Στην αρχή το σύνθημα «η χούντα δεν τελείωσε το '73» το φώναζαν άτομα με γενικότερη διαταραχή. Στη συνέχεια, κάποιοι άρχισαν να μιλούν «για χούντα του Κούλη». Και σήμερα, σχολιαστές με δημόσιο λόγο προσπαθούν, με πιο γλυκό τρόπο και με πιο ραφιναρισμένη γραφή, να αφήσουν υπονοούμενα για την ποιότητα της δημοκρατίας στην πατρίδα μας. Αφορμή η κλήση σε απολογία δύο δημοσιογράφων που φέρεται πως εμπλέκονται στην υπόθεση Novartis. Συμπεριληπτικά η δικαστικός που χειρίστηκε την υπόθεση και έλαβε υπ' όψη της όλα τα στοιχεία έκρινε πως οι δύο δημοσιογράφοι -και όχι μόνον αυτοί- λειτούργησαν μαζί με δικαστικούς και πολιτικά πρόσωπα ως ομάδα για να ενοχοποιηθούν 10 πολιτικοί, όλοι αντίπαλοι του τότε κυβερνητικού συνασπισμού των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Γι' αυτές τις κατηγορίες χύνονται σήμερα κροκοδείλια δάκρυα από αυτούς που κατάπιναν αμάσητα τα ρεπορτάζ των δύο δημοσιογράφων για αποκαλύψεις που έρχονται, για λογαριασμούς που άνοιξαν, για προφυλακίσεις που αναμένονται εντός των προσεχών ημερών. Και το κυριότερο, για δημοσιοποίηση καταθέσεων που δεν είχαν δοθεί ακόμα.
Ως γνωστόν, παρά τα «στοιχεία», τις «αποκαλύψεις» και τις «επερχόμενες προφυλακίσεις» αρχειοθετήθηκαν οι υποθέσεις για δύο πρώην πρωθυπουργούς, έναν πρώην αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως, τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και τρεις υπουργούς.
Είναι σαφές πως δεν υπάρχει επαγγελματική κατηγορία υπεράνω των νόμων. Και στην προκειμένη περίπτωση οι δύο δημοσιογράφοι κλήθηκαν σε απολογία με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία η οποία ίσχυε επί όλων των κυβερνήσεων.
Ας μη λησμονούμε την εικόνα του Θανάση Μαυρίδη και των συνεργατών του στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» να προσάγονται στον εισαγγελέα, στις 23 Σεπτεμβρίου 2018, με τη διαδικασία του αυτόφωρου μετά από μήνυση του Π. Καμμένου, αφού διανυκτέρευσαν σε αστυνομικό τμήμα. Μάλιστα τότε το υπουργείο Δικαιοσύνης είχε δηλώσει πως «η αυτόφωρη διαδικασία ισχύει για όλους τους πολίτες». Ή να αναφερθώ στις γνωστές διώξεις του κ. Γ. Κουρτάκη των «Παραπολιτικών». Δεν άκουσα γι' αυτές τις περιπτώσεις κραυγές από τους ευαίσθητους δημοσιολογούντες σήμερα για κίνδυνο της ελευθεροτυπίας και για κινδύνους που απειλούσαν τότε τη δημοκρατία μας.
Αυτή σκόπιμη σύγχυση των ορίων που υπάρχουν μεταξύ της ελευθεροτυπίας και των σχετικών διατάξεων της νομοθεσίας που ίσχυε επί όλων των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων, δεν κάνει καλό α) στη δημοκρατία μας, β) στο επίπεδο γραφής όσων δε βλέπουν αυτά τα όρια και γ) στην υπερασπιστική γραμμή των κατηγορουμένων. Δεν κατηγορούνται για την ερευνητική δημοσιογραφία, όπως ισχυρίζονται, αλλά γιατί έθεσαν την πένα τους στην υπηρεσία ενός σχεδίου πολιτικής και ηθικής εξόντωσης συγκεκριμένων πολιτικών. Γιατί διακινούσαν προκατασκευασμένες καταθέσεις και «ειδήσεις» που σπίλωναν υπολήψεις. Μάλιστα μια από τις κατηγορίες είναι για εκβίαση επιχειρηματία. Τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η κατηγορία με την ερευνητική δημοσιογραφία;
Κάποιοι κάνουν να αγνοούν πως επί 48 χρόνια έχουμε μια δημοκρατία που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις δημοκρατίες του δυτικού κόσμου. Και μια από τις αποδείξεις είναι οι αντιστάσεις που προέβαλε η δικαστική εξουσία στις απόπειρες χειραγώγησης της από την εκτελεστική εξουσία. Το θλιβερό είναι πως σε αυτή την απόπειρα φαίνεται πως συμμετείχαν και άνθρωποι της λεγόμενης τέταρτης εξουσίας. Περί αυτού πρόκειται.
