Του Δημήτρη Καμπουράκη
Οι ψυχολόγοι λένε πως ένας κανονικός άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει επί μακρόν σε συνθήκες δυισμού. Άλλα να πιστεύει κι άλλα να κάνει, αλλού να δείχνει κι αλλού να στρίβει, άλλα να ξέρει κι άλλα να υποστηρίζει, άλλα να λέει μέσα στο σπίτι του κι άλλα έξω, άλλα να νιώθει κι άλλα να ομολογεί. Αυτά αντέχουν για μικρό διάστημα ως δεξιότητα ή ως παιχνίδι, αλλά μακροχρόνια φέρνουν συνέπειες.
Η μακροχρόνια συμβίωση με τέτοιους δραματικούς διαχωρισμούς, σμπαραλιάζει τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου και εν τέλει του δημιουργεί χρόνιες βλάβες. Η εξέλιξη και η προσαρμογή είναι φυσιολογικά πράγματα για κάθε άνθρωπο, όμως η βίαιη εξέλιξη και η άνευ όρων προσαρμογή είναι πράγματα επιβαρυντικά. Φυσικά, κάθε ψυχίατρος ξέρει πως όταν συγκρούεται η πραγματική ζωή με την θεωρητική άποψη περί της ζωής, αυτό που τελικά αλλάζει είναι η άποψη. Δεν είναι όμως αλλαγή που συντελείται γίνεται χωρίς συνέπειες. Κάποια βλάβη απομένει σαν κατακάθι της πολύπλοκης αυτής καταναγκαστικής διεργασίας.
Υποθέτω πως ξέρετε σε ποιους αναφέρομαι. Εγώ τους Συριζαίους πολλές φορές τους λυπάμαι, ειλικρινά σας λέω. Όσο αριβίστες και εξουσιομανείς κι αν αποδείχτηκαν, αυτή η βίαιη στροφή τους από τις θεωρητικές μεγαλοστομίες στην κυνική ψυχρότατη ενατένηση της ζωής, πρέπει να τους έχει δημιουργήσει αξεπέραστα εσωτερικά προβλήματα. Θα πείτε ότι ένα γεμάτο πορτοφόλι και δυο ταρατατζούμ από τις φιλαρμονικές της εξουσίας, επουλώνουν γρήγορα και εύκολα τα τραύματα που δημιουργούν τα τζαρτζαρίσματα της παλιάς πίστης με την σκληρή πραγματικότητα. Ίσως, αλλά δεν είμαι βέβαιος.
Γνώρισα πολλούς ανθρώπους που μεταπήδησαν σε φιλικά και όμορα πολιτικά στρατόπεδα κι όμως πάλι ζορίστηκαν φρικτά ώσπου να πείσουν τον εαυτό τους ότι καλά έκαναν. Χρειάστηκαν χρόνο και προσπάθεια. Οι Συριζαίοι, πως διάβολο άλλαξαν έτσι εύκολα και δίχως παρενέργειες ολόκληρη την κοσμοθεωρία τους; Πως υιοθέτησαν έτσι αβασάνιστα όλα τα επιχειρήματα και τις πρακτικές των αντιπάλων τους, δίχως να βιώσουν έναν εσωτερικό κλονισμό; Είναι απορίας άξιο.
Δεν ξέρω τι τραβάνε οι γυναίκες τους (ή οι άντρες τους) τα βράδια στο σπίτι, πάντως η λογική λέει ότι στα κλειστά οικογενειακά τραπέζια ή σε στιγμές προσωπικών εξομολογήσεων, θα λέγονται πράγματα που θα μας άφηναν άναυδους. Εδώ, το 1990, χώρισαν τα μισά ζευγάρια Κνιτών μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, οι Συριζαίοι θα μείνουν αλώβητοι απ' αυτό το όργιο πολιτικών και ιδεολογικών μεταμορφώσεων τους μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα;
Θα μου πείτε «και τι σε νοιάζει εσένα»; Σωστό, απλώς επιδίδομαι σε μια περαιτέρω σπουδή πάνω στην ανθρώπινη φύση, η οποία ουδέποτε έπαψε να με εκπλήσσει με τα καμώματα και τα κατορθώματα της. Και ειλικρινά σας λέω, αναμένω με βαθύ ενδιαφέρον την ώρα που η εξουσία η οποία συνενώνει τους άπειρους συμβιβασμούς τους θα κονιορτοποιηθεί. Περιμένω να τους δω έναν-έναν να αιωρούνται δίχως το σημερινό κυβερνητικό τους στήριγμα και δίχως το παλιό ιδεολογικό τους έρμα που τους κρατούσε σε μια σχετική ισορροπία. Απορώ τι θα κάνουν τότε…
