Της Μαρίας Χούκλη
Λίγη ιστορία. Σύμφωνα με τον Τίτο Λίβιο, όταν ηττήθηκαν οι Ρωμαίοι από τους Γαλάτες στη μάχη του Αλία ποταμού εκεί γύρω στο 390 π.Χ., οι νικητές απαίτησαν λύτρα προκειμένου να αποχωρήσουν από τη Ρώμη. Ο αρχηγός των Γαλατών, Βρέννος, ζήτησε να του παραδώσουν σχεδόν 330 κιλά χρυσό και οι Ρωμαίοι συμφώνησαν να τα δώσουν, φοβούμενοι ότι αν αρνιόνταν, η Αιωνία Πόλη θα παραδινόταν στις φλόγες των κατακτητών.
Συγκέντρωσαν τον χρυσό, αλλά ο Βρέννος άρχισε να ζυγίζει τα λύτρα με τα δικά του σταθμά, τα οποία δεν συμφωνούσαν με τα των νικημένων, με αποτέλεσμα η ποσότητα να βγαίνει λειψή. Οι Ρωμαίοι άρχισαν να διαμαρτύρονται ότι οι Γαλάτες δεν είναι δίκαιοι.
Οργισμένος τότε ο Βρέννος πέταξε το σπαθί του πάνω στη ζυγαριά, προσθέτοντας κι άλλο βάρος, φωνάζοντας την διάσημη φράση Vae Victis, «ουαί τοις ηττημένοις». Αλίμονο, σε αυτούς που είχαν την ατυχία να ηττηθούν και πρέπει να υποστούν τις συνέπειες της ήττας τους.
Στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη, οι όροι μπορεί να αντιστραφούν. Όταν σβήσουν τα φώτα της γιορτής, όταν τα αψίκορα κοινωνικά δίκτυα χορτάσουν επαίνους και αναστεναγμούς ανακούφισης για την επικράτηση της λογικής, όταν οι πολιτικοί αντίπαλοι αφήσουν στην άκρη την political correctness και θυμηθούν ότι είναι αντίπαλοι. Τότε, ο νέος πρόεδρος της γαλάζιας παράταξης θα μείνει μόνος με τον εαυτό του, τις υποσχέσεις του και τους ηττημένους της κάλπης. Γιατί είναι πολλοί και πολλά, δεν είναι μόνο ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα αναμετρηθεί με το ψυχικό σθένος και την αποφασιστικότητα που χρειάζεται να επιδείξει για να σαρώσει δημιουργικά το κόμμα του, να το συνδέσει με την αληθινή ζωή, να συνεργαστεί με τις άλλες δυνάμεις ή να αντιπολιτευθεί την κυβέρνηση, επί τη βάση αρχών, να δώσει σύντομα εκείνα τα δείγματα γραφής που θα δικαιώσουν όσους είδαν στο πρόσωπό του έναν πραγματιστή πολιτικό που μπορεί να γίνει ωφέλιμος -για τον τόπο- ηγέτης. Αν και νικητής, ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπος με όσους έχασαν -πρόσωπα και νοοτροπίες, βολεμένους και αντιλήψεις που επιβιώνουν μόνο με τη λαφυραγώγηση του κράτους.
Να του ζητήσουν λύτρα για να φύγουν από τα πόδια του, στο όνομα της ενότητας και της συνέχειας να απαιτήσουν να μην αλλάξει τίποτα και στην παραμικρή υποχώρηση να προσθέτουν στη ζυγαριά ξίφη και σπαθιά, χτίζοντας γύρω του χρυσά δεσμά. Και στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη ισχύει το αδιάψευστο αξίωμα «Αρχή άνδρα δείκνυσι». Η εκλογή του μοιάζει με μια λυτρωτική κίνηση, σε μια παρτίδα σκάκι που έδειχνε χαμένη. Από τον τρόπο που θα προεδρεύσει θα φανεί αν ήταν όντως η ανατροπή που κερδίζει την παρτίδα ή μια πρόσκαιρη διέξοδος που προσέφερε ενθουσιασμό στους θεατές, οι οποίοι -αν απογοητευθούν- πολύ γρήγορα θα ζητήσουν τον επόμενο στον οποίο θα θελήσουν να πιστέψουν.
Η ιστορία του Τίτου Λίβιου έχει και συνέχεια.
Οι διαπραγματεύσεις με τον Βρέννο για τη μέτρηση του χρυσού διήρκεσαν αρκετό καιρό και οι Ρωμαίοι κατόρθωσαν να ανασυνταχθούν υπό τον στρατηγό Κάμιλλο Μάρκο Φούριο. Ο άλλοτε ηττημένος κήρυξε άκυρη τη συνθήκη παράδοσης της Ρώμης στους Γαλάτες, τους οποίους συνέτριψε και απέκτησε το προσωνύμιο «δεύτερος Ρωμύλος». Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι εν προκειμένω ο νέος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας θα έχει δεύτερη ευκαιρία.
