ο πρωθυπουργός ή θα είναι με τον Ελληνικό λαό ή με τους Μερκελιστές και τον Ολαντρέου. Είναι ξεκάθαρο το δίλημμα, ας αποφασίσει.
Δεν τρελάθηκα. Γράφω σχόλια με όρους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Όρους και έννοιες, με τις οποίες ερμήνευαν στον Ελληνικό λαό την κρίση και τα μνημόνια και έδιναν απαντήσεις για εναλλακτικούς τρόπους διαχείρισης της κρίσης. Με τους όρους αυτούς, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, επιχείρησαν για αρκετά χρόνια να πείσουν την Ελληνική κοινωνία για το ποιοι είναι αυτοί που μας κυβερνούν, ποιοι αυτοί που μας δανείζουν και πως πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε. Αρνούμενοι να πληρώνουμε τις δόσεις στους τοκογλύφους, τις δόσεις του ΕΝΦΙΑ, τα τέλη στα διόδια κ.ο.κ. Με τον τρόπο αυτό, ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ (από τον οποίο υπήρχαν ιδιαίτερες απαιτήσεις λόγω αριστερού προσήμου με το οποίο αυτοπροσδιορίζεται), διαπαιδαγώγησε πολιτικά μια ολόκληρη κοινωνία. Ένα μέρος της οποίας μάλιστα, εξακολουθεί να ακολουθεί την ίδια ορολογία και παραμέτρους ερμηνείας της κρίσης.
Οι προαναφερόμενες ερμηνείες που έδιναν τότε ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, είναι οι πλέον ήπιες. Ας μην θυμηθούμε τους "γερμανοτσολιάδες", τους "αιμοσταγείς τραπεζίτες", τα "τσιράκια των τροϊκανών" και άλλα πολλά. Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως είναι γνωστό εκμεταλλεύτηκε αυτή την λογική κερδίζοντας την πολυπόθητη εξουσία. Ωστόσο, αυτό, δεν αποτελεί απλά μια συνήθη πρακτική, σαν και αυτές που ακολουθούσαν, έστω με διαφορετικούς όρους και άλλα κόμματα για να καταφέρουν να κερδίσουν την κυβέρνηση.
Αυτή η λογική, άφησε πίσω της πολλά ίχνη. Ένα κομμάτι της κοινωνίας, εξακολουθεί να σκέφτεται έτσι. Με όρους λαϊκίστικους , αβάσιμους και εμφυλιοπολεμικούς. Και αυτό το κομμάτι (το οποίο δεν είναι μικρό), θα μεταφέρει αυτή την πολιτική συμπεριφορά στις επόμενες κάλπες. Αλλά και πριν από αυτές. Στην καθημερινή του στάση. Τώρα που καταβάλλεται "ο παράνομος και αντισυνταγματικός ΕΝΦΙΑ", τώρα που θα περικοπούν οι συντάξεις "από τους τοκογλύφους δανειστές", τώρα που θα συμβούν όλα αυτά που περιλαμβάνει το μνημόνιο που υπέγραψαν οι "δοσίλογοι".
Και αναρωτιέμαι, που θα κατευθυνθεί αυτό το κομμάτι της κοινωνίας; Αναρωτιέμαι και αν αυτό που συνέβη έχει σχέση με την Αριστερά, αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα...
