Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
«Λιτή αφθονία», είναι ο δόκιμος όρος και έτσι έχει μεταφραστεί μέχρι τώρα από τους εκδότες των έργων του Σερζ Λατούς. Δεν χρησιμοποιείται ο όρος «ολιγαρκής αφθονία». Όμως ο λογογράφος του πρωθυπουργού, δεν χρησιμοποίησε τον ισχύοντα όρο, ο οποίος παραπέμπει στην φαιδρότητα του «λιτού βίου», που υιοθετήθηκε κατά κόρον του 2015.
Η αναφορά στη λιτή αφθονία, συνδέει άμεσα τις τελευταίες άδοξες ημέρες της κατάρρευσης της κυβέρνησης Τσίπρα – Παπακώστα – Χρυσοβελώνη – Κουντουρά – Μεγαλοοικονόμου, με τα άγουρα και νηπιακού χαρακτήρα αιτήματα της κάτω πλατείας των αγανακτισμένων. Τότε που επιφανή στελέχη της σημερινής κυβέρνησης, διατυμπάνιζαν τις αρχές του επαναστατικού τους πριαπισμού, όπως ήταν η αμεσοδημοκρατία, η αυτοδιαχείριση, το σταμάτημα της παγκοσμιοποίησης και η αποανάπτυξη. Βασικές αρχές του πολιτικού και του διανοητικού πλαισίου, που στόχευαν στη δημιουργία κλίματος, υπέρ κάποιας αόριστης και θολής κοινωνικής αλλαγής.
Και γιατί η συριζαϊκή αριστερά επέλεξε σήμερα να επαναφέρει τον όρο της «λιτής αφθονίας» του Σερζ Λατούς, στην επικαιρότητα; Διότι πρώτον, τα στελέχη της κυβέρνησης που ασχολούνται με τα οικονομικά δεν είναι οικονομολόγοι, αλλά περισσότερο επιστήμονες της Κοινωνικής Οικονομίας, της Οικονομίας της Εργασίας, της Πολιτικής Οικονομίας, της Οικονομίας της Ανάπτυξης κλπ, οπότε αισθάνονται ασφαλείς ανάμεσα στις θολούρες του πρώην καθηγητή των πανεπιστημίων του Κονγκό και του Λάος. Και δεύτερον, η κίνηση αυτή εντάσσεται στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να «τσιγκλήσει» τα ημιθανή αριστερά αντανακλαστικά των πολιτών που κινούμενοι στον χώρο της περιθωριακής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, περιμένουν από μέρα σε μέρα την κατάρρευση του καπιταλισμού και της ελεύθερης οικονομίας.
Ταϊζοντας λοιπόν με επαναστατικό σανό και συστατικά εμμονικών ιδεολογημάτων τους εν δυνάμει ψηφοφόρους της, πορεύεται η κυβέρνηση στο δρόμο για τις εκλογές, μη ανταποκρινόμενη στις δύσκολες απαιτήσεις των καιρών και στις οφθαλμοφανέστατες καταστάσεις που χρήζουν άμεσων παρεμβάσεων. Είναι όμως μόνο αυτό; Όχι! Η αριστερή σκέψη των λογογράφων του πρωθυπουργού και του DNA της ραχοκοκαλιάς του 4% του ΣΥΡΙΖΑ ενστερνίζεται βαθιά μέσα της, αυτά που υποστηρίζει ο Λατούς. Πως η παγκοσμιοποίηση είναι ένα διεθνές παιχνίδι σφαγής, πως υπάρχει ανάγκη για ριζική ανατροπή των σημερινών δομών σκέψης και πράξης, πως η λιτή αφθονία και η αποανάπτυξη αποτελούν τις εναλλακτικές λύσεις εναντίον της οικονομικής ανάπτυξης του βιώνουμε.
Με το γνωστό απλοϊκό επιχείρημα, πως όλα έχουν αποφασιστεί για εμάς, χωρίς εμάς, αναζητείται το μοντέλο σχεδίων για την οικοδόμηση των κοινωνιών της λιτής αφθονίας, όπου όλα υπακούν στην επιταγή της ρήξης με τη λογική της ανάπτυξης. Το σχέδιο κινείται σε δύο επίπεδα: κατ' αρχάς σε αυτό «της νόησης, δηλαδή της συγκεκριμένης ουτοπίας, του ολοκληρωμένου αντικειμένου. Και σε δεύτερο χρόνο, αυτό της πραγμάτωσής του, της δημιουργίας του».
Η αποανάπτυξη περνάει σύμφωνα με τους εμπνευστές της και τους υποστηρικτές της, μέσω της «επανατοπικοποίησης», δηλαδή της «αποπαγκοσμιοποίησης» μέσω της ανέγερσης εκ νέου οικονομικών συνόρων, των τοπικών εθνικών και περιφερειακών νομισμάτων, των εμπορικών περιορισμών και της ανατροπής «του καπιταλιστικού φαντασιακού της ψευδο-ειδίκευσης, του ψευδο-ορθολογισμού, της ψευδο-ευημερίας και του καταναλωτισμού». Και όλα αυτά εκτιμάται πως θα επιτευχθούν μέσω της «αποαποικιοποίησης του φαντασιακού», της «απελευθερώσης των ανθρώπων από τους μύθους της προόδου, του παραγωγισμού και της χωρίς όριο ανάπτυξης».
Πιστεύουν πως πρέπει να επιβληθεί ο ακαθόριστος νόμος ενός ιδεώδους ανταγωνισμού και πελατειακών σχέσεων που δεν θα είναι απρόσωπες. Θέτουν τα γνωστά διλήμματα «του οικοσοσιαλισμού ή της βαρβαρότητας» την ανάγκη για οικολογικές και συμβιωτικές δημοκρατίες, την ανάγκη για «αποαποικιοποίηση του φαντασιακού», της «εξόδου από την οικονομία» και της επιβολής μιας «μη παραγωγίστικης και καταναλωτικής κοινωνίας». Και τέλος στοχεύουν στην αυτοδιαχείριση που προϋποθέτει την αμεσοδημοκρατία που «είναι εφικτή μονάχα μέσα σε μια κοινωνία η οποία έχει ξαναβρεί την αίσθηση του μέτρου, δηλαδή είναι ενταγμένη μέσα στη βιόσφαιρα και βρίσκεται σε ισορροπία με τα υπόλοιπα είδη και με το σύμπαν».
Ποιοι άραγε συμπολίτες μας μπορούν να εμπιστευτούν ξανά αυτές τις τρικυμιώδεις σκέψεις και αυτούς τους εμμονικούς εγκεφάλους; Ειδικά σήμερα που οι επανάκαμψη της οικονομίας και οι αμυδρές ελπίδες αποφυγής νέου ατυχήματος απαιτούν σύγχρονες καθαρές λύσεις, ακριβείς σχεδιασμούς και αποτελεσματικούς χειρισμούς, μακριά από τα θολά, παραμορφωμένα και γκετοποιημένα οράματα της μικρής ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ που κάνει τα πάντα για να επανεκλεγεί στην κυβέρνηση.
* Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
** Αποποίηση Ευθύνης: Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
