Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Διαβάσαμε ότι στις αρχές Οκτωβρίου ανέλαβε καθήκοντα ο νέος πρόεδρος του Technion. Το Technion είναι το περίφημο Πολυτεχνείο του Ισραήλ με έδρα τη Χάιφα. Ιδρύθηκε το 1912, 32 ολόκληρα χρόνια πριν την αναγνώριση του Ισραήλ από τον ΟΗΕ, από Εβραίους της Διασποράς. Όσοι οραματίστηκαν μια ασφαλή «εβραϊκή πατρίδα» έβλεπαν στην ίδρυση ενός τεχνολογικού ινστιτούτου την ικανή και αναγκαία συνθήκη της επιβίωσης της πατρίδας αυτής, όταν θα κατάφερναν να την ιδρύσουν.
Πρώτα ίδρυσαν πανεπιστήμιο και μετά ίδρυσαν κράτος. Αυτή είναι η «δυσάρεστη αλήθεια» για τους ανά τον πλανήτη ρατσιστές που βλέπουν το χρήμα και μάλιστα το «σκοτεινό σιωνιστικό κεφάλαιο» πίσω από το success story του Ισραήλ.
Το χρήμα ποτέ και για τίποτα δεν είναι η αιτία. Είναι το αποτέλεσμα.
Όμως το Technion δεν ιδρύθηκε για να εξυπηρετήσει αποκλειστικά την ανάγκη για τεχνολογικές λύσεις-αρχικά στη Γεωργία και τη διαχείριση των υδάτινων πόρων δύο τομείς που στη Μέση Ανατολή έχουν τεράστιες προκλήσεις (ειδικά το νερό). Το Technion ιδρύθηκε για να μπορέσουν να σπουδάσουν οι Εβραίοι που στις χώρες που γεννήθηκαν τους είχε απαγορευτεί η πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση ακριβώς επειδή ήταν Εβραίοι.
Το Technion ιδρύθηκε και για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες οι οποίοι αργότερα με τις γνώσεις τους θα συνέφεραν στο θαύμα της ανοικοδόμησης του κράτους του Ισραήλ.
Στην ομιλία που εκφώνησε κατά την ανάληψη των καθηκόντων του λοιπόν, ο νέος πρόεδρος του Technion Dr.Uri Sivan αναφέρθηκε στους γονείς του που ήταν Πολωνοί μετανάστες που ήθελαν να σπουδάσουν και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα, όταν όλα τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια έκλεισαν τις πόρτες τους στους Εβραίους. Χρόνια μετά, το παιδί των μεταναστών θα γινόταν πρόεδρος στο Πολυτεχνείο που μαζί με το MIT κατέχουν τη θέση 8 στη δεκάδα των ανώτατων ιδρυμάτων του πλανήτη που έχουν συγκεντρώσει τα περισσότερα βραβεία Νομπέλ.
Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε γιατί τα γράφουμε όλα αυτά. Κάποιοι θα σπεύσουν να μας αντιτείνουν ότι η συγκολλητική ουσία του Ισραήλ και τελικά το όχημα προόδου του είναι η κοινή θρησκεία των προσφύγων και μεταναστών που συρρέουν σταθερά εκεί. Κάνουν λάθος. Τον Εβραίο από την Αιθιοπία και τον Εβραίο από τη Ρωσία δεν τον συνδέει ο Ιουδαϊσμός αλλά ένα κράτος-πλατφόρμα που με αιχμή την Παιδεία και την Τεχνολογική Εκπαίδευση διαχειρίζεται τον ιδιαίτερο πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα του. Καταφέρνουν να συμβιώσουν γιατί τους παρέχουν πολύ καλή εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα δεν έχουμε ακόμα σχεδιάσει κάποια πολιτική ενσωμάτωσης των συνανθρώπων μας που είναι εδώ και συνεχίζουν να έρχονται. Βέβαια, ακόμα και σήμερα, τα πολιτικά κόμματα, όλα τα πολιτικά κόμματα και η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν πει στους Έλληνες την αλήθεια: ότι δηλαδή αρκετοί ξένοι θα μείνουν εδώ οπότε, το να ζητούμε πολιτικές ενσωμάτωσης από ένα κράτος που δεν έχει αποδεχτεί την πραγματικότητα ίσως είναι αφελές.
Όμως, είναι βέβαιο ότι μέχρι να σχεδιαστούν οι πολιτικές αυτές, σύντομα, σήμερα κι όλας, όλοι πρέπει να μάθουν Ελληνικά.
Τα Ελληνικά θα είναι η συγκολλητική ουσία που θα διατηρήσει την ταυτότητα και τη φυσιογνωμία της χώρας. Η Γλώσσα είναι ο μηχανισμός δημιουργίας συνείδησης όχι η η Θρησκεία. Όλοι πρέπει να μάθουν Ελληνικά. Όποιος κατοικεί εντός των συνόρων αυτής της χώρας πρέπει να έχει την υποχρέωση να μιλά και να γράφει τη γλώσσα της.
Ας αφήσουμε τη μεταμορφωτική δύναμη της ελληνικής γλώσσας να λειτουργήσει.
Το μεταναστευτικό απαιτεί κοινή λογική και έξυπνες, ακομπλεξάριστες λύσεις. Η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να γίνει ένα κράτος πλατφόρμα σαν το Ισραήλ που παρέχει εκπαίδευση και καλή γνώση των Ελληνικών και μετά υποβοηθά τους εκπαιδευμένους πρόσφυγες και μετανάστες να συναντηθούν με την αγορά και να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη της χώρας. Για να παράγουμε πλούτο χρειαζόμαστε χέρια, χρειαζόμαστε διεύρυνση της συμμετοχής στην εργασία και σε κάθε κοινωνική δράση.
Εκπαίδευση, γλώσσα και σύνδεση με την ελεύθερη αγορά είναι η συνταγή για να γίνει το μεταναστευτικό από πρόβλημα, ευκαιρία.
