Χθες στο Σύνταγμα έκαναν πορεία κάποιοι εκπαιδευτικοί, διαμαρτυρόμενοι για το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας. Δεν σεβάστηκαν, αυτοί οι κρατικοδίαιτοι, την αγωνία των μικροεπιχειρηματιών και των εργαζομένων που είδαν για μιαν ακόμα φορά το κέντρο της Αθήνας να νεκρώνει. Δεν σεβάστηκαν όλους αυτούς του ιδιωτικού τομέα που δεν γνωρίζουν αν αύριο οι επιχειρήσεις τους, τα καταστήματα τους, θα εξακολουθούν να υπάρχουν. Δεν σεβάστηκαν τους πολίτες που ήθελαν να κυκλοφορήσουν.
Βέβαια, από ανθρώπους που μισούν τον ιδιωτικό τομέα δεν θα περίμενε κάποιος κάτι το διαφορετικό. Αμετανόητοι, δεν καταλαβαίνουν ούτε από οικονομική κρίση ούτε από κορονοϊό.
Όμως αυτό που προκάλεσε αλγεινή εντύπωση ήταν το κεντρικό πλακάτ της συγκέντρωσης που έγραφε, επί λέξει, «απέσυρε τώρα». Είναι γνωστό σε έναν μαθητή του Γυμνασίου πως στην προστακτική η αύξηση χάνεται. Δηλαδή η σωστή γραφή είναι «απόσυρε τώρα».
Όποιος και να έγραψε το συγκεκριμένο σύνθημα, είτε είναι μαθηματικός είτε φυσικός, οφείλει να γνωρίζει την Ελληνική γλώσσα. Οφείλει να γνωρίζει τους γραμματικούς και τους συντακτικούς κανόνες της. Διδάσκουν στα παιδιά μας. Δεν υπάρχουν ελαφρυντικά γι΄αυτό το λάθος.
Στους διοργανωτές της εκδήλωσης δεν υπήρχε ούτε ένας φιλόλογος; Ούτε ένας δεν είδε αυτό που γράφτηκε; Το πιο πιθανό είναι κάποιος να το αντιλήφθηκε, αλλά επικράτησε η αντίληψη του «δεν βαριέσαι, και τι έγινε;»
Αυτή είναι η καλή εκδοχή. Γιατί υπάρχει και η άλλη εκδοχή, η χειρότερη. Να μην αντιλήφθηκε κανένας αυτό το λάθος.
Διαλέγετε και παίρνετε.
Συνεπώς τίθεται για μιαν ακόμα φορά το ζήτημα της αξιολόγησης των καθηγητών. Και είναι απολύτως δικαιολογημένη η αντίδραση τους. Θα διαπιστώναμε αίφνης πως πολλοί από αυτούς θα ήταν ακατάλληλοι να διδάσκουν στα παιδιά μας. Ανεπαρκείς και κυρίως απρόθυμοι να βελτιωθούν.
Και αυτό είναι ένα από τα προβλήματα της Παιδείας μας, συνολικά. Τι γνώση παράγουν τα πανεπιστήμια και, εν συνεχεία, αυτοί που τα αποφοιτούν τι διδάσκουν στους εφήβους.
Θυμάμαι, πριν από μερικά χρόνια, είχα ρωτήσει φίλους μου φυσικούς να μου εξηγήσουν τι είναι οι τανυστές στους οποίους αναφερόταν ο Αϊνστάιν στις εξισώσεις του, και διαπίστωσα πως και οι πέντε αγνοούσαν πλήρως αυτήν την λέξη. Έτσι, μεγάλο ενδιαφέρον θα παρουσιάσει μια έρευνα για τις μεταπτυχιακές σπουδές των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης. Πόσοι τέτοιοι τίτλοι είναι μαϊμουδένιοι; Χωρίς να θέλω να γενικεύσω υπάρχουν και οι καθηγητές, που ελπίζω να είναι οι περισσότεροι, που και γνώσεις έχουν και διάθεση για να τις βελτιώσουν.
Αυτοί θα πρέπει να επιζητούν την αξιολόγηση. Για να ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι.
Ελπίζω το χθεσινό πλακάτ να γίνει η αφορμή να ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος για το επίπεδο των καθηγητών που διδάσκουν στα σχολεία. Μπορεί το συγκεκριμένο λάθος να οφείλεται στην αγραμματοσύνη των συνδικαλιστών, όμως το γεγονός πως δεν υπέπεσε στην αντίληψη κανενός άλλου εκπαιδευτικού μεγεθύνει το πρόβλημα.
Γνωρίζω το αντεπιχείρημα των «προοδευτικών συνδικαλιστών» της ΟΛΜΕ. Τα σχολεία βγάζουν «αγωνιστές». Οπότε και ένα ορθογραφικό λάθος συγχωρείται.
Στο κάτω-κάτω σημασία έχει να καταλαβαινόμαστε. Γλώσσα στο περίπου.
