Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι αναγκάστηκε να «τραβήξει τ’ αυτιά» κάποιων υπουργών του, εξαιτίας της υπερέκθεσής τους στα Μέσα Ενημέρωσης και της σύγχυσης που προκαλούνταν από τις αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις τους στα ζητήματα της λειτουργίας ή μη διαφόρων κλάδων της οικονομίας.
Είναι αλήθεια, ότι με πολύ κόσμο εξουθενωμένο από τις επιπτώσεις της πανδημίας στην οικονομική του δραστηριότητα, με το φάσμα του ολοκληρωτικού αφανισμού να πλανάται πάνω από χιλιάδες, ιδίως μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, όλο αυτό το αλαλούμ των καθημερινών δηλώσεων, πολλών αρμοδίων και μη, δημιουργούσε μια κατάσταση δυσάρεστη για πολλούς.
Κοιτώντας, όμως, λίγο βαθύτερα για τα αίτια αυτής της κατάστασης, δεν είναι δύσκολο να διαπιστωθεί ότι η συμπεριφορά αυτή των υπουργών, δεν οφείλεται μόνο στην ανάγκη της προσωπικής τους προβολής ή την αντίδραση λόγω των μεγάλων πιέσεων που δέχονται από διάφορες κοινωνικές ομάδες, αλλά και στο γεγονός ότι δεν υπάρχει κεντρικός κυβερνητικός συντονισμός. Με άλλα λόγια, οι άμεσα εμπλεκόμενοι συναρμόδιοι υπουργοί στο θέμα της αντιμετώπισης της πανδημίας και των συνεπειών της (Οικονομικών, Ανάπτυξης, Υγείας, Παιδείας, Εσωτερικών, Προστασίας του Πολίτη), δεν αποτελούν μόνιμη διϋπουργική ομάδα υπό τον πρωθυπουργό, ώστε εκεί να λαμβάνονται οι βασικές αποφάσεις και στη συνέχεια να υλοποιούνται κατά την αρμοδιότητα του καθενός. Αυτό θα καθιστούσε ξεκάθαρη την ακολουθούμενη κάθε φορά πολιτική στους αντίστοιχους τομείς και, φυσικά, κάθε υπουργός θα ήταν υπόλογος για τις δικές του ευθύνες υλοποίησης του σχεδίου και προφανώς για τις δημόσιες δηλώσεις του, στο βαθμό που αυτές δεν θα εναρμονίζονταν με το κυβερνητικό σχέδιο.
Όταν, όμως, αυτό δεν υπάρχει, ως επεξεργασμένο και συμφωνημένο, τότε ο καθένας μπορεί να συμπεριφέρεται και να πράττει καταπώς νομίζει.
Το αποτέλεσμα, φυσικά, δεν είναι το καλύτερο δυνατό.
Την έλλειψη αυτής της αντίληψης για τον τρόπο συντονισμού, τη διαπιστώσαμε με πολύ δυσάρεστα, δυστυχώς, αποτελέσματα, στην πρόσφατη κακοκαιρία.
Η Μετεωρολογική Υπηρεσία, είχε προειδοποιήσει τουλάχιστον πριν δέκα μέρες για το φαινόμενο της κακοκαιρίας που τελικά ενέσκηψε, όσον αφορά το χρόνο εκδήλωσής του, την έντασή του, τη διάρκειά του, καθώς και τις περιοχές που θα πλήττονταν.
Αυτή η έγκαιρη προειδοποίηση, δυστυχώς, δεν οδήγησε στον ανάλογο έγκαιρο σχεδιασμό και συντονισμό όλων των φορέων που κατά κανόνα θα είχαν εμπλοκή (Κρατικές Υπηρεσίες, Ένοπλες Δυνάμεις, Αστυνομία, Πυροσβεστική, Περιφέρεια, Δήμοι, Οργανισμοί όπως ο ΔΕΔΔΗΕ και η ΕΥΔΑΠ, καθώς και Ιδιώτες με την οργάνωση των μηχανημάτων τους). Η δομή λειτουργίας της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, είναι άλλωστε αυτή. Αν γινόταν ένας τέτοιος συντονισμός, τότε όλοι θα ήξεραν επακριβώς τι πρέπει να κάνουν και θα ήταν στις θέσεις τους (άνθρωποι, μηχανήματα, υλικά κλπ) και πώς θα δρούσαν σε συνεργασία μεταξύ τους.
Στην Ελλάδα, που είναι χώρα των συναρμοδίων και των συναρμοδιοτήτων, δεν υπάρχει άλλος τρόπος παραγωγής έργου, ιδιαίτερα σε τέτοιες περιπτώσεις αντιμετώπισης σοβαρών κρίσεων, παρά μόνο εάν βρεθούν σε μόνιμη ομάδα και υπό ενιαίο συντονισμό, όλοι αυτοί που έχουν κάτι να κάνουν για την αντιμετώπιση της κατάστασης.
Αυτός ο συντονισμός, θα έπρεπε να υποστηρίζεται από ένα ενιαίο κέντρο ενημέρωσης των πολιτών, ώστε να γνωρίζουν τι συμβαίνει και να προσαρμόσουν τη συμπεριφορά τους ανάλογα, ακόμα και να βοηθήσουν αν χρειαστεί.
Παρά το γεγονός, ότι ενώ διαρκώς ως χώρα, αντιμετωπίζουμε μεγάλες κρίσεις, φαίνεται ότι δυσκολευόμαστε να εμπεδώσουμε τους τρόπους αντιμετώπισής τους, τουλάχιστον αυτούς που δοκιμάστηκαν επιτυχώς στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν. Όμως αυτή η δυσκολία, δεν είναι λόγος για πειραματισμούς, αστοχίες και ολιγωρίες.
