(Αποσπάσματα από συνεδρίαση αρμοδίων υπηρεσιακών περί την αναδάσωση)
«Να βάλουμε κουτσουπιές.» «Μπα, καλύτερα τα κυπαρίσσια.» «Όχι, όχι, οι βελανιδιές είναι προτιμότερες.» «Ναι, αλλά το πεύκο είναι ενδημικό είδος και δεν γίνεται να εξοβελίσουμε από την μεσογειακή ζώνη την φυσική της χλωρίδα.» «Ε τότε να βάλουμε καρυδιές, που και ενδημικό δέντρο είναι και δεν καίγεται εύκολα.» «Μωρέ να βάλουμε, αλλά η καρυδιά θέλει πλούσιο έδαφος και νερό, ενδέχεται να μην αντέξει μακροπρόθεσμα στα φτωχά και ξερικά εδάφη που παλιότερα ήταν πευκοδάση.»
«Και σε ποιες περιοχές να τα βάλουμε τα δέντρα;» «Να κοιτάξουμε τους δασικούς χάρτες, αυτοί θα μας πουν.» «Ποιους χάρτες; Αυτοί είναι άλλα αντ’ άλλων. Δείχνουν δάσος κι είναι πόλη. Εκείνοι που τους έφτιαξαν θέλουν κλωτσιά από τις σκάλες.» «Ε τότε να κάνουμε μια συνεργασία μ’ ένα πανεπιστήμιο να μας προσδιορίσει τις αναδασωτέες περιοχές.» «Πάλι από την αρχή;» «Ε από την αρχή, αφού δεν έχουμε αξιόπιστα στοιχεία στα χέρια μας.» «Έστω λοιπόν, ποιο πανεπιστήμιο;» «Ξέρω ‘γω , ας πούμε το Αριστοτέλειο.» «Και πόσο καιρό θέλει το Αριστοτέλειο να κάνει την μελέτη;» «Ε, δεν θα θέλει κανένα εξάμηνο κατ’ ελάχιστον; Ολόκληρη μελέτη θα κάνει.»
«Άρα θα ‘χουμε την μελέτη στα χέρια μας τον Γενάρη-Φλεβάρη του 2022, αν αναθέσουμε την μελέτη σήμερα.» «Δεν γίνεται να ανατεθεί σήμερα, χρειάζονται και κάποιες διαδικασίες, κράτος είμαστε.» «Οπότε να υπολογίζουμε ότι θα την έχουμε μπροστά μας στα τέλη της άνοιξης του ’22;» «Κάπως έτσι.» «Και μετά αναδασώνουμε δηλαδή;» «Ε όχι, πρώτα πρέπει να δούμε τις περιοχές που θα ορίσει η μελέτη, και να επιλέξουμε το μείγμα των δέντρων που ταιριάζει σε κάθε μια απ’ αυτές.» «Άρα ένα δίμηνο το θέλουμε μέχρι να καταλήξουμε, πάμε στο καλοκαίρι του 2022;» «Ε, λογικά, ναι.»
«Μετά όμως αναδασώνουμε;» «Πλάκα κάνεις, τα δάκτυλα μας θα φυτέψουμε; Μετά πρέπει να ανατεθεί η δουλειά στα φυτώρια, να φυτέψουν τα δενδρίλια.» «Και πόσο χρειάζονται τα δενδρίλια για να είναι έτοιμα για μεταφύτευση στο έδαφος, αν υποθέσουμε ότι δεν θα χρειαστούμε κανένα τρίμηνο για να δώσουμε την δουλειά στα φυτώρια;» «Πρέπει να γίνουν τριάντα πόντους, οπότε -ανάλογα με το είδος- χρειάζονται από 12 μέχρι 16 μήνες μέχρι να είναι έτοιμα για μεταφορά και αναδάσωση.» «Α μάλιστα, άρα δενδρίλια θα έχουμε στα χέρια μας περίπου το φθινόπωρο του 2023, ίσως και την άνοιξη του 2024. Τότε θα αρχίσουμε να αναδασώνουμε, σωστά;» «Χοντρικά ναι…»
«Ναι, αλλά το 2024-25 θα έχουν σχεδόν εκπνεύσει οι χρονικές προθεσμίες του Ταμείου Ανάκαμψης, θα χάσουμε τα μισά λεφτά.» «Α, μη με ανακατώνεις εμένα μ’ αυτά, δεν είναι δική μου αρμοδιότητα. Ρώτα τον Σκυλακάκη.» «Κατάλαβα, και δεν μου λες, σπόροι υπάρχουν;» «Ε, θα δούμε…» «Φυτώρια κρατικά υπάρχουν;» «Λίγα πράγματα…» «Μάλιστα, άρα αν πετύχει όλο αυτό το σχέδιο, αν βρεθούν σπόροι και φυτώρια, ο Μητσοτάκης ίσως προλάβει στην δεύτερη θητεία του να παραστεί σε κάποια τελετή αναδάσωσης. Αν πάλι δεν προλάβει αυτός, υπάρχουν τα παιδιά του ή τα παιδιά του Καραμανλή ή του Τσίπρα ή του Παπανδρέου ή της Γεννηματά που θα κυβερνάνε τότε. Καλά τα λέω;»
«Χα χα, ναι. Αλλά τι να κάνουμε, έτσι είναι οι διαδικασίες.» «Συγνώμη, όλα αυτά ο Σκρέκας και ο Αμυράς ως αρμόδιοι υπουργοί, τα ξέρουν;» «Όσο λιγότερα ξέρουν, τόσο το καλύτερο. Πιέζουν για επιτάχυνση, αλλά εμείς πατάμε φρένο. Δεν χρειάζονται βεβιασμένες αποφάσεις. Αλλιώς θα μας χώσουν μέσα τίποτα ιδιώτες και θα βρούμε τον μπελά μας.» «Α έτσι;» «Ε φυσικά. Οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί πάνε κι έρχονται, εμείς όμως εδώ θα ‘μαστε. Η υπηρεσία να ναι καλά.» «Μάλιστα, και πόσα εκατομμύρια στρέμματα θα καούν ως το 2024 ή 2025 που θα αρχίσουμε εμείς να αναδασώνουμε;» «Α μην με ανακατώνεις μ’ αυτά, είναι δουλειά της πυροσβεστικής.»
«Σωστό κι αυτό. Άρα που καταλήγουμε σήμερα;» «Σήμερα πουθενά, να ξανασυνεδριάσουμε την επόμενη βδομάδα να τα ξαναδούμε…»
