Το γράφω διαρκώς, το λέω σε υπουργούς και παράγοντες, όλοι κουνάνε βαθυστόχαστα το κεφάλι τους λέγοντας μου «βρε δίκιο έχεις» κι έπειτα ξεχνούν ότι το άκουσαν ή το διάβασαν. Είναι, ξέρετε, χαρακτηριστικό των νέων και υγιών ανθρώπων να μην μπορούν να διανοηθούν ότι κάποτε θα γεράσουν. Και μόνο πότε-πότε η ίδια η τραγική πραγματικότητα χτυπά με κρότο την πόρτα της επικαιρότητας, για να μας υπενθυμίσει στιγμιαία ότι το προνοιακό μας σύστημα έχει ένα τερατώδες κενό με το οποίο ουδείς ασχολείται.
Πείτε μου ειλικρινά, σε ποιον άλλον κοινωνικό ή επιχειρηματικό χώρο ένα κατάστημα θα ευθυνόταν για τριάντα και βάλε θανάτους ανθρώπων δεν θα έκλεινε πάραυτα. Πού αλλού οι ιδιοκτήτες και οι διευθυντές μιας επιχείρησης θα προφυλακίζονταν με κατηγορίες για απανωτές και αργές δολοφονίες ανθρώπων, χωρίς την ίδια στιγμή να έχει μπει λουκέτο στην εξώπορτα; Κι όμως, στα Χανιά το κολαστήριο-γηροκομείο που μονοπώλησε την επικαιρότητα επί μια βδομάδα συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά. Πρωτοφανές.
«Γιατί;» ρωτάνε έκπληκτοι οι δημοσιογράφοι και ο κόσμος που ακούει τα κατορθώματα της συγκεκριμένης δομής. «Είναι δυνατόν να μην τους κλείνουν; Τι δόντι έχουν και κρατάνε το κολαστήριο ανοικτό;» ξαναρωτάνε. Ε λοιπόν θα σας το γράψω όσο πιο απλά μπορώ. Το γηροκομείο δεν γίνεται να κλείσει. Είναι τραγικό και πρωτοφανές συνάμα, αλλά οι 50-60 κατάκοιτοι και υπέργηροι τρόφιμοι του δεν έχουν που να πάνε. Κλείνοντας το, θα είναι σαν να κλείνει κανείς το μοναδικό βενζινάδικο μιας περιοχής επειδή αισχροκερδούσε. Θα ακινητοποιηθούν όλα τα αυτοκίνητα.
Σε μια πόλη που διαθέτει 250 τέτοιες κλίνες όλες κι όλες, αλλά έχει πιεστική ζήτηση για άλλες 500, είναι πρακτικά αδύνατο να χάσει 60 απ’ αυτές που ήδη λειτουργούν. Οι ταλαίπωροι παππούδες και γιαγιάδες θα βρεθούν στο προαύλιο αν μπει λουκέτο. Όχι διότι δεν έχουν οικογένειες, έχουν πολλοί απ’ αυτούς, αλλά οι οικογένειες αδυνατούν να τους περιθάλψουν στο σπίτι τους έστω και στοιχειωδώς. Ούτε υπάρχουν στον τοπική πιάτσα 60 εργαζόμενοι/ες που μέσα σε μια νύχτα θα τους αναλάβουν σε σπίτια.
Καταλαβαίνετε το τραγικό αδιέξοδο μιας ολόκληρης πόλης και κοινωνίας; Εδώ βρίσκεται η τερατώδης προνοιακή τρύπα, που δεν αφορά τα Χανιά αλλά ολόκληρη τη χώρα. Απλώς τώρα έτυχε να εμφανιστεί στην Κρήτη. Ως χώρα είμαστε τραγικά πίσω σε δομές που αφορούν τους ηλικιωμένους, τους κατάκοιτους και όσους χρειάζονται αποκατάσταση μετά από ατύχημα. Πρέπει πάραυτα να υπάρξει ένα μεγάλο πρόγραμμα δημιουργίας τέτοιων δομών. Ο πληθυσμός γερνά, τα Αλτσχάιμερ, οι Άνοιες, τα σπασίματα ισχίων και όλα όσα ακολουθούν τις μεγάλες ηλικίες, σαρώνουν.
Οι οικογένειες δεν είναι πια σε θέση να κρατήσουν τους παππούδες όπως κάποτε, άλλαξε η κοινωνία μας. Τα 'χω ξαναγράψει, αλλά ουδείς βάζει αυτή την ιστορία μέσα στους σχεδιασμούς των Ταμείων Ανάκαμψης, στα ΕΣΠΑ και σε όλα τα υπόλοιπα αναπτυξιακά εργαλεία. Οι ενενηντάρης γέρος έχει γιο εβδομηντάρη, ποιος θα περιποιηθεί ποιον; Φροντίστε όσο προλαβαίνουμε, αλλιώς αυτά που είδαμε στα Χανιά θα τα βλέπουμε κάθε μήνα.
