Από τη στήλη αυτή ασχολούμαστε πολύ συχνά με το Ασφαλιστικό γιατί πιστεύουμε πως από αυτό ξεκινούν για να καταλήξουν όλες οι ιδεοληψίες που κρατούν τη χώρα δεκαετίες πίσω.
Ενώ ξέρουμε πολύ καλά ότι ορισμένοι συμπολίτες μας βρέθηκαν κυριολεκτικά στο δρόμο, να κοιμούνται στα παγκάκια, επειδή καθυστέρησε η έκδοση της σύνταξής τους και ακόμα και σήμερα, παρά την πρόοδο που έχει συντελεστεί, χιλιάδες ακόμα την περιμένουν, κάποιοι έχουν το θράσος, γιατί περί αυτού πρόκειται, να συνθηματολογούν για το Ασφαλιστικό, αυτή τη φορά με πρόσχημα την κατάθεση του ΝΣ για τον ΕΦΚΑ.
Όταν τα μισά παράπονα των πολιτών που καταφεύγουν στο Συνήγορο του Πολίτη αφορούν τον ΕΦΚΑ, είναι να τρελαίνεσαι με τις κραυγές της Αντιπολίτευσης για «golden boys» και δήθεν ιδιωτικοποίηση του οργανισμού. Λες και είναι κακό ο Δημόσιος Τομέας που υπερασπίζεται με τόσο πάθος η Αριστερά να μπορεί να λειτουργήσει και ως ελκυστικό ενδεχόμενο για καριέρα για τα καλά στελέχη της αγοράς.
Την ίδια στιγμή, αυτοί που βγάζουν αφρούς για τα «golden boys», όλα αυτά τα χρόνια, δεν είχαν να πουν μια κουβέντα για τις συνθήκες εργασίας στον ΕΦΚΑ που αποκάλυψε με τις αιφνιδιαστικές του επισκέψεις σε καταστήματα ο ίδιος ο Υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης. Θα έπρεπε να έχει μείνει αξέχαστη σε όλους μας η αποκάλυψη ότι σε κατάστημα του ΕΦΚΑ στην Κόρινθο δε λειτουργούσαν τα κλιματιστικά και οι εργαζόμενοι έπρεπε να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους σε συνθήκες καύσωνα. Και αυτό το θέμα έπρεπε να το λύσει ο Υπουργός!
Αυτοί οι εργαζόμενοι για τους οποίους κανείς μέχρι σήμερα δε νοιάστηκε ουσιωδώς, γιατί να μην παίρνουν ένα μπόνους όταν ανταποκρίνονται στα καθήκοντά τους πέραν των καθορισμένων ορίων; Όταν όλοι ξέρουμε πως για καλυφθεί ο χαμένος χρόνος πρέπει όλοι να υπερβάλλουν εαυτούς, γιατί να μην ανταμειφθεί η προσπάθεια όσων ανταποκριθούν σε αυτή την πρόσκληση;
Τι είδους ιδεοληψία είναι αυτή που θεωρεί ότι η συνώνυμη λέξη για το Δημόσιο είναι η κακομοιριά;
Από την άλλη, θα ακούγαμε με ενδιαφέρον μια συζήτηση για την απόφαση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εργασίας να κάνει λόγο για «μάνατζμεντ», ανοίγοντας τις υποψηφιότητες σε υψηλόμισθες θέσεις και στην ευρύτερη αγορά αντί να μεταρρυθμίσει τη διοίκηση του οργανισμού. Όμως, αυτή τη συζήτηση εμείς θα την παρακολουθούσαμε από την ασφάλεια του σπιτιού μας, έχοντας δουλειά και εισόδημα τη στιγμή που συμπολίτες μας θα φυτοζωούσαν περιμένοντας τη σύνταξη!
Ας το παραδεχτούμε: το αίτημα για μεταρρυθμίσεις στη Διοίκηση αποδείχθηκε κενό νοήματος.
Σε μια χώρα που έχει χάσει πολύτιμο χρόνο είναι μάταιο και σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως αυτή που συζητάμε, απάνθρωπο, να εμμένουμε στη μεταρρυθμιστική ορθοδοξία από φόβο μην και μας κατηγορήσουν για νεοφιλελευθερισμό. Και μάλιστα ποιοι; Οι επαγγελματίες εργατοπατέρες.
Μπορούμε να διαβουλευόμαστε επί ώρες, μέρες, μήνες, χρόνια, δεκαετίες, τις βέλτιστες πρακτικές για το πως μεταρρυθμίζεται ο Δημόσιος Τομέας χωρίς να χρειαστεί να καταφεύγει στη βοήθεια του ιδιωτικού. Όμως, αυτό δε γίνεται ήδη; Κοντά πέντε δεκαετίες τώρα, μετά το 1974 συζητάμε ατέρμονα, μανιχαϊστικά, παραμένοντας παθιασμένοι στα λόγια και αλλεργικοί στα έργα.
Ειλικρινά, πιστεύουμε ότι οι υστερίες του ΣΥΡΙΖΑ για το σχέδιο νόμου για τον ΕΦΚΑ πρέπει να αντιμετωπιστούν με σαρκασμό και με σατιρική διάθεση. Όμως σκεφτόμαστε ότι την ώρα που πληκτρολογούμε αυτές τις λέξεις, κάποιος συμπολίτης μας μπορεί να υποφέρει επειδή δεν έχει πάρει ακόμα τη σύνταξή του και μας κόβεται η όρεξη για κάθε είδους πλάκα. Οι αλλαγές στον ΕΦΚΑ πρέπει να προχωρήσουν.
