Του Δημήτρη Καμπουράκη
Μισό λεπτό φιλαράκια μου ΣΥΡΙΖΑίοι, γιατί δεν σας καταλαβαίνω. Ο Μαυρογιαλουρισμός υφίσταται ως έννοια ή τελεύτησε κι αυτός τον βίο του το 2015, όπως το αντι-μνημόνιο, ο αντι-αμερικανισμός, ο αντι-ιμπεριαλισμός, ο αντι-ΝΑΤΟϊσμός, κλπ; Διότι με αφορμή τις παροχές από το βήμα της ΔΕΘ, σας ακούω να λέτε κάτι παράξενα που απειλούν να αποτελειώσουν τις λίγες τρίχες που έχουν απομείνει επί της κεφαλής μου.
Ας το πάρουμε από την αρχή, μπας και βγάλουμε άκρη: Τι είναι ο Μαυρογιαλουρισμός; Η πρακτική διαφόρων πολιτικάντηδων αλλά και ολόκληρων κομμάτων, να θεωρούν τον κόσμο εύπιστο και ηλίθιο, ευεπίφορο στην φτηνή και απροκάλυπτη πολιτική εξαγορά. Μαυρογιαλούρους, λέμε αυτούς που έταξαν πολλά, τσάκισαν ή αδιαφόρησαν για τον κόσμο κατά την διάρκεια της θητείας τους, αλλά λίγο πριν τις εκλογές ξαναπετάνε στην φτωχολογιά ένα ψίχουλο και μπόλικες καινούριες υποσχέσεις, σίγουροι πως οι αφελείς θα τους ξαναψηφίσουν.
Σωστά τα λέω ή κάνω λάθος; Κι απ' όσο θυμάμαι, ο προγονικός πολιτικός σας χώρος είχε πάντα ανοικτό μέτωπο αντιπαράθεσης με τον Μαυρογιαλουρισμό. Δεν ξεχνώ με πόση απαξίωση, αποστροφή και καζούρα αντιμετωπίζατε στις εκλογές του 2000 (ως Συνασπισμός τότε) τη μάχη Σημίτη-Καραμανλή που κάθε βδομάδα έβαζαν κι ένα προεκλογικό πενηντάρικο πάνω στις συντάξεις. Θυμάμαι τι λέγατε το 2004 για το «πακέτο Σημίτη» στην ΔΕΘ (κοντά στα 5 δις ήταν εκείνο) μιλώντας για απροκάλυπτη προσπάθεια δωροδοκίας ψηφοφόρων και τι λέγατε το 2007 για τις χιλιάδες των συμβασιούχων που είχαν χωθεί στο δημόσιο περιμένοντας μονιμοποίηση μετά τις κάλπες.
Τώρα ξαφνικά, πως γύρισε δηλαδή το κόλπο και οι ίδιες ακριβώς πρακτικές μετονομάστηκαν από «Μαυρογιαλουρισμό» σε «κοινωνική πολιτική», «αναδιανομή εισοδήματος», «ανακούφιση των χαμηλών στρωμάτων» ή «αποκατάσταση αδικιών της κρίσης»; Είπαμε να παίζουμε με τις λέξεις και τα νοήματα, αλλά εσείς το τερματίσατε. Λέτε βέβαια το επιχείρημα(;) ότι έτσι τα είχατε σχεδιάσει από την αρχή. Να γίνουν οι «θυσίες» τα τρία πρώτα χρόνια και μετά να ανακουφίσετε τον λαό στο τέλος της τετραετίας. Το είπε και ο Αλέξης στην συνέντευξη χθες. Και τι εννοείτε μ' αυτό; Ότι ο αυθόρμητος και ατομικός Μαυρογιαλουρισμός είναι ανήθικος, ενώ ο κεντρικά σχεδιασμένος είναι ηθικός; Δεν σας καταλαβαίνω...
Βέβαια, το βαρύ πυροβολικό των επιχειρημάτων σας είναι άλλο: «Δηλαδή, να μην ανακουφιστεί ο κοσμάκης που έχει πάθει την πλάκα του από την κρίση; Να μην φάει κανένας φτωχός ένα κομμάτι ψωμί παραπάνω; Και ένα ευρώ να δώσεις στον άνθρωπο που υποφέρει, το χρειάζεται.» Τι να απαντήσει κανείς σ' αυτό το σόφισμα που εκφέρεται ως δήθεν ακαταμάχητο επιχείρημα; Πως όταν κόβεις από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων που θα έφτιαχνε δουλειές, για να τα κάνεις υπερπλεόνασμα και μετά να τα μοιράσεις ως εφάπαξ επιδοματάκια, δεν τον βοηθάς αλλά τον χαντακώνεις τον φτωχό; Και ότι απλώς στο ενδιάμεσο διάστημα, του υφαρπάζεις την ψήφο;
Πέραν τούτου όμως, εγώ αναρωτιέμαι: Οι (από γενέσεως ελληνικού κράτους) Μαυρογιαλούροι, εφοπλιστές διόριζαν στο δημόσιο για να τους ψηφίσουν; Βιομηχάνους εξαγόραζαν με προεκλογικά χαρτζιλίκια; Στα χωριά που πήγαιναν, σε ποιους έταζαν δρόμους, γιοφύρια και γαμπρούς για τα κορίτσια τους; Σε τσιφλικάδες και μεγαλεμπόρους; Ή μήπως κι εκείνοι (σαν τους σημερινούς) έταζαν στην φτωχολογιά, εξαγόραζαν τους πεινασμένους, εξευτέλιζαν τους ανήμπορους και δωροδοκούσαν αυτούς που δεν είχαν που την κεφαλήν κλίναι; Άρα, κακώς τους ονομάσαμε Μαυρογιαλούρους εκείνους τους παλιούς πολιτικάντηδες. Ιστορικά αδικημένοι είναι οι άνθρωποι και πολιτικά συκοφαντημένοι. Έδωσαν κάποτε ένα κομματάκι ψωμί σε μερικά φτωχαδάκια και βρήκαν τον μπελά τους ισοβίως. Έπεσαν θύματα παραπληροφόρησης και face news.
Και τελειώνω με μια απλή επισήμανση. Η ΣΥΡΙΖΑική επικοινωνιακή μηχανή σπρώχνει σ' ένα ψευδεπίγραφο συκοφαντικό σπιράλ όποιον τολμήσει να κάνει κριτική σ' αυτό το πανάθλιο παιχνίδι εξαγοράς ψήφων. Λένε πως όποιος αρνείται τις παροχές του Αλέξη, δεν θέλει να δει τους φτωχούς να χαίρονται. Και γιατί δεν θέλει να δει φτωχούς να χαίρονται; Διότι θέλει να κερδίζουν μόνο οι πλούσιοι. Και πως θα κερδίζουν μόνο οι πλούσιοι; Μέσα από την συνέχιση των μνημονίων. Και πως θα εξασφαλιστεί η συνέχιση των μνημονίων; Με την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού. Άρα, όποιος λέει «όχι» στις παροχές Τσίπρα, είναι νεοφιλελεύθερος. Ταλαίπωρε Παπανούτσε, που έγραψες και το σχολικό βιβλίο της «Λογικής».
Κοντολογίς, μιας και ως αριστεροί έχουν αδυναμία στην διατύπωση της λεγόμενης «κυρίαρχης αντίθεσης», όπως παλιότερα ήταν το «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», σήμερα είναι το «Μαυρογιαλουρισμός-νεοφιλελευθερισμός». Όποιος δεν είναι με τις παροχές του Αλέξη, με το ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου και με το ύφος του Πολάκη, είναι νεοφιλελεύθερος (στα οικονομικά) και ακροδεξιός (στα πολιτικά). Δεν ξέρω αν με αντιλαμβάνεστε…
