Του Θόδωρου Σκυλακάκη*
Οι κυβερνήσεις έχουν μυστικά. Πολλά μυστικά. Άλλα, τα ευγενέστερα, εντάσσονται στην ρήση του Κωσταντίνου Καραμανλή «στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται και δε λέγονται». Άλλα, σκοτεινότερα, ανήκουν σε άλλες κατηγορίες, μία γεύση των οποίων πήραμε κατά την ανταλλαγή φιλοφρονήσεων μεταξύ των κυρίων Καμμένου και Νικολόπουλου.
Σε κάθε περίπτωση ένας υπουργός άμυνας και αρχηγός του μικρότερου κόμματος σε μία συγκυβέρνηση δύο εταίρων γνωρίζει τόσα μυστικά, που ανήκουν στη μία ή την άλλη κατηγορία, που μπορεί να βασανίζει πολιτικά τον εταίρο του για χίλιες και μια νύχτες αν αποφασίσει ότι θέλει να τον εκδικηθεί και δεν έχει τίποτε πια να χάσει.
Από τις εκλογές μας χωρίζουν στην χειρότερη περίπτωση 256 μέρες (και άλλες τόσες νύχτες). Αν ο κύριος Καμμένος αποφασίσει να αρχίσει το βασανιστήριο του κύριου Τσίπρα -δεν φαίνεται να έχει πάρει τέτοια απόφαση αλλά πολλοί εξ όσων γνωρίζουν τον χαρακτήρα του στοιχηματίζουν ότι αυτό είναι θέμα χρόνου- πόσο θα μπορούσε να στοιχίσει αυτό στον κύριο Τσίπρα στη διάρκεια μιας ούτως ή άλλως εφιαλτικά δύσκολης για τον ΣΥΡΙΖΑ εκλογικής περιόδου;
Αν υπάρχει κάποιος που δεν θέλει να μάθει την απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι ο κύριος Τσίπρας. Γιαυτό και συμφώνησε με τον κύριο Καμμένο την παράδοξη και γελοία διευθέτηση να μοιράζονται δύο βουλευτές, οι οποίοι να ανήκουν ταυτόχρονα στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση.
Γιαυτό και έχει ήδη υποβάλει την κυβέρνηση του -και το κοινοβούλιο- σε ένα εξευτελιστικό δεκαήμερο πολιτικής ανωμαλίας και απαξίωσης, στην αγωνιώδη προσπάθειά του να κρατήσει μια τουλάχιστον από τις υποσχέσεις που έδωσε στον κύριο Καμμένο.
Δέκα πολύτιμες μέρες κρίσιμης προεκλογικής περιόδου κατεστραμμένες (από την οπτική γωνία του ΣΥΡΙΖΑ βέβαια). Κι είμαστε ακόμη στην αρχή. Το σήριαλ «...μ/ εγκατέλειψες και θα σε εκδικηθώ» μόλις ξεκίνησε. Το θύμα, το μεγάλο θύμα από την προβολή του στις οθόνες μας κάθε βράδυ στις οκτώ, δεν είναι άλλο παρά το ηγετικό προφίλ του Αλέξη Τσίπρα.
Και είναι χαμένος ότι κι αν συμβεί. Αν τσακώνεται και καταγγέλλει τον Καμμένο θα απαξιώνει τον δικό του βασικό συνεργάτη μιας ολόκληρης τετραετίας. Δηλαδή τον εαυτό του. Αν αδιαφορεί θα αφήνει αναπάντητες γαργαλιστικές λεπτομέρειες και κατηγορίες. Αν προσπαθεί να τον κατευνάσει θα εμφανίζεται αδύναμος και συναλλασσόμενος.
Το πιθανότερο, όπως δείχνει και η εμπειρία των τελευταίων ημερών, είναι ότι θα συμβαίνουν διαδοχικά και επαναλαμβανόμενα και τα τρία ταυτόχρονα. Θα ζήσουμε λοιπόν μία αξέχαστη προεκλογική περίοδο, με συμπρωταγωνιστή στην τελευταία του παράσταση, πριν αποχωρήσει από την σκηνή, τον Πάνο Καμμένο.
Τέλος εποχής…
* Ο Θόδωρος Σκυλακάκης είναι πρόεδρος της Δράσης
