Του Θανάση Χειμωνά
Δεν είμαι φαν του Άδωνι Γεωργιάδη. Διαφωνώ ιδεολογικά μαζί του, δεν μπορώ να ξεχάσω τις απόψεις που εξέφραζε για συγκεκριμένα ζητήματα ούτε πείστηκα από τη «συγγνώμη» του προς τους Εβραίους για το Ολοκαύτωμα. Του αναγνωρίζω φυσικά πως δεν χρησιμοποιεί την ξύλινη γλώσσα που χαρακτηρίζει την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών της χώρας και πως αποδομεί με εξαιρετική ευστοχία το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Δε μου φτάνουν αυτά όμως. Άλλωστε θεωρώ πως το να αποδομείς σήμερα τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι σαν να κλέβεις εκκλησία, άλλο αν το μεγαλύτερο κομμάτι της αντιπολίτευσης πνίγεται σε μια κουταλιά νερό και τρώει φάπες εντός και εκτός βουλής από τον Αλέξη Τσίπρα.
Την Παρασκευή, ο Γεωργιάδης πρωταγωνίστησε σε ένα επεισόδιο μέσα στο Κοινοβούλιο. Μετά από ένα ακόμα ρεσιτάλ θράσους του Αλέξη Τσίπρα και μια «κοκορομαχία» ανάμεσα σε Κυριάκο Μητσοτάκη και Νίκο Βούτση, ο Άδωνις ακούστηκε να λέει στο πρωθυπουργό «Πού πας; Κάτσε κάτω, αγοράκι μου! Κάτσε κάτω!» ενώ λίγο αργότερα τον αποκάλεσε περιπαικτικά «Κύριο Ρότσιλντ». Ακολούθησε μια μίνι–ένταση και η ιστορία έληξε εκεί.
Η φράση αυτή του αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας ωστόσο ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Παραδόξως όχι τόσο στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ αλλά σε άτομα που ανήκουν στον λεγόμενο Μεσαίο Χώρο έως και στην ίδια την Νέα Δημοκρατία. Ακούσαμε για «χαμηλό επίπεδο στην πολιτική αντιπαράθεση», πως «Ο Τσίπρας είναι πρωθυπουργός της χώρας και οφείλουμε να τον σεβόμαστε» και το all time classic «Ας μη γίνουμε σαν κι αυτούς». Μέχρι και αντισημιτική θεωρήθηκε η αναφορά στον Ρότσιλντ.
Θα σας πω ένα πράγμα. Αν σε ολόκληρη την πολιτική του καριέρα ο Άδωνις Γεωργιάδης έχει κάνει ένα σωστό πράγμα μοναχά, αυτό ήταν ο τρόπος που απευθύνθηκε προχθές στον Τσίπρα! Και ένας από τους λόγους που οι συριζαίοι αλώνισαν και αλωνίζουν όλα αυτά τα χρόνια είναι ακριβώς επειδή η συντριπτική πλειοψηφία στην «άλλη πλευρά» επέλεξε να «μην γίνει σαν κι αυτούς». Αυτούς που μιλούσαν για «κρεμάλες», για «γερμανοτσολιάδες», για «νενέκους». Αυτούς που – μέσα στη Βουλή – μας απειλούσαν πως θα έχουμε την τύχη του Λίβυου πρέσβη ή πως θα μας βάλουν να στηθούμε στα τέσσερα. Ένα κόμμα που ανήγαγε σε ιδεολογία του τον αγοραίο λόγο και τη χυδαιότητα. Που υποκινούσε (αν όχι κάτι περισσότερο) κουκουλοφόρους τραμπούκους να επιτίθενται σε οποιονδήποτε είχε διαφορετική άποψη.
Στη διαμάχη με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν χωρούν πολιτικές ορθότητες. Λίγα του είπε του Τσίπρα ο Γεωργιάδης. Και πολύ περισσότερα πρέπει να ακούνε όλοι τους από δω και πέρα. Πριν μας σύρουν όντως σε κάποιο νέο δημοψήφισμα-μαϊμού.
