"Θα κράξει τον άνθρωπο που έχασε σύζυγο και παιδί (στο δυστυχημα με την Πόρσε)επειδή έδωσε μια συνέντευξη παραπάνω"Του Θανάση Χειμωνά
Πριν μερικούς μήνες συνέβη ένα θλιβερό δυστύχημα. Ένα ελικόπτερο της πολεμικής αεροπορίας συνετρίβη στο Σαραντάπορο με αποτέλεσμα τον θάνατο τεσσάρων αξιωματικών. Μοναδική επιζήσασα η αρχιλοχίας Βασιλική Πλεξίδα η οποία κατάφερε να γλιτώσει με ελαφρά τραύματα. Είναι δύσκολο για έναν τρίτο, για έναν ψυχρό παρατηρητή να μπορεί να συλλάβει τι σημαίνει μιας τέτοιας μορφής εμπειρία. Να βρίσκεσαι σε μια πτήση ρουτίνας και ξαφνικά να κοιτάς τον θάνατο κατάματα. Και το χειρότερο: οι συνεπιβάτες σου, οι συνάδελφοί σου, οι φίλοι σου να σκοτώνονται, να κομματιαζονται δίπλα σου μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων τρόμου.
Η Πλεξίδα, σχεδόν αμέσως μετά το δυστύχημα άρχισε να υποστηρΊζει πως την έσωσε η Παναγία. Πως την είδε, λέει, ολοζώντανη μπροστά της, πως αυτή ήταν που της χάρισε τη ζωή. Δεν πρόκειται για κάτι που ακούμε για πρώτη φορά. Άλλωστε, οι Ελληνικοί δρόμοι είναι γεμάτοι από εικονοστάσια συνανθρώπων μας που έκαναν πάνω κάτω την ίδια σκέψη. Προφανώς φαντάζει αλλόκοτο, υπερβολικό, παντελώς παράδοξο σε εμάς τους άθεους. Ποιοι είμαστε όμως εμείς να κρίνουμε την πίστη του άλλου και μάλιστα εκείνου που πέρασε μιας τέτοιας μορφής δοκιμασία;
Εδώ όμως είναι Ελλάντα, που θα έλεγε και ο Γιάτσεκ ο Γκμοχ. Οι Νεοέλληνες τα ξέρουν όλα. Έχουν άποψη για όλα. Και, φυσικά, έχουν το "δημοκρατικό" δικαίωμα να την εκφράζουν, αδιαφορώντας αν θα προσβάλλουν κάποιον που είναι εξαιρετικά ευάλωτος για λόγους που δεν επέλεξε ο ίδιος.
Η Βασιλική Πλεξίδα λοιπόν πέρασε από "ιντερνετικά" λαϊκά δικαστήρια. Χλευάστηκε, αποδοκιμάστηκε, χαρακτηρίστηκε "οπισθοδρομική", "σκοταδίστρια", "ηλίθια". Ορισμένοι την έδειξαν με το δάχτυλο καγχάζοντας: "Αυτή είναι η Ελλάδα". Επαναλαμβάνω πως δε μιλάμε για την (συμπαθέστατη κατά τα άλλα) Ελένη Λουκά, τον πωρωμένο παπά που κατεδαφίζει αγάλματα, κάποιον πολιτικάντη που πουλάει "Ορθοδοξία για να μαζέψει ψηφαλάκια ή τους θρησκόληπτους που προσκυνάνε κάστανα. Έχουμε μπροστά μας μια νεαρή γυναίκα που έζησε την χειρότερη κόλαση. Που είχε ανάγκη να γαντζωθεί από κάπου μήπως και καταφέρει κάποτε να ξεπεράσει όσα φριχτά βίωσε και να επιστρέψει σε μια, στοιχειωδώς, "κανονική" ζωή. Και τελικά βρήκε καταφύγιο στην πίστη της.
Ο νεοέλληνας όμως θα την κοροϊδέψει κι αυτήν. Θα χαρακτηρίσει "ρατσίστρια" τη μητέρα της Μυρτώς. Θα κράξει τον άνθρωπο που έχασε σύζυγο και παιδί (στο δυστύχημα με την Πόρσε) επειδή έδωσε μια συνέντευξη παραπάνω. Γιατί ο νεοέλληνας ξέρει. Πίσω από το πληκτρολόγιό του είναι παντοδύναμος. Είναι ψύχραιμος, ευφυής και ορθολογιστής. Σε ο,τι αφορά αυτά που συμβαίνουν στους άλλους.
