Του Γεώργιου Μπήτρου
Σχεδόν δεν περνάει ημέρα που οι Έλληνες πολίτες να μη διαβάσουν στα έντυπα μέσα ενημέρωσης ή να μην ακούσουν στα ραδιοτηλεοπτικά κάποια «φιλική» παραίνεση από υπουργούς και στελέχη της κυβέρνησης προκειμένου να επιστρέψουν στις τράπεζες τα μετρητά που διακρατούν στο σπίτι τους ώστε να καταστεί δυνατή η χρηματοδότηση της ανάπτυξης.
Εντούτοις, οι παραινέσεις δεν φαίνεται να αποδίδουν, καθώς ένα ποσό, το οποίο εκτιμάται ότι κυμαίνεται γύρω στα 22 δισεκατομμύρια ευρώ, βρίσκεται αδρανοποιημένο στα στρώματα, στα μπαούλα και όπου εν πάση περιπτώσει ο καθένας μπορεί να φυλάξει σε μετρητά τις λίγες οικονομίες που του έχουν απομείνει μετά την πρωτοφανή φορολογική αφαίμαξη των τελευταίων ετών, η οποία συνεχίζεται.
Ο λόγος είναι προφανής. Οι πολίτες δεν έχουν εμπιστοσύνη ούτε στο πολιτικό σύστημα της χώρας, έτσι όπως είναι δομημένο και λειτουργεί, ούτε στο πολιτικό προσωπικό, έτσι όπως εκλέγεται και αξιολογείται. Από τις εμπειρίες πολλών ετών, αλλά ιδιαίτερα από το 2009, γνωρίζουν ότι τα κόμματα εξουσίας προκειμένου να κερδίσουν ή και να παραμείνουν στην εξουσία χρησιμοποιούν συστηματικά μηχανισμούς εξαπάτησης. Τα παραδείγματα περιττεύουν, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ οποιονδήποτε μεταξύ μας ο οποίος να μην έχει αισθανθεί πικρία και απογοήτευση απ' αυτά που ψήφισε μια κυβέρνηση να υλοποιήσει και στη συνέχεια την είδε να κάνει τα αντίθετα.
Εν όψει αυτής της μεγάλης έλλειψης εμπιστοσύνης, κάθε λογικός παρατηρητής, τώρα που η χώρα εξήλθε από τα μνημόνια και πρέπει να σταθεί από μόνη της στις διεθνείς αγορές, θα περίμενε η κυβέρνηση να μην κάνει τίποτε που να χειροτερεύσει τουλάχιστον το υπάρχον χάσμα αξιοπιστίας. Όμως μάταια, γιατί, σύμφωνα με τις πληροφορίες που διοχετεύονται στα μέσα ενημέρωσης, η κυβέρνηση βρίσκεται σε ετοιμότητα να προχωρήσει στη θέσπιση του αποκαλούμενου «περιουσιολογίου».
Από μόνη της αυτή η είδηση όχι μόνο υποσκάπτει όλες τις προσπάθειες που γίνονται για να επιστρέψουν τα μετρητά στις τράπεζες, αλλά δημιουργεί κλίμα και προϋποθέσεις να ξεκινήσουν νέες διαρροές, και μάλιστα σε μια περίοδο που οι μετοχές των συστημικών τραπεζών και τα ομόλογα του Δημοσίου δεινοπαθούν στα χρηματιστήρια.
Ερωτώ λοιπόν όλους όσοι στην κυβέρνηση συμμερίζονται αυτή τη φαεινή ιδέα: Όταν οι πολίτες κληθούν να καταγράψουν τα περιουσιακά τους στοιχεία, τα οποία πρέπει να σημειωθεί ότι στη μεγάλη τους έκταση το Δημόσιο ήδη τα γνωρίζει, πώς ακριβώς αναμένουν ότι θα αντιδράσουν για να μην τα καταστήσουν αντικείμενο φοροαρπαγής από κάποια κυβέρνηση στο μέλλον; Η πρόβλεψή μου είναι ότι οι τράπεζες θα χρειαστούν νέα κεφαλαιοποίηση και ότι η ελληνική οικονομία θα μετατραπεί περαιτέρω σε οικονομία μετρητών.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο στις 12 Σεπτεμβρίου.
