Αρκετοί φίλοι διατυπώνουν μιαν απορία.« Γιατί εξακολουθείτε να γράφετε εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ; Τώρα κυβέρνηση είναι η Νέα Δημοκρατία. Γιατί κάνετε αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση;»
Η απάντηση είναι απλή και ξεκάθαρη.
Γιατί αυτοί που μας κυβερνούσαν επί 54 μήνες, έφεραν πολλές φορές την πατρίδα μας στο χείλος της καταστροφής. Δεν θεώρησαν τις εκλογικές νίκες τους ως εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία—όπως συμβαίνει σε όλες τις φιλελεύθερες δημοκρατίες—αλλά αποπειράθηκαν να αλλάξουν το καθεστώς. Και προς αυτήν την κατεύθυνση έκαναν πολλά πράγματα, που ο χρόνος δεν θα πρέπει να μας αφήσει να τα ξεχάσουμε.
Γιατί τότε θα επαναληφθούν.
Η κοντή μνήμη είναι ίδιον του ανθρώπου. Πολύ γρήγορα ξεχνά ό,τι τον ενόχλησε, υποκύπτοντας στο «περασμένα ξεχασμένα».
Αυτό ακριβώς θα πρέπει να αποφύγουμε. Περασμένα ναι, ξεχασμένα όχι.
Πολύ δε περισσότερο, καθώς φαίνεται πως δεν τα έχουμε μάθει όλα όσα διέπραξαν οι κυβερνώντες την περίοδο 2015 ως το καλοκαίρι του 2019. Συνεχώς έρχονται στο φως της δημοσιότητας καινούργια «ανδραγαθήματα» του Α.Τσίπρα και της παρέας του, όπως η προχθεσινή αποκάλυψη των «Παραπολιτικών». Μάλιστα ο διευθυντής της εφημερίδας δηλώνει πως θα υπάρξει και συνέχεια.
Δικαιούμαστε να σιωπήσουμε; Μπορούμε να μην ασχοληθούμε με τα πεπραγμένα των 54 μηνών της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;
Μα και να το θέλουμε, αυτοί δεν μας αφήνουν. Κάτι λένε, κάτι κάνουν και μας υπενθυμίζουν τα όσα περάσαμε.
Είναι λάθος της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας που δεν διερεύνησε πολιτικά τι έγινε στο πρώτο εξάμηνο του 2015, όταν βρεθήκαμε ένα βήμα πριν από την εκτροπή. Σήμερα, εξακολουθούν και υπάρχουν αρκετά ερωτηματικά για το τι έγινε τότε και το κυριότερο, ένας σημαντικός αριθμός πολιτών—ακόμα και σήμερα—πιστεύει στο σκίσιμο των μνημονίων. Ακόμα και σήμερα εξακολουθεί και ζει μέσα στην πλάνη.
Τέτοιες ημέρες, πριν από πέντε χρόνια η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έπαιζε την τύχη της Ελλάδας στα ζάρια. Αυτό μπορούμε να το ξεχάσουμε;
Όλοι εμείς που δώσαμε τότε την μάχη του «μένουμε Ευρώπη» και ηττηθήκαμε, σήμερα επιβάλλεται—με τον δημόσιο λόγο μας—να υπενθυμίσουμε τις διαχωριστικές γραμμές που υπήρχαν τότε.
Ποιο δικαιώθηκαν από τις εξελίξεις και ποιοι εξευτελίστηκαν. Ποιοι ακολούθησαν αταλάντευτα τον ευρωπαϊκό δρόμο και ποιοι, κάνοντας μια θεαματική κυβίστηση, άλλαξαν την τυχοδιωκτική ρότα τους.
Όταν αναφερόμαστε σήμερα στα πεπραγμένα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν το κάνουμε με διάθεση ιστορικής ρεβάνς. Το κάνουμε για να αποτρέψουμε την επανάληψη παρόμοιων συμπεριφορών στο μέλλον.
Το γεγονός πως η σημερινή κυβέρνηση δείχνει μια πολιτική γενναιοδωρία προς τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αυτό δεν σημαίνει πως όλοι όσοι έχουμε δημόσιο λόγο θα ακολουθήσουμε αυτήν την πολιτική. Τα όσα διέπραξαν αυτοί οι άνθρωποι δεν υπόκεινται σε πολιτική παραγραφή.
Θα τα ακούνε διαρκώς. Θα τα βρίσκουνε συνεχώς μπροστά τους. Μπορεί η κυβέρνηση να κοιτά προς το μέλλον, αλλά κάποιοι θα πρέπει να ξαναφέρνουν στην επιφάνεια τα όσα έγιναν σε αυτούς τους 54 μήνες, για να διασφαλισθεί ακριβώς αυτή η πορεία προς το μέλλον.
Τελικά η πολιτική είναι ένας διαρκής αγώνας επικράτησης και ισχύος και ένα από τα όπλα αυτού του αγώνα είναι η πολιτική αναδρομή και αξιολόγηση του πρόσφατου παρελθόντος.
