Του Θανάση Χειμωνά
Οι διαδηλώσεις και –κυρίως- τα εκτεταμένα επεισόδια που σημάδεψαν τη σύνοδο κορυφής των G20 στο Αμβούργο προκάλεσαν ενθουσιασμό στους εδώ «επαναστάτες» των σόσιαλ μίντια. Δεν πρόκειται φυσικά για καινούργιο φαινόμενο. Από τότε που ξέσπασε η κρίση στη χώρα μας, κάθε φορά που έπεφτε ξύλο κάπου αλλού στην Οικουμένη οι ντόπιοι Μπακούνιν του Facebook και του Twitter, αφού πόσταραν θριαμβευτικά την είδηση, αναρωτιόντουσαν: «Στο Μεξικό/ στο Μπαχρέιν/ στη Σουαζιλάνδη ξύπνησαν. Εμείς;»
H αλήθεια είναι πως με την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ τα σχόλια τέτοιου στυλ μειώθηκαν σημαντικά καθώς ουκ ολίγοι από τους ντόπιους Μπακούνιν των Σ.Μ. (=Σόσιαλ Μίντια όχι Σαδο/Μαζό) βολεύτηκαν σε θεσούλες με αποτέλεσμα να μην τους γοητεύει ιδιαίτερα πλέον η ιδέα ενός παλλαϊκού ξεσηκωμού.
Ακόμα κι έτσι πάντως οι σκηνές με τα πυρπολημένα καταστήματα και αυτοκίνητα στην πόλη του γερμανικού βορρά χαιρετίστηκαν από τους ντόπιους Μπακούνιν των Σ.Μ. ενώ δεν έλειψαν και οι παραλληλισμοί με τους γηγενείς κουκουλοφόρους. Προσοχή: Όχι με τους αναρχικούς γενικά. Με τους κουκουλοφόρους που κάθε λίγο και λιγάκι κάνουν της Αθήνα Γης Μαδιάμ. Με τα «παιδιά που τους πυροβόλησαν τα όνειρά» όπως λυρικά τους χαρακτηρίζουν οι ντόπιοι Μπακούνιν, τους μπαχαλάκηδες όπως τους αποκαλούμε εμείς οι ανάλγητοι γερμανοτσολιάδες.
Τέλος πάντων, για τους ντόπιους Μπακούνιν των Σ.Μ. το ηθικό δίδαγμα των γεγονότων του Αμβούργου ήταν «Παντού γίνονται αυτά! Τι ζόρι τραβάτε φιλελέδες;»
Γίνονται όμως; Στο Αμβούργο και με αφορμή τη σύνοδο κορυφής, διεξήχθη μια από τις σημαντικότερες διαδηλώσεις εναντίον της Παγκοσμιοποίησης- ίσως εφάμιλλη με εκείνη της Γένοβας, το 2001. Συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες άτομα από όλο τον κόσμο σε μια οργανωμένη κίνηση διαμαρτυρίας η οποία εκτός από παλμό διέθετε και συγκεκριμένη αισθητική πρόταση. Οι εικόνες με την πορεία των «ζόμπι» που οργάνωσε η Γερμανική καλλιτεχνική ομάδα «1000 Gestalten» με εκατοντάδες καλλιτέχνες να περπατούν σαν ζωντανοί νεκροί αποτελούν ίσως το πιο χαρακτηριστικό στιγμιότυπο. Ακόμα και αν διαφωνείς με τα αιτήματα των διαδηλωτών του Αμβούργου αναγνωρίζεις πως υπάρχει συγκεκριμένο ιδεολογικό πρόσημο, συγκεκριμένη ιδεολογική θέση.
Και πάμε στην Ελλαδάρα. Καταρχήν πρέπει να αναγνωρίσουμε πως η δράση των κουκουλοφόρων έχει σχεδόν εκμηδενιστεί από τότε που ανέλαβε ο Αλέξης ο Τσίπρας. Λογικό άλλωστε. Τα μνημόνια σκίστηκαν, οι μισθοί εκτοξεύτηκαν, η ανεργία εξαϋλώθηκε. Επίσης, οι αυτοκτονίες σταμάτησαν ενώ τα παιδιά που λιποθυμούσαν από την πείνα αντιμετωπίζουν τώρα προβλήματα παχυσαρκίας. Κάποιοι χυδαίοι προβοκάτορες θα υποστήριζαν πως οι κουκουλοφόροι aka «Παιδιά Που Τους Πυροβολήσαμε Τα Όνειρα» ήταν κατευθυνόμενοι και εξαφανίστηκαν μόλις ολοκλήρωσαν τη δουλειά τους. Ντροπή και μόνο να διανοείται κανείς κάτι τέτοιο!
Τα τελευταία δύο χρόνια ωστόσο οι κουκουλοφόροι (aka ΠΠΤΠΤΟ) κάνουν αισθητή την παρουσία τους με δύο τρόπους: Α. Καίγοντας καπιταλιστικά τρόλεϊ και Β. Κάνοντας κάθε Σάββατο βράδυ επίθεση με μολότοφ στα γραφεία του ανάλγητου γερμανοτσολιάδικου ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς, οι νεοφιλελέυθερες πολιτικές της Ε.Ε. ανάγκασαν τα τρόλεϊ να περνάνε από Γ' Σεπτεμβρίου οπότε η πρώτη επαναστατική δραστηριότητα έχει, προς το παρόν, ανασταλεί. Οι μολότοφ στο ΠΑΣΟΚ παραμένουν σταθερή αντικαπιταλιστική αξία.
Το δια ταύτα; Οι νεοέλληνες μπαχαλάκηδες δεν έχουν καμία σχέση με τους διαδηλωτές του Αμβούργου. Δεν έχουν αιτήματα, δεν έχουν ιδεολογία (ασχέτως αν οι ίδιοι δεν το γνωρίζουν) δεν έχουν καν ομάδα να υποστηρίξουν όπως οι χούλιγκαν. Απλώς τα σπάνε κάθε λίγο και λιγάκι. Επειδή μπορούν. Επειδή υπάρχουν επαναστάτες του καναπέ που είναι έτοιμοι να τους πατήσουν like ή emoticon με καρδούλα.
