Αν νομίζει κανείς ότι το μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα του Μητσοτάκη είναι ο Τσίπρας, τότε είναι βαθιά νυχτωμένος. Ο Μητσοτάκης έχει πολλά χρόνια ακόμα μπροστά του στην εξουσία και ο Τσίπρας πολλά χρόνια ακόμα στην αντιπολίτευση. Στο ενδιάμεσο βέβαια αυτών των διαστημάτων υπάρχουν εκλογές και μάλιστα διπλές, όμως τίποτα δεν δείχνει ότι αυτές μπορούν να ανατρέψουν τα σημερινά πολιτικά και δημοσκοπικά δεδομένα. Άλλο είναι το πρόβλημα του Κυριάκου.
Είναι η ορατή πιθανότητα εμφάνισης ενός νέου μετώπου αρνητών, πικραμένων, απογοητευμένων, κουρασμένων, καταστρεμμένων, καινουριοχρεωμένων, ψεκασμένων και μπαχαλάκηδων, μέσα στο οποίο ο καθένας θα έχει άλλη αφετηρία, θα λέει άλλα πράγματα, θα επιδιώκει άλλους σκοπούς, αλλά εν τέλει θα είναι μέτωπο. Το ξαναζήσαμε αυτό το ετερόκλητο μέτωπο το 2010-15 και είδαμε πόσο διαβρωτικό και καταστροφικό αποτέλεσμα είχε. Τώρα ενδέχεται να αποδειχθεί χειρότερο.
Το πρώτο κύμα της πανδημίας, η κυβέρνηση το διαχειρίστηκε καλά και στο υγειονομικό και στο οικονομικό μέρος του. Το δεύτερο κύμα αρχίζει να αποδεικνύεται πολύ χειρότερο από το πρώτο και πολύ δυσκολότερα διαχειρίσιμο. Ο μετασεισμός αποδεικνύεται ισχυρότερος από τον κύριο σεισμό, πράγμα που σημαίνει ότι είχαμε διαβάσει λάθος την κατάσταση. Ο κορονοϊός μοιάζει να συμπεριφέρεται σαν τους σεισμούς που ισοπέδωσαν τα Ιόνια νησιά το 1953, αφού ο πρώτος στις 9 Αυγούστου είχε ισχύ 6,4 ρίχτερ, ο δεύτερος στις 11 Αυγούστου 6,8 ρίχτερ και στις 12 Αυγούστου 7,2 ρίχτερ.
Φοβάμαι ότι οι απανωτοί σεισμοί και οι απανωτές πανδημίες δεν αφήνουν περιθώρια για λογική και ψυχραιμία. Βλέπω ήδη ανθρώπους που δεν μοιάζουν σε τίποτα μεταξύ τους να αναφωνούν όλοι μαζί «φτάνει πια». Θα μου πείτε ότι αυτό το «φτάνει πια» ούτε στην λογική στηρίζεται ούτε καμιά θετική πρόταση για το τι μέλλει γενέσθαι κομίζει. Εμ εδώ είναι το θέμα. Τέτοια μέτωπα, μόνο ως προϊόντα τυφλών και αδιέξοδων οικονομικών και κοινωνικών καταστάσεων εμφανίζονται. Αν χώρα πήγαινε στοιχειωδώς καλά, δεν θα είχαμε τέτοιους φόβους.
Η κυβέρνηση βέβαια δίνει. Ξύνει κάθε τόσο τον πάτο του βαρελιού και υποβοηθά όπου και όσο μπορεί. Μάταιος κόπος, τα χρήματα δεν φτάνουν, οι ανάγκες δεν καλύπτονται, ο κατήφορος δεν σταματά εύκολα. Αυτός που χάνει τα 100 ευρώ που είχε στην τσέπη, δεν θα ικανοποιηθεί με τα 5 ή τα 10 που θα του δώσει το κράτος, έστω κι αν αυτά τον αποτρέψουν από το να πεθάνει απ’ την πείνα. Θα θολώσει τόσο πολύ το μυαλό του, που με την πρώτη ευκαιρία θα βγει και θα τα κάνει όλα κεραμιδαριό γύρω του.
Θα πείτε ότι αυτό υποβοηθά μεσοπρόθεσμα τον Αλέξη και τον Σύριζα. Μην είστε τόσο βέβαιοι και καλά θα κάνουν να μην είναι ούτε στην Κουμουνδούρου. Είναι σφόδρα πιθανό αυτό το μέτωπο να δημιουργήσει τέτοια ανωμαλία που ανεξαρτήτως του ποιος θα συνεχίσει να βρίσκεται στην εξουσία, να βλάψει καθοριστικά την ίδια την χώρα και τις προοπτικές της. Τα χουμε ξαναζήσει αυτά…
