Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Υπάρχει μια κατηγορία σχολιαστών, φιλελεύθεροι οι περισσότεροι δυστυχώς, που θεωρούν ότι οι διαρκείς επικρίσεις σε βάρος του ευρύτερου προοδευτικού κόσμου, όπως αυτός επιβιώνει σε θύλακες μέσα στα μεγάλα κόμματα του παρελθόντος και του παρόντος, λειτουργούν ως τεκμήριο σοβαρότητας, κύρους και αντικειμενικότητας.
Ειδικά όταν τα επικριτικά τους σχόλια στρέφονται κατά των φιλελεύθερων και κεντρώων που βρίσκονται σήμερα στη Νέα Δημοκρατία πιστεύουν ότι κερδίζουν «έξτρα βαθμούς» και «ανεβαίνουν» ακόμα πιο πολύ στα μάτια του κοινού τους.
Στο δικό μας αξιακό σύμπαν βέβαια και στην παρούσα συγκυρία όπου το πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί αμφισβητούνται από τους υποκριτές που ζουν παρασιτικά σε βάρος του, είναι χρέος μας να λαμβάνουμε ανοιχτά θέση στα πράγματα, να συντασσόμαστε με πρόσωπα και πολιτικές δράσεις εξαίροντας τις θετικές πρωτοβουλίες και επικρίνοντας λιγότερο τα στραβοπατήματα.
Η «αντικειμενικότητα» είναι ένα non-issue στη δημοσιογραφία και τον δημόσιο σχολιασμό μέσω τις αρθρογραφίας αλλά και των παρεμβάσεων σε μπλογκ και πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Η αξίωση να είμαστε αντικειμενικοί είναι υποκριτική όταν ο σκοπός της αρθρογραφίας και των δημόσιων παρεμβάσεων είναι η επιρροή της κοινής γνώμης προς κάποια κατεύθυνση και με επιχειρήματα.
Δίκαιοι πρέπει να είμαστε και να σχολιάζουμε με σοβαρότητα και η σοβαρότητα κρίνεται στον τρόπο και στο βαθμό συμμόρφωσης προς τους κανόνες της δεοντολογίας. Οι έγκριτοι δημοσιογράφοι και αρθρογράφοι δεν διακινούν συνειδητά ψέματα, δεν συκοφαντούν, δεν βρίζουν, δείχνουν ότι έχουν κατανοήσει και τις θέσεις με τις οποίες διαφωνούν.
Εκτός βέβαια αν η αξίωση της αντικειμενικότητας υποκρύπτει την επιθυμία για την τήρηση ίσων αποστάσεων. Η τήρηση ίσων αποστάσεων και ειδικά στην παρούσα συγκυρία είναι μια πνευματικά ανέντιμη στάση, πολύ συχνά δολίων προθέσεων.
Κατά καιρούς λαμβάνουμε μηνύματα με την παραίνεση να μην εκτιθέμεθα υπέρ προσώπων ή κομμάτων. Απαντούμε στους φίλους που μας δίνουν τέτοιες συμβουλές πως δεν θα έστελναν ποτέ ανάλογα μηνύματα σε κάποιον από τους αστέρες της αμερικανικής δημοσιογραφίας όταν «είχαν ανεβεί στα κεραμίδια» υπέρ της Χίλαρι Κλίντον, για να φέρουμε ένα σχετικά πρόσφατο αλλά πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Κανείς δεν σκέφτηκε να πει στον Τόμας Φρίντμαν ότι δεν είναι σοβαρός όταν έγραφε υπέρ της Χίλαρι όταν διέρρευσαν τα προσωπικά της εμέηλ. Κι όμως, οι εγχώριες φιλελεύθερες ελίτ ανασηκώνουν ειρωνικά το φρύδι αν πληκτρολογήσουμε το όνομα του Μητσοτάκη. Θα το υποστούμε.
Μας θυμίζουν πάντως αυτό που συνηθίζουν να λένε οι υπέρκομψες Γαλλίδες για όσες πλούσιες Αμερικανίδες έχουν μαύρα μεσάνυχτα από μόδα και στυλ οπότε επιλέγουν αποκλειστικά ρούχα στο ουδέτερο μπεζ χρώμα γιατί δεν ξέρουν ή δειλιάζουν να πειραματιστούν με τα χρώματα. Τις αποκαλούν «Les Beiges» δηλαδή «οι μπεζ». Στην Ελλάδα τους «μπεζ» τους έχουμε στην πολιτική και είναι ανάλογου ειδικού βάρους προς αυτούς της μόδας.
