Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
H αποτυχία των Ελλήνων μαθητών στον διαγωνισμό του 2018 του προγράμματος PISA (Programme for International Student Assessment) του ΟΟΣΑ, έδειξε να ταρακουνάει έστω και οριακά τα ήσυχα νερά της μακαριότητας που βασιλεύει στην χώρα μας, όπου νομίζουμε πως είμαστε οι καλύτεροι σε όλα και πως όλοι μας φθονούν.
Η χαμηλή βαθμολογία στην ποιοτική αξιολόγηση, σε όλη τη γκάμα των δοκιμασιών, όπως είναι η κατανόηση κειμένου, τα μαθηματικά και οι φυσικές επιστήμες, έφερε την Ελλάδα στη 42η θέση στο σύνολο των 77 υπό εξέταση χωρών. Δεν γνωρίζω κατά πόσον τα αποτελέσματα αυτά που δημοσιεύτηκαν, ευαισθητοποίησαν την κυβέρνηση, τους μαθητές, τους γονείς και τον παραγωγικό ιστό της χώρας μας. Το σίγουρο είναι, ότι οι συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί βρήκαν μια ακόμα ευκαιρία για να καταγγείλουν το “σύστημα” και για να επιτεθούν στο πρόγραμμα PISA, στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στην Παγκόσμια Τράπεζα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου κα.
Πάνω στην παιδεία, στηρίζεται το αύριο και το μέλλον της χώρας. Και δυστυχώς η ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος και των διδασκόντων, δεν αποτελεί εγγύηση για την αυριανή ημέρα. Παρόμοια καθίζηση με αυτήν των μαθητών και ίσως ακόμα μεγαλύτερη, υπέστησαν και οι αυριανοί αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού, που συμμετείχαν στον διεθνή διαγωνισμό Sandhurst Military Skills Competition.
Ο διαγωνισμός Sandhurst, είναι ένας διαγωνισμός που φιλοξενείται από το 1967, στην Στρατιωτική Ακαδημία των ΗΠΑ, στο περίφημο West Point. Στον διαγωνισμό του 2019, έλαβαν μέρος 49 διαφορετικές ομάδες. Ανάμεσα τους ήταν οι 4 βασικές Στρατιωτικές Ακαδημίες των ΗΠΑ, 13 Στρατιωτικές Ακαδημίες από όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και η δική μας Σχολή Ευελπίδων και Μονάδες Εφέδρων Αξιωματικών από διάφορες Πολιτείες και Πανεπιστήμια των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής του προγράμματος Sandhurst, ο διαγωνισμός αυτός αναδεικνύει την ψυχολογική, διανοητική και σωματική υγεία και αντοχή των συμμετεχόντων, το αίσθημα της επιμονής, της πειθαρχίας, της ομαδικότητας και της αποτελεσματικότητας για την επιτυχία της αποστολής, που δίνεται στις ομάδες που συμμετέχουν.
Οι 49 εννεαμελείς ομάδες διαγωνίστηκαν σε βολές με Μ4 και Μ203, σε χειρισμού ελαστική λέμβου, σε αίτηση πυρών υποστήριξης και σε στίβο τοπογραφίας και μάχης. Η ομάδα των σημερινών σπουδαστών της Σχολής Ευελπίδων και αυριανών αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού, κατετάγη 48η στις 49 ομάδες.
Την ξεπέρασαν όλες οι Στρατιωτικές Ακαδημίες των ΗΠΑ, κάτι που είναι απολύτως φυσικό και αναμενόμενο. Την ξεπέρασαν όμως και όλες οι υπόλοιπες ξένες Στρατιωτικές Ακαδημίες, όπως του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ιαπωνίας, του Καναδά, της Αυστραλίας, του Μεξικού, της Γερμανίας, της Χιλής, της Νότιας Κορέας, της Βραζιλίας, της Ταϊλάνδης και της Κολομβίας. Επίσης την ξεπέρασαν και όλες οι ομάδες Εφέδρων Αξιωματικών των ΗΠΑ. Την μόνη ομάδα που κατάφερε να ξεπεράσει, ήταν την ομάδα του USMAP ή West Point Prep, που είναι η σχολή προετοιμασίας των υποψηφίων για την επίσημη Στρατιωτική Ακαδημία των ΗΠΑ.
Η προτελευταία θέση, την οποία κατέλαβαν οι Ευέλπιδες στον διαγωνισμό του Sandhurst, αντικατοπτρίζει το επίπεδο και την ποιότητα των σπουδών της Ελληνικής Στρατιωτικής Ακαδημίας, με τον ίδιο τρόπο που η χαμηλή βαθμολογία του προγράμματος PISA αντικατοπτρίζει το επίπεδο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Το χαμηλό επίπεδο της εκπαίδευσης που κυριαρχεί στη Μέση Εκπαίδευση, ίσως και να μπορεί κάπου να δικαιολογηθεί, είτε λόγω των καταλήψεων, του συνδικαλισμού των εκπαιδευτικών, της εφηβικής εκρηκτικότητας, του κινήματος αμφισβήτησης των πάντων και του τραγικά χαμηλού επιπέδου των διδασκόντων.
Είναι όμως δυνατόν τα ίδια απογοητευτικά αποτελέσματα να συναντώνται και στους 20χρονους σπουδαστές της Στρατιωτικής Ακαδημίας; Στους αυριανούς αξιωματικούς; Σε αυτούς, που θα αναλάβουν την προάσπιση των συνόρων της χώρας; Σε αυτούς, που το κράτος παρέχει εξασφαλισμένη επαγγελματική πορεία εφ' όρου ζωής; Και το γεγονός, ότι δεν υπήρξε ούτε μια παραίτηση, κάποιου υπευθύνου της Σχολής Ευελπίδων, γι' αυτά τα επικίνδυνα για την εθνική ασφάλεια και για την στρατιωτική ισχύ της χώρας, αποτελέσματα, δείχνει πως τελικά δεν είναι στραβός ο γιαλός. Εμείς αρμενίζουμε στραβά, πολύ στραβά. Αρμενίζουμε δίχως πυξίδα, δίχως χάρτη, δίχως προοπτική. Αρμενίζουμε, απλά για να περνάει η ώρα. Στην τύχη.
*Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
**Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
