Του Αλέξανδρου Σκούρα
Σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ της Καθημερινής, ο αναπληρωτής υπ. Υγείας, κ. Πολάκης είπε κατά την πρόσφατη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ άλλων τα παρακάτω: «Έχουμε μπροστά μας τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Τις εκλογές θα τις κερδίσουμε εάν κάνουμε αναδιανομή του πλούτου προς όφελος της εργαζόμενης φτωχής πλειοψηφίας, εάν δεν κόψουμε τις συντάξεις, εάν αυξήσουμε το βασικό μισθό, εάν υλοποιήσουμε όσα εξήγγειλε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ». Και πρόσθεσε: «Θα κερδίσουμε, αν βάλουμε κάποιους φυλακή. Πρέπει να επιταχύνει η Δικαιοσύνη. Υπάρχει συνειδητή προσπάθεια καθυστέρησης κάποιων διαδικασιών. Αν δεν σπάσει αυτή η ιστορία, δεν παίρνουμε πραγματική εξουσία σ'' αυτή τη χώρα».
Από μια άποψη, έχει δίκιο! Αν βγάλεις από τη μέση τους πολιτικούς σου αντιπάλους φυλακίζοντάς τους και υπερφορολογίσεις τους λίγους για να εξαγοράσεις τις ψήφους των πολλών, η λογική λέει ότι όντως θα κερδίσεις την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Αυτή η “λογική” όμως που αποκαλύπτεται από τις δηλώσεις του κ. Πολάκη φέρνει στην επιφάνεια τα προβληματικά σημεία της ελληνικής ριζοσπαστικής αριστεράς, και ιδιαίτερα τα απολυταρχικά της ένστικτα και τον έντονο οικονομικό αναλφαβητισμό της. Για παράδειγμα, η αύξηση του κατώτατου μισθού μόνο μικροκομματικά οφέλη μπορεί να αποδώσει - δεν θα βοηθήσει παρά μόνο ελάχιστους συμπολίτες μας, ενώ θα αποτελέσει εμπόδιο για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και αφορμή για ακόμη περισσότερη μαύρη και αδήλωτη εργασία. Κάτι παρόμοιο ισχύει και για την “αναδιανομή του πλούτου”: Ο μόνος τρόπος να ενισχυθεί ουσιαστικά το εισόδημα των φτωχότερων Ελλήνων είναι το άνοιγμα της οικονομίας και η ανάπτυξη. Η “αναδιανομή” που έχει στο μυαλό του ο κ. Πολάκης μόνο αναδιανομή φτώχειας μπορεί να είναι. Αν δεν αλλάξει μυαλά η Κυβέρνηση, ή αν δεν αλλάξει κυβέρνηση ο τόπος, μάλλον θα χρειαστεί να περιμένουμε αρκετές δεκαετίες για να ξαναφτάσουμε στα προ-κρίσης επίπεδα διαβίωσης.
Μετά από σχεδόν 4 χρόνια ΣΥΡΙΖΑ, ένα είναι βέβαιο: Το μεγαλύτερο επίτευγμα της κυβέρνησης Τσίπρα - Κάμμενου είναι ότι δεν εφάρμοσε σχεδόν τίποτα από το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια παροχολογία υψωμένη σε εκθετική δύναμη. Τα χρήματα για τις παροχές που πρότεινε ο αντιπολιτευόμενος τότε Αλέξης Τσίπρας ούτε υπήρχαν, ούτε θα υπάρξουν στο μέλλον στην Ελλάδα αν δεν απελευθερωθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας με στρατηγικές όπως ο περιορισμός του κράτους και η μείωση της φορολογίας. Και να υπήρχαν όμως, και πάλι το μείγμα πολιτικής που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2014 θα ήταν καταστροφικό, καθώς θα δημιουργούσε νέες δημοσιονομικές βόμβες τις οποίες θα πλήρωναν οι επόμενες γενιές.
Το πιο τρομακτικό από όσα δήλωσε ο κ. Πολάκης ήταν φυσικά το “θα κερδίσουμε αν βάλουμε κάποιους φυλακή.” Είναι πλέον φανερό πως το παιχνίδι πριν τις εκλογές χοντραίνει. Αν η δήλωση αυτή όντως εκφράζει συνολικά την κυβέρνηση - δεν είδαμε ακόμη κάποια διορθωτική δήλωση από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο - τότε καλά θα κάνουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι το διακύβευμα των επόμενων εκλογών μπορεί να μην είναι απλώς ο σχηματισμός κυβέρνησης και το μείγμα πολιτικών που θα εφαρμοστεί από εδώ και πέρα, αλλά και η ποιότητα της δημοκρατίας μας.
Απέναντι λοιπόν σε μια κυβέρνηση που φαίνεται πρόθυμη να προκαταλαμβάνει δικαστικές αποφάσεις εναντίον των πολιτικών της αντιπάλων, το ζητούμενο είναι να αποδειχθεί στην πράξη πως η φιλελεύθερη δημοκρατία μας είναι αρκετά ισχυρή και έχει τα εργαλεία να αμυνθεί σε τέτοιου είδους μεθοδεύσεις. Και το ισχυρότερο τέτοιο εργαλείο είναι βεβαίως οι εκλογές που αργά ή γρήγορα θα γίνουν, και όπου οι επικίνδυνες απόψεις του κ. Πολάκη θα κριθούν όπως τους αξίζει από τους πολίτες. Υπομονή λοιπόν.
