Του Αριστοτέλη Αϊβαλιώτη
Ο Τσίπρας αγχωμένος καθώς είναι από το μέγεθος της εκλογικής ήττας των ευρωεκλογών έχει ανασύρει το βιβλίο οδηγιών του πιο παλαιού και φαύλου πολιτικού συστήματος, μοιράζοντας αφειδώς υποσχέσεις δεξιά και αριστερά, για να ψαρέψει ψήφους.
Έτσι, μετά τις υποσχέσεις για την μεσαία τάξη, τις 500.000 προσλήψεις, τους διορισμούς 15.000 καθηγητών και δασκάλων για την επόμενη τριετία, υποσχέθηκε χθες κατάργηση του ΕΝΦΙΑ για νησιά με πληθυσμό κάτω των χιλίων κατοίκων. Προφανώς θεωρεί ότι τέτοια μικρά νησιά είναι εξ ορισμού φτωχά, επομένως υπόσχεται και πάλι κάτι «καλό και ταξικό», όπως συνηθίζει.
Ωστόσο κοιτάζοντας τα πραγματικά στοιχεία διαπιστώνει κανείς κενά και αντιφάσεις σε έναν τέτοιο ισχυρισμό. Τα νησιά που κατοικούνται και έχουν την προδιαγραφή που περιέγραψε ο Τσίπρας είναι 54. Ο συνολικός τους πληθυσμός είναι περίπου 14.000 και η πλειοψηφία τους βρίσκεται στο Νότιο Αιγαίο. Το Νότιο Αιγαίο είναι η περιοχή της χώρας με το δεύτερο υψηλότερο ΑΕΠ (μετά την Αττική), ενώ για παράδειγμα το Βόρειο Αιγαίο είναι η φτωχότερη περιοχή της χώρας και μόνο 6 νησιά ανήκουν στην προνομιακή πρωθυπουργική κατηγορία.
Ακόμη, υπάρχουν σοβαρές αντιφάσεις που επιβάλλει η γεωγραφία. Η Φύμαινα, με μικρό πληθυσμό, ανήκει στο συγκρότημα των Φούρνων, με απόσταση μόλις 1 μίλι από το λιμάνι των Φούρνων. Έτσι ενώ η Φύμαινα δεν θα έχει ΕΝΦΙΑ οι Φούρνοι θα έχουν παρότι είναι ένα στην ουσία συγκρότημα. Το ίδιο συμβαίνει χοντρικά με τους Αντίπαξους και τους Παξούς, οι μεν θα απαλλαχθούν, οι άλλοι όχι, όπως και με την Θηρασιά απέναντι από την Θήρα. Ή, το Μεγανήσι που απαλλάσσεται, απέναντι από την Λευκάδα.
Ας πάμε και σε άλλες περιπτώσεις. Το μέτρο απαλλάσσει από ΕΝΦΙΑ ιδιοκτησίες πλουσίων, όπως τον Σκορπιό (του Ρώσου Ριμπολόβιεφ), την Σπετσοπούλα, τους Πεταλιούς, τις Οινούσσες, την Σχοινούσα και άλλες.
Αλλά δημιουργούνται και άλλες απορίες. Απαλλάσσονται του ΕΝΦΙΑ νησιά που είναι μαγνήτες τουρισμού και θερινών εισοδημάτων, όπως η Φολέγανδρος, η Κίμωλος, τα Κουφονήσια, οι Λειψοί, ενώ για παράδειγμα επιβαρύνεται η φτωχότερη διπλανή Αμοργός. Ή, η απομακρυσμένη Κάσος.
Έτσι στην ουσία τιμωρούνται εμμέσως εκείνοι οι νησιώτες μας που επιμένουν να μένουν στα νησιά τους και να κρατούν ισχυρό το σχετικό μέγεθος των κοινοτήτων τους.
Αναρωτιέται κανείς, τι κίνητρο είναι αυτό που αν ο πληθυσμός αυξηθεί σε ένα νησί (για παράδειγμα στο Μεγανήσι, πληθυσμός 983) αυτομάτως θα επιβληθεί ΕΝΦΙΑ, σαν δαμόκλεια σπάθη.
Τα νησιά μας χρειάζονται κίνητρα, αυτό είναι αλήθεια. Και ιδίως τα νησιά μας του Βόρειου και Ανατολικού Αιγαίου, είναι καθήκον μας να ανατρέψουμε την προϊούσα πληθυσμιακή τους παρακμή. Που αφορά κυρίως τα μεγαλύτερα νησιά. Για παράδειγμα, η Λέσβος είχε πληθυσμό πάνω από 200.000 το 1940 και σήμερα έχει 90.000.
Αλλά κίνητρα πραγματικά, μελετημένα και αποτελεσματικά, που όχι μόνο να ανακόψουν την πληθυσμιακή πτώση αλλά να λειτουργήσουν σαν μαγνήτες ανάπτυξης και αύξησης των κατοίκων. Κάτι τέτοιο είναι ύψιστο πατριωτικό καθήκον δεδομένου ότι τα νησιά αυτά είναι ταυτόχρονα και τα σύνορα μας.
Χρειαζόμαστε με άλλα λόγια μια πολιτική «για τους πολλούς, και όχι για τους λίγους» νησιώτες μας.
Αν είναι δυνατόν, όχι άλλες προεκλογικές παπάτζες και επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, παρακαλώ.
