Του Αριστοτέλη Αιβαλιώτη*
Η Πρωτομαγιά είναι μια γιορτή που συνδέεται με την πρώτη και την δεύτερη βιομηχανική επανάσταση.
Συμβολίζει και θυμίζει τους αγώνες των εργατών για ανθρώπινες συνθήκες ζωής και δουλειάς στην νέα πραγματικότητα που αυτές έφεραν στην ζωή των ανθρώπων. Η οποία είχε ξεκινήσει πολύ βάρβαρα, με την εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας και την ταξική πολιτική των κυρίαρχων τότε τάξεων.
Τώρα που τα ρομπότ παίρνουν την θέση των εργατών και η χαοτική ευελιξία γίνεται ο κανόνας στην νέα εποχή μας, εκείνη της Τετάρτης βιομηχανικής επανάστασης, η επέτειος έχει χάσει μεγάλο μέρος από το νόημα της. Τα μεγάλα συνδικάτα έγιναν σε πολλές περιπτώσεις κρατικά παραρτήματα και η επιρροή τους στην διεκδίκηση περισσότερων δικαιωμάτων των εργαζομένων περιορίζεται από την παγκοσμιοποίηση και τον ανταγωνισμό όλο και μεγαλύτερων πληθυσμών «κολασμένων της γης», που μπαίνουν δυναμικά στο παιχνίδι της προόδου.
Άλλωστε έχει καταργηθεί και η παραδοσιακή παρέλαση της σοβιετικής Ρωσίας, που έδινε παλιά τον τόνο και τον συμβολισμό στην ημέρα. Οι καθιερωμένες σημερινές «διαδηλώσεις» είναι πια περισσότερο λιτανείες μιας παλιάς, ξεπερασμένης, θρησκείας. Όπως αυτές που κάνει το ΠΑΜΕ. Με λιγοστούς πιστούς. Εκτός όταν είναι ευκαιρία για διαμαρτυρία σε ένα τυραννικό καθεστώς, όπως γίνεται στην Τουρκία, η άλλη μια ευκαιρία για «μπάχαλο», όπως μάλλον θα
δούμε σήμερα στην Γαλλία. Και τα Εξάρχεια…
Άραγε μένει κάτι από την «εργατική Πρωτομαγιά» στις μέρες μας; Η μεταφορά των εργατικών διεκδικήσεων σε αγώνα για περισσότερα δικαιώματα των εκατομμυρίων εργαζομένων που πια έχουν να υπακούσουν σε κανόνες που διαμορφώνει μια παγκόσμια αγορά που κυριαρχείται από κολοσσούς, παγκόσμιες επιχειρήσεις ισχυρότερες από ολόκληρες χώρες, είναι το μελλοντικό αίτημα όλων των κοινωνιών που θέλουν να χτίσουν ένα μέλλον ευημερίας. Καθώς η ευημερία μιας κοινωνίας εξαρτάται στο κατά πόσον αυτή συμπεριλαμβάνει σε όλες τις προσπάθειες, κοινωνικές, θεσμικές, οικονομικές, την πλειοψηφία των μελών της.
Αυτή η προσπάθεια, μέρος της οποίας είναι και η αντιμετώπιση των ανισοτήτων που γεννά η ασθματική πορεία της ανθρωπότητας προς την τεχνολογική πρόοδο, είναι κάτι διαρκώς επίκαιρο. Που όμως δεν μπορεί να υπηρετηθεί με τις μουσειακού χαρακτήρα εκδηλώσεις που κάνουν μια δράκα κρατικοδίαιτων ή κομματοδίαιτων συνδικαλιστών. Αυτές, καλύτερα να τις θάψουμε.
Η μεγάλη μάζα θα πάρει τις λεωφόρους για να γιορτάσει την Πρωτομαγιά στις εξοχές, επιστρέφοντας στο παλιό νόημα της ημέρας. Εκείνο της γιορτής των λουλουδιών.
Μάης, ανθόσπαρτος και μυρωδάτος.
Καλό μήνα.
*Ο Αριστοτέλης Αιβαλιώτης είναι επιχειρηματίας και υποψήφιος βουλευτής με την ΝΔ στον νότιο τομέα της Β περιφέτειας της Αθήνας
