Η έκφραση «Si fueris Romae, Romano vivito more», που σημαίνει ότι όταν βρίσκεσαι στη Ρώμη, κάνε ότι κάνουν οι Ρωμαίοι, πιστώνεται στον Aurelius Ambrosius. Αυτή την έκφραση, υιοθέτησε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στο Λευκό Οίκο και της ομιλίας του στο Κογκρέσο.
Αποτελεί άλλωστε έναν άγραφο επαγγελματικό και κοινωνικό κανόνα, το να μιλάς και να συμπεριφέρεσαι με τον τρόπο, που μιλάει και συμπεριφέρεται το κοινό, στο οποίο απευθύνεσαι. Κάθε κοινό έχει τις δικές του εμπειρίες, τις δικές του αναφορές, τις δικές του ευαισθησίες, τους δικούς του κώδικες επικοινωνίας, δηλαδή αυτό που λέμε «τα δικά του κουμπιά».
Οπότε, εάν ο ομιλητής δεν επιλέξει αυτά τα ειδικά κουμπιά, τότε το πιθανότερο είναι, ότι θα απολέσει το ενδιαφέρον και τη συναισθηματική συμμετοχή του κοινού του, τη διεισδυτικότητα των επιχειρημάτων του και την αποτελεσματικότητα στην επίτευξη των στόχων, που έχει θέσει. Υπό αυτή την έννοια η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη, θα αποτελεί σύντομα αντικείμενο διδασκαλίας σε Πανεπιστημιακές Σχολές Πολιτικών, αλλά και Οικονομικών Επιστημών.
Τι γνωρίζουν οι Αμερικανοί για την Ελλάδα; Γνωρίζουν την Αθηναϊκή Δημοκρατία και τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, έχοντας μελετήσει εκτενώς τον Θουκυδίδη. Γνωρίζουν τον αγώνα της απελευθέρωσης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την ίδρυση της Ελληνικού κράτους, καθώς και τη σταθερή συμμετοχή της χώρας μας στο πλευρό των δυτικών δημοκρατικών συμμαχικών δυνάμεων. Και όλα τα παραπάνω, μπολιασμένα μέσα από την ηχηρή παρουσία και την ευημερία της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας των ΗΠΑ.
Ήταν απολύτως λογικό λοιπόν, το νήμα του αφηγήματος του Έλληνα πρωθυπουργού να ξεκινήσει από την Αθήνα, τη Δημοκρατία και τον Παρθενώνα, να φτάσει στους Εθνοπατέρες (Founding Fathers) του Αμερικανικού Έθνους και στον Εθνικοαπελευθερωτικό τους αγώνα, να ξαναγυρίσει στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, να περάσει και πάλι στον κοινό δημοκρατικό δρόμο των δύο χωρών και να καταλήξει στα τρία πιο βασικά ζητήματα των ημερών μας. Με πρώτο, το δίπολο ανάμεσα στη Δημοκρατία και το Λαϊκισμό, με δεύτερο, την καταστρατήγηση του διεθνούς δικαίου, της δημοκρατίας και της ελευθερίας της Ουκρανίας από τον αναθεωρητισμό της Ρωσικής πλευράς και με τρίτο, την ανάγκη για ειρήνη και σταθερότητα στη Νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Και τέλος να κλείσει την ομιλία του, με αναφορά στους Έλληνες της Αμερικής, που ακολούθησαν το αμερικανικό όνειρο. Αναγνωρίζοντας με αυτόν τον τρόπο, την αξία, τη δυναμική και την παρεμβατικότητα του Ελληνοαμερικανικού λόμπι, στα αμερικανικά πολιτικά δρώμενα.
Με βαθιά κατανόηση των παγκόσμιων ισορροπιών, καθώς και του τρόπου που λειτουργεί ο σημερινός κόσμος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πέρασε τα μηνύματα που επιθυμούσε, προς τους εκπροσώπους του ισχυρότερου νομοθετικού σώματος και της ισχυρότερης εκτελεστικής εξουσίας του πλανήτη.
Και ποια ήταν αυτά τα μηνύματα; Μηνύματα, τα οποία χειροκροτήθηκαν από τις παλιές καραβάνες της αμερικανικής και διεθνούς πολιτικής, όπως η γεωπολιτική και ενεργειακή θέση της Ελλάδας σήμερα εν μέσω της Ουκρανικής κρίσης, ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας, οι υπερπτήσεις- παραβιάσεις και οι προκλήσεις της Τουρκικής πλευράς, το θέμα της επίλυσης του Κυπριακού, τα εξοπλιστικά προγράμματα, οι αμυντικές συμφωνίες και οι επενδυτικές ευκαιρίες και προκλήσεις που ανοίγονται στην Ελλάδα του σήμερα.
Εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι τα μηνύματα αυτά καταγράφηκαν από τους Αμερικανούς βουλευτές. Διότι ανταποκρίνονταν στα συναισθήματα τους. Διότι τους φάνηκαν οικεία. Και διότι ο πρωθυπουργός κατάφερε να τους κάνει συμμέτοχους των ελληνικών θέσεων, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του.
